अनुबंध बंधनाचे.....( भाग १ )!! प्रस्तावना !!नमस्कार माझ्या प्रिय वाचक मित्र आणि मैत्रिणींनो...माझे नाव मेघना उर्फ मेघा.... आज मी सर्वांसाठी एक खुप छान अशी प्रेमकथा घेऊन आली आहे....तसं तर अशा कथा खुप असतात, आणि तुम्ही सर्वांनी पण आत्तापर्यंत खुप प्रेमकथा वाचल्या असतील. पण हि प्रेमकथा खुप वेगळी आहे. कारण ही प्रेमकथा मी अगदी जवळुन अनुभवली आहे. आणि या कथेचं मी पण एक पात्र आहे. त्यामुळे कदाचित ते अनुभव तुमच्याशी शेअर करावेसे वाटले. म्हणुन मी हा एक छोटासा प्रयत्न करतेय. मुळात मी लेखिका वगैरे नाहीये... त्यामुळे काही चूक झाली असेल तर माफ करा. खरं तर हि कथा लिहिण्याचे कारण म्हणजे... ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग २ )आज गुरुवार होता. घटस्थापना होती त्या दिवशी, नवरात्रीचा पाहिला दिवस, दरवर्षी प्रमाणे दांडिया मधे बेंजो ऑर्डर होती. प्रेम पहिल्यांदा नगरातील मित्रांसोबत तिथे वाजवायला गेला होता. तो कीबोर्ड काढून स्टँड वर लावत होता, तेवढ्यात एक छोटीसी मुलगी त्याच्या जवळ आली आणि त्याला बोलली...हाय... माय नेम इज अंजली...व्हॉट इज युवर गुड नेम...?तो तिच्या सुंदर डोळ्यांमध्ये पहातच राहिला. एकदम गुटगुटीत अशी ती किती गोड दिसत होती, अगदी एखाद्या परीसारखी... लाईट पिंक कलर चा वन पिस घातलेला. त्यावर व्हाईट कलर चे फ्लॉवर होते. गळ्यामध्ये ड्रेसला सुट होणारा नेकलेस, कानामध्ये त्याला मॅच होणारे इअर रिंग, एका हातात पिंक कलर चा ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग ३ )नवरात्रीचे उरलेले दिवस पण हे दोघेजन रोज भेटायचे, बोलायचे, एकमेकांशी बोलुन दोघांनाही खुप छान वाटायचं दोघेही खुश होते. दुसऱ्या आदल्या दिवशी फॅन्सी ड्रेस होता. आज प्रेम फॅन्सी ड्रेस मधे कृष्ण बनणार होता. तिथेच राहणाऱ्या एका महेश नावाच्या मित्राने आणि त्याची बहीण लिना या दोघांनी मिळुन हा प्लॅन केला होता.अंजली साठी मात्र हे सरप्राइज होते. कारण प्रेम ने तिला याबद्दल काहीच सांगितले नव्हते.अंजली प्रेमला रोज बोलायची, नाचायला का येत नाहीस म्हणुन, पण तो.... मला नाचता नाही येत म्हणुन टाळायचा... तरीही ती त्याला दांडिया खेळण्यासाठी हट्ट करायची. पण एवढ्या दिवसात प्रेम कधीच दांडिया खेळायला गेला नाही.पण शेवटच्या ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग ४ )दुसऱ्या दिवशी रविवार होता. त्यामुळे प्रेम जरा उशीराच उठला होता.गेले काही दिवस रोजचे कॉलेज, ऑफिस, रात्री जागरण यामुळे खुप थकुन गेला होता. म्हणुन त्याने आज दिवसभर घरीच आराम केला.मधेच त्याला अंजली बद्दल विचार येत होते. पण खुप विचार करून त्याकडे दुर्लक्ष करायचे असे ठरवले.दोन दिवसांनी कोजागिरी पौर्णिमा होती. त्याचा मित्र त्याला सांगायला येतो. बुधवारी कोजागिरीच्या दिवशी वाजवायची ऑर्डर आहे तिथेच तु येशील का ?प्रेम ने सरळ नाही येणार म्हणुन सांगितले.त्या दिवशी मुले कमी होती त्यामुळे त्याचा मित्र जाताना पुन्हा त्याला बोलवायला आला. प्रेम नुकताच ऑफिस मधुन घरी आला होता. त्यांच्यासोबत त्याला जाणं गरजेचं वाटले. म्हणुन ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग ५ )दुसऱ्या दिवशी कॉलेज होते त्यामुळे प्रेम लवकर उठून कॉलेजला गेला. तिथूनच तो ऑफिसला जात असे.