मेरे अलावा कोई नही मुझें जाणणे के लिये इसलीये बैठ जाती हु अकेले कही खुद को जाणणे के लिये दिलंवालो की दिल्ली. कधी कधी ही फ्रेज ऐकली की काहीतरी कमी असल्यासारख वाटत. जरी दिल्लीमध्ये दिलदार लोक लाखोच्या संख्येने राहत असले तरीही हे तेच शहर आहे ज्याने ऐतिहासिक काळापासून फक्त आणि फक्त विनाश बघितला आहे. क्षणात राजगाद्या नाहीशा होताना तर कधी बसताना बघितल्या आहेत . एकेकाळी देशावर वर्चस्व असलेल्या राज्याना देशातून हाकलून लावताना पाहिले आहे. काळ बदलला पण दिल्ली शहराच स्वरूप काही बदलताना दिसत नाही. देशाची राजधानी असल्याने हे शहर कायम चर्चेत असतच पण इतर गोष्टी ह्यांना खास बनवितात. मग ...अजून वाचा

तेरे शहर मे आये है गालिब तुझको अपणा बनाने वासते जी जायेंगे या मर जायेंगे तुम याद रखोगे हमेशा - हसते स्वप्न .. आयुष्यात स्वप्न प्रत्येकच व्यक्ती पाहतो पण ते पूर्ण करण्याची हिंमत मात्र काहीच लोकांकडे असते . स्वराने घरची परिस्थिती, आई - वडिलांचे कष्ट सर्व अगदी जवळून बघितलं होत. छोट्या - छोट्या गोष्टींसाठी किती आणि काय करावं लागतं ह्याची जाणीव तिला लहान असतानापासूनच झाली होती. त्यांचे कष्ट करून झिजलेले हात ती सतत बघत आली होती आणि त्यांना त्या परिस्थितीतुन बाहेर काढण्याचा निर्धारच तिने केला. १० वी ला असताना कुणीतरी तिला आय.आय .टी. बद्दल सांगितले होते तेव्हापासून प्रत्येक क्षण ...अजून वाचा

तरुण वयातले हे क्षणच जीवनात आनंद घेऊन येतात. कारण हीच तर वेळ असते जेव्हा आपल्यावर जबाबदारीच ओझं नसत . अपेक्षा असल्या तरीही मित्रांची निर्विवाद साथ असते. भावनांची सुंदर रांगोळी असते ज्यात आपण सतत वेगवेगळे रंग भरत जातो. हे क्षणच पुढे आठवणी बनतात ज्या आयुष्यात पुन्हा परतून कधीच येत नाहीत. बालपण असो की तरुणपण प्रत्येकाची आपली एक वेगळीच मज्जा असते. स्वराने आय.आय.टी. ला नंबर लागावा म्हणून जवळपास आपलं सर्वच सॅक्रीफाइस केलं होतं पण आता तिने आपलं स्वप्न पूर्ण करायला एक पाऊल पुढे टाकलं. आता जगत असताना तिला आपल्या प्रत्येक इच्छा मारून जगायची गरज नव्हती. ती आपलं तरुणपण सुद्धा एन्जॉय करत ...अजून वाचा

स्वयमच्या निस्वार्थी वागण्याने स्वराच्या मनात त्याच्याविषयी एक कोपरा निर्माण झाला होता. ती पूजाच्या बोलण्यावर गालातल्या गालात हसत होती तर तिच्या चेहऱ्यावरचे भाव बघून हसत होती. स्वराला हे आपल्यासोबत नक्की काय होतंय ते माहिती नव्हत पण तिला ते सर्व आवडून गेलं होतं. दुसऱ्या दिवसापासून अगदी सर्व काही बदललं होत. स्वराला तयार व्हायला फार वेळ लागत नसे पण ती आज स्वतःला वारंवार आरशात पाहत होती. पहिल्या प्रेमाचे ते निरागस भाव सहज तिच्या चेहऱ्यावर जाणवत होते. पूजाला तिच्या अशा वागण्याचा राग यायचा पण तिला इतकं आनंदी बघून पूजा फारच खुश होती. तयारी करून झाल्यावर दोघेही कॉलेजला पोहोचल्या. गेटपासून दोघींच्याही गप्पा सुरु झाल्या ...अजून वाचा

