Bhatkanti.. Punha aekda book and story is written by Vinit Rajaram Dhanawade in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Bhatkanti.. Punha aekda is also popular in फिक्शन कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
भटकंती.......पुन्हा एकदा - कादंबरी
Vinit Rajaram Dhanawade
द्वारा
मराठी फिक्शन कथा
सूर्यास्त होतं होता. ढगांची धावपळ सुरु होती घरी पोहोचण्यासाठी. खाली नदीचं विस्तीर्ण पात्र, गाढ झोपेत असावी अशी भासावी इतकी शांत होती ती. शेजारी असलेल्या वनात पक्ष्यांचे थवे दिसतं होते.... घरी परतलेले. सूर्याची किरणे झाडा-झाडात दिसत होती अजूनही .... काय फोटो होता तो. असं वाटतं होतं कि समोरच उभा राहून पाहत आहोत सगळे. " wow !!! amazing.... शब्दच नाहीत माझ्याकडे काय बोलू ते... means ... एवढं feel होते आहे ना हा फोटो बघून... " कोमलच्या डोळ्यात टचकन पाणी आलं. लगेच तिने पुसूनही टाकलं. संजनाने सहानुभूतीने तिच्या खांद्यावर हात ठेवला. " होते असं.. जे जे हा फोटो
सूर्यास्त होतं होता. ढगांची धावपळ सुरु होती घरी पोहोचण्यासाठी. खाली नदीचं विस्तीर्ण पात्र, गाढ झोपेत असावी अशी भासावी इतकी शांत होती ती. शेजारी असलेल्या वनात पक्ष्यांचे थवे दिसतं होते.... घरी परतलेले. सूर्याची किरणे झाडा-झाडात दिसत होती अजूनही .... काय ...अजून वाचाहोता तो. असं वाटतं होतं कि समोरच उभा राहून पाहत आहोत सगळे. " wow !!! amazing.... शब्दच नाहीत माझ्याकडे काय बोलू ते... means ... एवढं feel होते आहे ना हा फोटो बघून... " कोमलच्या डोळ्यात टचकन पाणी आलं. लगेच तिने पुसूनही टाकलं. संजनाने सहानुभूतीने तिच्या खांद्यावर हात ठेवला. " होते असं.. जे जे हा फोटो
" गेल्यावर्षी ... पावसा आधी... जून महिना बहुदा..... नाही, नाही... मे मध्ये भेटला होता " ," मे महिन्यात... ? गेल्यावर्षी.. मग लेख या महिन्यात कसा .. " संजना विचारात पडली. " आमचं मॅगजीन वार्षिक आहे ना.. वर्षभरात एकदाच येते.. ...अजून वाचापण तसंच करते.. जानेवारी पर्यंत लेख लिहीत असते... त्यानंतर ते मॅगजीनमध्ये प्रिंट करतात... मे महिन्यात वार्षिक अंक प्रकाशित करतात.... शाळा - कॉलेजला सुट्टी असते ना म्हणून हा सुट्टी विशेषांक आहे ..." ," ठीक आहे ... सॉरी , मला माहित नव्हतं हे.. " आणि संजना रडू लागली. " काय झालं रडायला... ? " कोमलला कळे ना का रडते ते. " रडतेस का... त्या दोघांचे
" तुम्ही मघाशी ओरडलात ना... ऑफिसमध्ये.. नक्कीच हिने चिमटा काढला असेल.. " सुप्रीने संजनाच्या पाठीवर हळूच चापटी मारली. " तुम्ही कोण ? "," मी कोमल... travel blogger आहे. एका मॅगजीन साठी लिहिते मी. "," खूप छान... फिरायला आवडते वाटते... ...अजून वाचाआहे.. मी सुप्रिया... हिची लहानपणापासूनची मैत्रिण.. हिचं जास्त मनाला लावून घेऊ नका.. आणि मला माहित आहे, तुमचा कोणता विषय सुरु आहे ते.... ह्या संजूला ना वेडं लागलं आहे... काहीही करते, कोणालाही बोलावते आणि डोळ्यांचा नळ सुरु करते. ये रडू बाई.. हसतेस कि करू गुदगुल्या... " सुप्रिया संजनाकडे पाहत बोलली. तशी संजनाने हलकीशी smile दिली. " मी हिला जेवायला बोलवायला आलेले.. तुम्ही येता
संजनाने सुप्रीला घरी सोडलं. ऑफिसमधे जरी काही दाखवलं नसलं तरी तिने कोमल-संजनाचं बोलणं ऐकलं होतं. आकाशची आठवण झाली तिला. आणि तो दिवसही आठवला. फ्रेश होऊन खिडकीसमोर बसली होती सुप्री. आकाशच्या आठवणी जाग्या झाल्या. " आई !! मी गच्चीवर आहे. ...अजून वाचाम्हणत ती गच्चीवर आली. मे महिन्याची संध्याकाळ ती. थोडासा वारा वाहत होता. ढगांचे तर नामोनिशाण नाही आभाळात. सुप्री पुन्हा तेच आठवू लागली... " तो " दिवस.. !! गेल्यावर्षी जून मध्ये पाऊस कमी पडलेला , त्यामुळे वातावरणात म्हणावा तसा थंडावा नव्हता. आकाशने सुद्धा "भटकंती" ला जाण्याआधीच... " जूनमध्ये पाऊस कमी असेल
" चला .. आम्ही निघतो... ती बॅग सापडली बसमध्ये, एका ठिकाणी अडकून बसली होती. म्हणून कळलं तुमचा माणूस गेला ते... ते सांगायला आलेलो. डेड बॉडी मिळाली तर कळवू. एक फोटो देऊन ठेवा त्याचा. " आकाशच्या वडिलांनी त्याचा फोटो आणला ...अजून वाचासोबत. देऊन टाकला. सगळे निघाले. सुप्री एका ठिकाणी तशीच उभी. " काका... मी येऊ का तुमच्या सोबत... " सुप्री त्या पोलिसांना उद्देशून बोलली. " कुठे ? " ," आकाशला शोधायला.. " ," काय वेड-बीड लागला आहे का तुम्हाला... महापूर आला आहे तिथे... "," प्लिज .. प्लिज... काका मला सुद्धा घेऊन चला... " सुप्री त्यांच्या पाया पडू लागली. " अहो मॅडम... काय तुम्ही हट्ट