आज कॉलेजमधेच काय, कशातच लक्ष लागत नव्हते. ऑफिसमधे पण कामात लक्ष नव्हते. त्याला सारखा अंजलीचा तो गोड चेहरा डोळ्यासमोर येत होता.एक पाचवीत असलेली मुलगी किती मोठ्या मुलीसारखी वागत होती. अजुन पण त्याला तोच प्रश्न पडला होता.ऑफिसला आल्यावर लंच टाईम मधे.... तिला कॉल करायचा कि नाही...? याचाच विचार तो करत होता. नाही... हो... नाही... हो करत त्याने ती चिठ्ठी खिशातून बाहेर काढली. त्यावरील नंबर डायल केला.दोन बेल वाजल्या तसा त्याने पटकन रिसिवर ठेऊन दिला. नाही नको. आता नको... नंतर बघू... असा विचार ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग ६ )प्रेमच्या आयुष्यात हे जे काही चालु होते, याची कल्पना कोणालाही नव्हती. ग्रुप मधे पण कोणाला अंजली बद्दल काहीच बोलत नव्हता.एवढ्या छोट्या मुलीशी फ्रेंडशिप केलीय, हे सांगायला पण त्याला बरं वाटत नव्हते.सर्वजण काय विचार करतील माझ्याबद्दल... हा विचार करून तो कोणालाच काही बोलत नव्हता.त्याचे नेहमीचे रुटींग चालु होते. वेळ मिळेल तेव्हा तो अंजलीसोबत फोनवर बोलत होता. दोघांनाही आता एकमेकांशी बोलल्याशिवाय राहवत नव्हते.कधी कधी ऑफिसमधील कामामुळे त्याला रोज कॉल करायला जमायचे नाही. मग अंजली त्याच्यावर नाराज व्हायची. तो पण गोड बोलुन तिचा राग घालवायचा.एकदा प्रेम अचानक अंजलीला न सांगता गावी गेला. चारपाच दिवसांनी परत आला.ऑफिस मधे आल्यावर ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग ७ )कॉलेज आणि ऑफिसच्या कामात थोडे दिवस असेच निघुन गेले. पण प्रेमला अंजलीला भेटण्याची इच्छा मनातून नव्हती.एक दिवस असाच विचार करत असताना त्याला काही दिवसांपूर्वीच बोलणे आठवले. ख्रिसमसच्या दिवशी रात्री तिच्या स्कूळजवळ असलेल्या चर्च मधे ती आणि तिची फॅमिली दरवर्षी येतात.' तु पण येशील का ख्रिसमसच्या रात्री मला भेटायला ' अशी तीच सतत बोलत असायची.प्रेमला आता अंजलीला भेटण्याचा अजुन एक मार्ग मिळाला होता.अखेर तो दिवस आला होता.आदल्या दिवशीच रात्री बारा वाजता चर्चमध्ये अंजली आणि तिची फॅमिली प्रेयर साठी येणार होते हे त्याला नक्की माहित होते.प्रेम रात्री जेऊन झाल्यावर थोड्या वेळाने ताईला बाहेर मित्राकडे जातोय, रमेश आला ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग ८ )कालच्या भेटीत दोघांनीही जास्त काही बोलता आले नव्हते. म्हणुन प्रेम ने अंजलीला कॉल करायचा विचार दुपारचे चार वाजले होते, त्याने कॉल लावला आणि इकडे घरी अंजली पण त्याच्याच कॉल ची वाट पहात होती. रिंग होताच पटकन तिने कॉल उचलला...प्रेम : हाय...कशी आहेस...?अंजली : मी मस्त... तु कसा आहेस...?प्रेम : रात्री किती वाजता आले घरी...?अंजली : तीन वाजले घरी यायला... तुला पण लेट झाला ना...?प्रेम : हो ना... पण तुला भेटलो ना रात्री, खरच खुप छान वाटलं.अंजली : हो...तुझं तिथे येणं म्हणजेच माझ्यासाठी तर ख्रिसमस चे सर्वात मोठे सरप्राइज गिफ्ट होते. खरच तुला पाहिल्यावर एवढा आनंद ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग ९ )प्रेम आणि अंजली तिच्या घराजवळ येऊन पोहोचतात, एका सुसज्ज अशा सोसायटी मधील बिल्डिंग मधे पहिल्या अंजली रहात होती.