वेडावले मन माझे क्षणभर तुला पाहण्या होतोय भावनांचा गुंता बोल ना वेड्या मना ! गुंतण्यात तुझ्या मी माझे भाग्यच वाट पाहता तू मिळे ना मी अधीर अशी जाहले का मजवरी तरी माझे भान उरले आज नाही होतोय भावनांचा गुंता बोल ना वेड्या मना ! मी निशाचर रागिणी स्वप्न - स्वप्नांत रमनारी पिऊन प्रेमजल पिरमाचे बेधुंद वाऱ्याशी बोलणारी कैद केलेस कधीच तू मला सोड ना हा अबोला होतोय भावनांचा गुंता बोल ना वेड्या मना ! नयनी तुझ्या काल मी पाहिले तुला स्पष्ट हरविले तुझ्यात मी अन जगले क्षणभर तुझे स्वप्न तू लाजेचा प्याला हा आता तरी सोड ना होतोय भावनांचा ...अजून वाचा

प्रत्येक नात्यात महत्त्वाचे असतात प्रेम , आदर आणि विश्वास. एकमेकांवर प्रेम होणं नक्कीच सोपं आहे पण एकमेकांचा आयुष्यभर आदर त्यांना त्यांच्या आयुष्यात वेगळी स्पेस देणे आणि कशीही परिस्थिती आली तरीही तो विश्वास कमी होऊ न देणे ह्यातच नात्यांच यश लपलेलं असत. ह्यातली एकही गोष्ट नाहीशी व्हायला लागली की प्रेम आपोआप संपत जात. जे प्रेम अथांग असत त्याला सुरुंग लागतो आणि ते हळूहळू केव्हा नाहीस होत कळत सुद्धा नाही. स्वरा त्याच्या घरी गेली तेव्हापासून त्याच्यावरचा विश्वास आणखीच प्रबळ झाला होता. त्याच्या आईवरून कुटुंब किती शांत संस्कारी आहे हे तिला कळून चुकलं होत. प्रेमात कुटुंबही तर महत्त्वाचं असतच कारण आपण कितीही ...अजून वाचा

प्रॅक्टिकलमध्ये गंमत करता करता आता सबमिशन सुरू झाले होते. पहिल्या सेमच्या पेपरला काहीच दिवस असल्याने सर्वच अभ्यासाला लागले होते. अभ्यासात काही त्रास झाला की स्वयम तिची मदत करत असे किंबहुना सर्व बुक्स तोच तिला आणून देत असे त्यामुळे त्याचा स्वभाव पाहून ती त्याच्याकडे आकर्षित व्हायला लागली होत. तर तो कुठल्याही अपेक्षेविना तिच्या आनंदासाठी काहीही करायला तयार होता. हळुहळु स्वराही त्याच्या स्वभावाची मोठी फॅन झाली. आज स्वरा, पूजा आणि स्वयम अभ्यास करायला लायब्ररीला थांबले होते. स्वयम तिला कुठलातरी टॉपिक समजावून सांगत होता तर पूजा अगदी मन लावून सर्व एकत होती नेमकं त्याच वेळी स्वराला काय सुचलं माहिती नाही ती पूजाला ...अजून वाचा