दरवाज्याजवळ पोहोचताच तिने बेल वाजवली. प्रेम थोडा अस्वस्थ वाटत होता. अंजलीच्या आईला कसं सामोरं जायचं, हेच त्याला कळत नव्हतं. त्यांनी काही विचारले तर काय बोलायचे. हा सर्व विचार मनात चालु असतानाच दरवाजा उघडला गेला. आणि समोर अंजलीची आई ( मॉम ) उभी होती.तिला पाहून अंजली बोलली....अंजली : मॉम... बघ कोण आलंय...?मॉम : मला वाटतं की...हा प्रेम आहे, बरोबर ओळखलं ना...अंजली : हो... अगदी बरोबर ओळखल...* असे बोलुन मॉम प्रेमला आत यायला सांगते. प्रेम थोडा घाबरतच आत येतो.आत येताच ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग १० )प्रेम आणि अंजली यांचं नातं आता हळु हळू असच फुलत चाललं होतं. त्यांचं बोलणं आता वाढलं होतं, अधून मधून भेटत होते. नकळत दोघांनाही आता एकमेकांचा सहवास हवाहवासा वाटू लागला होता.अंजली वयाने खुप लहान होती. या गोष्टीचं नेहमी भान ठेऊनच प्रेम तिच्याशी फक्त मैत्रीच्या नात्यानेच रहात होता. ते अंतर ठेवूनच तो तिच्याशी वागत होता.सर्व लहान मोठ्या गोष्टी एकमेकांसोबत बोलल्या जात होत्या. असेच छान दिवस चालले होते. दोघेही एकमेकांसोबत खुप खुश होते.बघता बघता अशीच दोन वर्ष निघुन गेली. या दोन वर्षांमध्ये ते दोघे अजुनच जवळ आले होते. त्यांची मैत्री आता हळु हळु वेगळं वळण घेत होती.प्रेम आता ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग ११ )हा अजुन कसा आला नाही....11 वाजेपर्यंत तरी येतो बोलला होता. मग कुठे दिसत कसा नाही. ऑफिस ला पण सुट्टी आहे. मग घरी कॉल करून बघु का...? असा विचार करत जवळच असलेल्या एका PCO कडे गेली.खरं तर प्रेम खुप आधीच तिथे आला होता. एका गाडीच्या पाठीमागे उभा राहुन हे सर्व पहात होता. शेवटी त्याला पण रहावलं नाही, अजुन त्रास द्यायला नको म्हणुन, तो हळूच जाऊन तिच्या मागे येऊन उभा राहिला.अंजलीने हातातील बॅग खाली ठेवत पर्स मधून एक कॉइन काढला. आणि रिसिवर उचलुन कॉइन टाकला आणि प्रेमच्या घरचा नंबर डायल केला. रिंग होणार तेवढ्यात प्रेम हळूच पाठीमागून ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग १२ )आपण एका हॉटेल मधे आहोत हे लक्षात घेऊन प्रेम अंजलीला स्वतःपासून थोडं बाजुला करतो. तिचे पाण्याने भरलेले असतात. प्रेम त्याचा खिशातील रुमाल काढून तिचे डोळे पुसतो. प्रेमला खरं तर खुप काही बोलायचं असतं पण तिच्या समोर तेव्हा तो शांत बसतो. तिच्याकडे पाहून एक हलकस स्माइल करतो. प्रेम : अंजली मॅडम... या गंगा जमुना वाहुन झाल्या असतील तर. थोडं फ्रेश व्हाल का ? सर्व मेकअप उतरला आहे. अंजली : ( डोळे पुसत ) चल मी काही जास्त मेकअप करत नाही. इतर मुलींसारखा कळलं...प्रेम : अरे हो.... पण ते खारट पाणी सर्व चेहऱ्यावर पसरलं आहे ना ते ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग १३ )अंजलीच्या घरी पार्टीची जोरदार तयारी झालेली असते. सर्व पाहुणे, व तिचे मित्र मैत्रिणी जमा झालेले म्युझिक प्लेअर वर गाणी चालु असतात. संपुर्ण हॉल व्हाईट आणि पिंक कलर च्या बलून ने सजवलेला असतो. एका टेबलवर मोठा असा छान केक ठेवलेला असतो. अंजली पण तिच्या मॉम ने तिच्यासाठी खास बनऊन घेतलेला व्हाईट कलर चा फुल ड्रेस घालुन