मध्यरात्रीचा ठोका उलटला होता. स्वराच्या दारावर थाप पडली आणि ती धावतच दारावर पोहोचली. तिने दार उघडले होतेच की कियारा काही मैत्रिणी मोठ्याने ओरडत म्हणाल्या, " सरप्राइज ! हॅपी बर्थडे स्वरा मॅडम. " स्वरा त्यांच्या सरप्राइजने आनंदून गेली होती. ती त्यांना बघतच होती की सर्व तिला बाजूला करून आतमध्ये पोहोचले. पूजाही ह्या प्लॅन मध्ये सामील झाली होती त्यामुळे ती झोपेतून अलगद उठली. तिने येऊन स्वराला घट्ट मिठी मारली आणि खास दिवसाच्या शुभेच्छा दिल्या. स्वरा दारातून हे सर्व पाहतच होती की सर्व मुलींनी रूम मध्ये घोडका केला. त्यांनी केक आधीच मागवून हॉस्टेलच्या किचनमध्ये ठेवला आणि बारा वाजताच हळूच घेऊन आले. केकसोबतच ...अजून वाचा

स्वराचा वाढदिवस तर झाला होता पण त्यादिवशी स्वयम काही आपल्या विचारातून बाहेर आला नाही. ती वाढदिवसाच्या दिवशी आनंदी होती त्याने तिचा आनंद हिरावून घेतला नाही पण हे खरं की त्याच्या डोक्यातुन तो विचार पूर्णता गेला नव्हता. वाढदिवसानंतर सुद्धा तो त्याबद्दलच विचार करत असे पण तिला कळलं असत की एवढं सर्व स्पेशल त्याने नाही केलं तर ती आणखीच जास्त दुखावली जाईल त्यामुळे तेरीभी चुप मेरीभी चुप म्हणत त्याने तो विषय तिथेच सोडून दिला. इकडे स्वरा खूप खुश होती. तो हेल्पफुल आहे, त्याच्यात हजार चांगले गुण आहेत हे तिला माहिती होत पण इतका रोमँटिक स्वयम तिने कधीच बघितला नव्हता त्यामुळे ती ...अजून वाचा

स्वयमने वाढदिवसाच्या दिवशी झालेला किस्सा जाऊ दिला होता पण आता जे त्याने स्वराच्या तोंडून ऐकलं होतं ते तो काहीही विसरू शकत नव्हता. त्याच्या डोक्यात ते घट्ट बसल होत. काहीतरी नक्कीच विचित्र आहे हे त्याला जाणवलं होत आणि आता तो स्वराच्या वागण्यावर बारीक लक्ष देऊ लागला. एक तर तो आधीच शांत पण शंकेमुळे तो आणखीच शांत झाला होता. तिच्या आयुष्यात नक्की काय सुरू आहे ह्याचा तो शोध घेऊ लागला होता आणि त्याला वाटत होतं तस खरच घडू लागलं होतं. स्वराच एखादं काम निघालं की ते आपोआप पूर्ण व्हायचं. अभ्यासासाठी सर्व साधने, हॉस्टेलमध्ये सर्व सोयी सुविधा तिला अशाच मिळाल्या नव्हत्या. त्याला ...अजून वाचा

स्वरा आज आपल्या मनातल सांगता सांगता राहिली होती त्यामुळे रूमवर आल्यापासून तिचा चेहरा उदास जाणवत होता. रूमवर आल्यावर पूजाला पूर्ण हकीकत सांगितली आणि सकाळी खुश असलेली पूजाही आज नाराजच बसली होती. रूम आज पूर्णता शांत भासत होती. आज स्वराचा अभ्यास करायचा मूड नव्हता म्हणून बाहेर गॅलरीमध्ये ती एकटीच बसली होती. स्वराच्या डोक्यात सकाळी घडलेल्या गोष्टी तर सुरूच होत्या पण त्याच्या बाबांची तब्येत चांगली नाही हे ऐकून तिला आणखीच जास्त वाईट वाटत होतं. तिने रूमवर आल्यापासून त्याला कितीतरी कॉल केले होते पण त्याने एकाही कॉलला उत्तर दिले नव्हते. अगदी साधी विचारपूस सुद्धा केली नव्हती. तेवढ्याच वेळात तिच्या मोबाइलवर मॅसेज आला ...अजून वाचा

स्वयमच्या शब्दांनी आज ती पूर्णता तुटली होती. गेले कित्येक दिवस ती त्याला हे सर्व सांगायला वाट पाहत होती पण दोन तीन वाक्यात तिच्या स्वप्नांची राख - रांगोळी केली. त्याने तिच्या प्रेमाला स्वीकारले नाही ह्याच दुःख तर तिला होतच पण तो अशा पद्धतीने तिला नकार देईल असा स्वप्नातसुद्धा तिने विचार केला नव्हता. ती कितीतरी वेळ वेड्यासारखी तशीच उभी होती. हळूहळू सर्व गाड्या सुद्धा पार्किंग मधून नाहीशा झाल्या होत्या पण तिला कशाचच भान नव्हतं. ती शांत होती. तिला पुढे काय करायला हवं काहीच कळत नव्हतं म्हणून ती तिथेच उभी राहिली. काही क्षण गेले. अंधार पडू लागला होता आणि नाईलाजाने तिचे पाय ...अजून वाचा

रात्रीची वेळ होती. स्वरा, पूजा दोघीही आपल्या बेडवर बसल्या होत्या. स्वरा पुन्हा एकदा गुमसुम होती तर पूजा तिला काय म्हणून काम करता करता हळूच स्वराकडे लक्ष देत होती. स्वराने दिवसभर तर स्वतःच्या भावना सावरून धरल्या होत्या पण आता तिला ते लपवन कठीण जात होतं. ती स्वयम समोर मन घट्ट करून सर्व ऐकत राहिली होती पण तीच तिलाच माहिती होत की तिला त्याच्या बोलण्याचा किती त्रास होत होता. त्याचा प्रत्येक शब्द तिला अनंत यातना देऊन गेला होता. तिला हे नातं समोर न्यायला त्याच्यावर बळजबरी करायची नव्हती म्हणून ती शांत बसली होती पण आता तिला रडू आवरत नव्हतं आणि अचानक तिच्या ...अजून वाचा

स्वरा-राजचा विषय आज कॉलेजचा हॉट मुद्दा झाला होता. जो तो कुणी फक्त त्यावरच चर्चा करत होता. राज हा थोडा असल्याने भरपूर लोक जे घडल त्याने खुश होते. त्यांच्यासाठी आजचा दिवस तर खूप आनंदाचा होता तर दुसरा एक वर्ग होता जो स्वराची काळजी करत होता. राजला राजनैतिक पार्श्वभूमी लाभली असल्याने तो त्याचा कायमच गैरवापर करत आला होता. धमक्या देणे, गुंडकडून मारहाण करणे असेच बरेच किस्से त्याच्याकडून ऐकण्यात आले होते शिवाय प्रॉपर्टीचा बिजनेस असल्याने कित्येक लोकांना धमकावून त्यांने स्वस्तात प्रॉपर्टी खरेदी केल्या होत्या. तो कोणत्या वेळी काय काय करेल हे त्याचं त्यालाच माहिती नव्हतं म्हणून आज स्वराची सर्वाना काळजी वाटत होती ...अजून वाचा

स्वरा मोठ्याने किंचाळली. तिच्या आवाजाने आजूबाजूच सर्व काही शांत झाल होत. क्षणभर सर्वांच्या नजरा फक्त तिच्यावर होत्या. तर ती हात ठेवून किंचाळत राहिली. तिच्या किंचाळल्याने पूजाच लक्ष तिच्याकडे गेलं. ती सर्व सामान फेकत धावतच तिच्याकडे आली. ती पोहोचेपर्यंत आजूबाजूचे सर्व लोक गोळा झाले होते. गाड्याची लांबच लांब रांग लागली होती. गाड्यांचे कर्कश हॉर्न वाजत असतानाही त्या सर्वात एकाच व्यक्तीचा आवाज सर्वात मोठा होता. स्वरा आई आई म्हणून ओरडत होती. सर्वाना काय झालंय काहीच कळत नव्हतं. पूजा तिच्या बाजूला पोहोचली आणि तिच्या चेहऱ्यावरचा हात जबरीने काढू लागली. तिने तिचा हात काढलाच होता की समोरच दृश्य बघून ती स्वतःच खाली कोसळली. ...अजून वाचा