तयार होती. डोक्यावरती छान असा डायमंड चा कियारा घातलेला होता. आज ती खरच एका राजकुमारी सारखी दिसत होती. केक कापण्यासाठीची सर्व तयारी झाली होती. सर्वजण तिला केक कापण्यासाठी आग्रह करत होते, पण तिची नजर दरवाज्याकडे होती. कारण प्रेम अजुन ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग १४ )आज दिवसभरात जे काही घडलं होतं त्यामुळे एवढ्या सहजपणे दोघांनाही लवकर झोप येणं शक्य नव्हते. घरी पार्टी असल्यामुळे तिलाही झोपायला उशीर झाला होता. पार्टीमध्ये डान्स वगैरे करून ती पण थोडीफार थकली होती. पण तरीही तिला पण झोप येत नव्हती.सकाळी जे काही घडलं होतं, ते पुन्हा सर्व डोळ्यासमोरून जात होते. तो क्षण पुन्हा पुन्हा आठऊन ती हाच विचार करत होती,खरच आज जे काही घडले ते स्वप्न तर नव्हते ना...?खरच प्रेम ने माझं प्रेम स्वीकारलं आहे... आता आयुष्यभर तो फक्त आणि फक्त माझाच असणार. ज्या क्षणाची मी एवढ्या आतुरतेने वाट पाहत होते, शेवटी तो क्षण आज आला ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग १५ )आज सोमवार होता. रोजच्याप्रमाणे प्रेम ऑफिस मधे आला होता. दुपारी लंच टाईम झाल्यावर दोन वाजता कॉल येणार हे जवळजवळ नेहमीचं झालेलं होतं. कारण त्याचे बॉस लंच साठी घरी जायचे मग त्यांना यायला चार तरी वाजायचे. हा वेळ प्रेमसाठी तसा फ्री असायचा.अंजलीच्या घरी तसा काही प्रॉब्लेम नव्हता. कारण तिच्या रूम मधे पण फोन होता. म्हणून अंजली दुपारी दोन नंतरच त्याला कॉल करायची. आजची गोष्ट जरा वेगळी होती. दोन वाजून गेले होते. प्रेम खुप वेळ तिच्याच फोन ची वाट पहात होता. तेवढ्यात फोनची रिंग वाजली. आणि प्रेम ने रीसिवर उचलुन कानाला लावला.अंजली : हाय... जानु.... कसा आहेस...?प्रेम ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग १६ )* प्रेम आणि अंजली दोघेही एकमेकांकडे फक्त पहात होते. प्रेमच्या पण ही गोष्ट लक्षात आली जे काही घडलं ते खुप वेगळं होतं आणि खुप छान वाटत होतं तिच्या मिठीत. त्याला असं शांत पाहून अंजली बोलली...*अंजली : कळलं आता तुला,...मी का असं बोलत होते ते...काय फील करत होतास तू...?प्रेम.....आपण आता मैत्रीच्या खुप पुढे आलो आहोत. आणि मित्र तर आपण आहोतच आणि नेहमीच असणार.पण आता आपल्यात हे नवीन नातं निर्माण झालं आहे, त्यामुळे साहजिकच फिलिंग बदलल्या आहेत. प्रेम : अंजली...या सर्व गोष्टी काही क्षणासाठी खुप छान वाटतायत, पण मला पुन्हा पुन्हा असच वाटतं की, आपण खुप घाई ...अजून वाचा

अनुबंध बंधनाचे.....( भाग १७ )जसजसे दिवस पुढे जात होते तसे, प्रेम आणि अंजली यांचं नाते अजुनच बहरत चाललं होतं.दोन अशीच अगदी आनंदात गेली होती. या कालावधीत ते दोघे एकमकांच्या अजुनच जवळ आले होते.त्या दोन वर्षात तिने स्वतः साठवलेल्या पैशातून प्रेमला एकदा मोबाईल फोन गिफ्ट म्हणुन दिला होता. आणि दुसऱ्या वर्षी एक सोन्याची चैन गिफ्ट दिली होती.खरं तर प्रेमसाठी असे महागडे गिफ्ट स्वीकारणं खुप अवघड व्हायचं, पण अंजली थोडी हट्टी होती, ती काहीही करून ते त्याला घ्यायला भाग पाडायची. आणि आता प्रेम जवळ मोबाइल असल्यामुळे ती त्याला कधीही कॉल करू शकत होती. आता वेळेचं बंधन उरलं नव्हतं. अंजली आता ...अजून वाचा