माझी चूक काय ????????? तिने विचारलेला प्रश्न सर्वाना विचारात पाडणारा होता आणि कुणाकडेच त्याच उत्तर नव्हतं. हा तिचा एकटीचा नव्हताच तर अशा हजार स्त्रिया असतील ज्यांना विनाकारण शिक्षा मिळते मग तो रेप असो की ऍसिड अटॅक? साध्य काय होत ह्याने, मर्दांनगी? पण खरी मर्दांनगी तर स्त्रीचा आदर करण्यात, तिचे रक्षण करण्यात आहे मग मुलींचे चेहरे बिघडवून त्यांच्यावर रेप करून नक्की काय मिळत? समाधान आणि कशाचं? उत्तर त्यालाही माहीत नसेल जो हे सर्व करतो. दिवस बदलत गेले आणि पण स्त्रियाबाबतीत हा प्रश्न अजूनही तिथेच आहे. माझी काय चूक? ना त्यांना ह्याच उत्तर कधी मिळाल ना स्वराला कधी मिळणार उलट ती ...अजून वाचा

आयुष्यात सर्वात अवघड आणि सर्वात सोप काय असत माहिती आहे? सर्वात अवघड असत ते आपली चूक नसतानाही लोकांची शांतपणे ऐकणे आणि सर्वात सोप असत आपली चूक आहे हे माहिती असतानाही लोकांना ओरडून ओरडून सांगणं की मी कसा योग्य आहे. हे सांगण्याच कारण अस की स्वराची चूक नसतानाही स्वरा येणाऱ्या जाणाऱ्या सर्वांच, प्रसारमाध्यमांच गपगुमाने ऐकत होती तर राजच नाव सर्वांसमोर आल्यापासून राज आपण कसे निर्दोष आहोत आणि स्वरा कशी चुकीची आहे ह्याबद्दल वाच्यता करत होता. स्वराला जेव्हा हे सर्व कळालं तेव्हा ती एकटीच वेड्यासारखी हसत होती. तिला काय योग्य, काय अयोग्य ह्यातला फरक सुद्धा आता समजेना आणि तिला काहीच दिवसात ...अजून वाचा

प्रेमात आणि युद्धात सर्व काही माफ असत. खरच अस असत का? नक्कीच नाही. चुकीच्या पध्दतीने मिळविलेल प्रेम कधी ना दूर जातच. प्रेमात विश्वास खूप महत्त्वाचा असतो. एकदा तो विश्वास तुटला की मग कितीही प्रयत्न केला तरीही तो विश्वास, प्रेम कधीच परत मिळवू शकत नाही. युद्धाचेही जसे काही नियम असतात तसे प्रेमाचेही असतात त्यामुळे युद्धात आणि प्रेमात सर्व काही माफ असत हे बोलणं योग्य नाही. नाही तर स्वरासारख्या कित्येक मुलीवर प्रेमाच्या नावाने होणारे ऍसिड अटॅक, रेप योग्यच असते आणि काहीही चूक नसताना स्वरासारख्या कित्येक मुलींना हे सहन कराव लागलं असते. दिवस हळुहळु जात होते. स्वरा शरीराने ठीक होत होती पण ...अजून वाचा

नसीब से कुछ पल चुराणा चाहती हुईश्क के रंगो मे घुलना चाहती हुए खुदा दे अगर मौका तू मुझेमै कोकमेही फिरसे पलना चाहती हु स्वरा आज खूप दिवसाने शांत झोपली होती पण तिच्या हजारो प्रश्नांनी तिच्या आई-वडिलांची झोप उडवली होती. स्वरा म्हणजे त्यांची हिम्मत. स्वरा म्हणजे आधार. स्वरा वादळ आल्यावर विसावा घ्यावा असा निवारा. स्वरा म्हणजे त्यांच्यासाठी जीवनच. जेव्हा कधी त्यांच्यावर बिकट परिस्थिती येत असे तेव्हा तीच त्यांना मोठया माणसासारखं समजवत असे. ती एकदा बोलायला लागली की प्रॉब्लेम किती छोटे आहेत अस वाटून ...अजून वाचा

जो तूट गये है उन्हे क्यू जोडना जो रुठ गये है उन्हे क्यू मनाना अगर साथ नही दे सकते हालात में तो हमको फिकर है आपकी ये फिर कभी ना केहना… आयुष्यात संघर्ष प्रत्येकाच्या वाट्याला येतो. जो हा संघर्ष सोडून दूर पळायचा विचार करेल तो कधीच यशस्वी होत नाही. एक वेळ दुःखांना हिमतीने तोंड देणारी स्वरा आज स्वतःच हरली होती. स्वरा उठून उभी राहू शकत होती पण का कळेना तिने स्वतःलाच अपंग बनवून घेतलं होतं. कधीही लोकांच्या शब्दांकडे लक्ष न देणाऱ्या स्वराला आता लोकांचे शब्द घायाळ करून जात होते. ती स्वतःच हिम्मत हरली होती. तिच्या आयुष्यातला एक एक दिवस, ...अजून वाचा

सब कुछ खोकर मैने पाया है खुदको तो बता-ए-जिंदगी मैने गवाया क्या है?? आजपर्यंत स्वराच्या डोळ्यावर एक पट्टी बांधल्या होती. नकारात्मक विचारांची पण आज तिने पहिल्यांदा डोळे उघडून बघितले तेव्हा तिला जाणवू लागल की आपल्या दुखापेक्षाही ह्या जगात भरपूर दुःख आहेत. एका व्यक्तीसोबत जेव्हा काहीतरी वाईट घडत तेव्हा फक्त त्या व्यक्तीसोबत वाईट घडत नाही तर त्या सोबतच पूर्ण फॅमिली सफर करते. कधी कधी तर फॅमिली स्वतःच कंटाळून त्या व्यक्तीला उलटे सुलटे बोल सूनावतात पण इथे अस काहीच नव्हतं. उलट स्वराला कुणाचे बोल ऐकावे लागू नये म्हणून तिचे आई-वडील तिला प्रोटेक्ट करत होते. आईचे शब्द ऐकताच आज स्वरा स्वतःचा विचार ...अजून वाचा

मुश्किलमे हो जिंदगी उसको आसान बनाना है तकलीफे तो होगीही लढते हुये चलो मिलकर उन्हे हराना है स्वराने निर्णय घेतला होता पण दिल्लीला निघायला तिला ६-७ दिवस लागणार होते त्यामुळे तिने निर्णय घेतल्यापासूनच अभ्यासाला सुरुवात केली होती. फक्त पंधरा दिवस अभ्यासासाठी अपूर्ण होते पण आज तिने हार मानली असती तर पूर्ण वर्ष वाया गेल असत म्हणून जोमाने ती अभ्यासाला लागली. सुदैवाने तिने बुक्स सोबत आणले होते त्यामुळे ते शोधण्यात वेळ गेला नव्हता. काय दिवस, काय रात्र स्वरा फक्त अभ्यासच करत होती. तिला आता जगाची चिंता नव्हती. तिने यशस्वी होण्याच्या दिशेने आज पुन्हा पहिले पाऊल टाकले होते. तिच्यासाठी ते सोपं ...अजून वाचा

मेरे आगाज से नही अंजामसे पेहचान लेना उगते सूरजसे नही घणे अंधीयारे से पुछना अगर कद गिणना है मेरा मेरे शरीर की तरफ क्यू देखते हो देख लो आस्मान, जवाब खुद-ब-खुद मिल जायेगा स्वराच्या आयुष्यातील ही सकाळ खूप खास होती कारण तिला पुन्हा एकदा कॉलेजच्या त्याच स्पर्धेत पाऊल टाकायच होत फक्त आता परिस्थिती थोडी बदलली होती. कदाचित तिची ती ओळख कुठेतरी हरवली होती. आता स्वरा मोहिते ह्या नावासोबत ऍसिड अटॅक पीडिता हे नाव जुळलं होत ज्यातुन तिची कधिच मुक्तता होणार नव्हती. लोक तिला ह्याच चष्म्यातून बघणार होते त्यामुळे ही सुरुवात खऱ्या अर्थाने थोडी कठीण होती. सोबतच तिला आजूबाजूला काही ...अजून वाचा

बिखर कर जी गये जिंदगी अब निखरके देखणा चाहती हु बंदीशो की सलाखे तोडकर एक नया संवेरा धुंडने आयी स्वरा हे एक अस पात्र होत जे कधी कुणाच्या लक्षात आलंच नाही. लहान असतानापासूनच तिला अन्यायाची चीड होती. शाळेत, कॉलेज मध्ये एखादी गोष्ट चुकीची होताना दिसली की ती कधीच शांत बसत नसे. तिच्याकडे बोलण्याच इतकं सुंदर वक्तृत्त्व होत की तिला बोलताना बघून लोक भारावून जात असत. कधी लोकांना तिची मत पटत तर कधी त्यांच्या विरुद्ध असल्याने तिला बोलणं सहन कराव लागत होतं पण ती आपल्या मार्गावरून कधीच हटली नाही. तोच जोश ती कायम स्वतःमध्ये ठेवत होती. हेच कारण होत की ...अजून वाचा

हासिल हो गया है दर्द-ए-दिलं का इलाज कुछ जंग मोहब्बत से नही अपणे हुनर सी जिती जाती है स्वराने स्वतःच्या नशिबाशी भांडण करून यश मिळविलंच. एक अशी वेळ होती जेव्हा ती मान खाली करून गावात पोहोचली होती तर एक अशी वेळ आली जेव्हा तिच्यासाठी गावात कार्यक्रम आयोजित केल्या जाऊ लागले पण स्वराने त्या सर्वाला नकार दिला होता. हजारो यातना दिल्यावर ते प्रेम नक्की काय कामाच होत? ह्या काही दिवसात तिने आपले कोण, परके कोण सर्वाना ओळखलं होत म्हणून आता तिची ह्या सर्वातून इच्छाच उडाली होती. स्वराने स्वतःच्या मेहनतीने स्वतःच नशीब पलटवल होत. आता जे कधीतरी तिला बोलत होते तेही ...अजून वाचा

सोच रही हु कुछ करणा तो बाकी ना राहा ? अपणे आप को साबीत तो करणा बाकी ना राहा अगर कर लिये है हर इमतेहान पार हमने तो जमाणे ने किस बात का हमसे बदला लिया ? स्वराने आज जगाच एक वेगळंच रूप पाहिलं होतं. तिला जेवढा त्रास लोकांना फेस करताना झाला नव्हता त्यापेक्षा जास्त त्रास आज तिला होत होता. तिची मनस्थिती नसतानाही तिने लोकांना तोंड देत आपल्या भविष्याकडे वाटचाल केली होती पण आता त्या मेहनतीला काहीच अर्थ उरला नव्हता जणू तिने अभ्यासासाठी दिलेला प्रत्येक सेकंद आज व्यर्थ गेला अस स्वराला वाटत होतं. काही दिवस ती ह्या विचारातून बाहेर ...अजून वाचा

बेआब्रू करके पुछते होे तकलीफो की वजहँ हुनर लोगोसेही सिखा है या खानदानी पेशा है मुलाखतीचा दिवस. स्थळ दादर. वाजले होते. स्वरा अर्ध्या तासांपासून एकटीच बेंचवर बसून होती. आधी तिचा जेवढा कॉन्फिडन्स होता तेवढा ह्यावेळी तिच्याकडे नव्हता. मागचे मुलाखतीचे अनुभव त्याला जबाबदार होते. स्वरा जरा घाबरली होती. तिच्या डोक्यात कितीतरी प्रश्न सुरू होते कारण आज जॉब मिळाली नसती तर कदाचित तिने काय केलं असत तिलाच माहिती नव्हत. ती विचारात हरवली होतीच की रिसेप्शनिस्ट म्हणाली," मॅडम आपल्याला आतमध्ये बोलावलं आहे." रिसेप्शनिस्टचा आवाज येताच स्वराने आपल्या चेहऱ्यावर गोड हसू आणलं आणि हळूहळू पावले टाकत मुलाखत घेण्यात येणार होती तिथे जाऊ लागली. ...अजून वाचा

बेखबर थी मै दुनिया मे हो रही साजिश से तुम चैन ले गये मेरा मै जी रही हु मजबुरी आयुष्यात बऱ्याच अशा गोष्टी असतात ज्या आपल्याला नकोशा असतात. ज्याचा आपल्याला तिरस्कार असतो पण नशीब त्याच गोष्टी आपल्याला स्वीकारायला भाग पाडत. त्या गोष्टींबद्दल आपले विचार तर बदलत नाहीत पण आपण हळूहळू त्या स्वीकारत जातो हे खरं. मग त्या घट्ट मनात कुठेतरी दाबल्या जातात आणि आपण जगाला हवा असणारा आनंदी चेहरा सर्वाना दाखवू लागतो. जे आवडत, जे आपण डीजर्व करतो ते न मिळणे आणि जे आवडत नाही तोच आयुष्याचा भाग होणे कदाचित ह्यालाच भाग्य म्हणतात आणि भाग्याच्या खेळातून कुणीच वाचला नाही. ...अजून वाचा

खामोशसे कुछ सपने है खामोशसे कुछ नगमे रेह गये वो अधुरे जिते जिते ही मुझमे आयुष्याला सुंदर बनवायला हवं ते सुंदर हसू. आपल्याकडे जर सुंदर हसू असेल तर कदाचित आयुष्यात आलेल्या समस्यांनादेखील आपण दूर ठेवू शकतो. एक वेळ अशी येते की ते सुंदर हसू बघून समस्यांना देखील आपल्या आयुष्यात राहणे लाजिरवाणे वाटते आणि त्या कायमच्या दूर निघून जातात. जीवन जगण्याचा हाच सर्वात सुंदर उपाय आहे. समस्यां हा आयुष्याचा भाग आहे. आपण जोपर्यंत त्यांना आपल्यावर हावी होऊ देऊ तोपर्यंत त्या वरचढ ठरतील आणि एकदाकी आपण त्यांचं महत्त्व कमी करतो तेव्हा त्या आयुष्यात तर राहतात पण कदाचित त्यांचा प्रभाव नाहीसा होता. ...अजून वाचा

कसूर किसका है इस बात का ऐब नही सवालो से घिरी है मेरी हर सांस क्यू किसींको अब फरक नही क्या खतम हो गयी है इंसानियत या लोगो को अपणे स्वार्थ से प्यार है बेहद आसानी से मूह फेर लेते हो लगता है तुमको भी सिर्फ सुंदर चेहरेसे प्यार है आयुष्यात अस एखादं निश्चित वय असत का ज्यावेळी आपण ठामपणे सांगू शकतो की आता मी माणसांना नीट ओळखू शकतो?? कदाचित नाही.... कारण साठी पार केलेले लोक सुद्धा जेव्हा आपलीच मूल त्यांना घराबाहेर काढतात तेंव्हापर्यंत त्यांना आपले कोण, परके कोण ह्याबद्दल अंदाजा येत नाही. सुखात तरी ठीक आहे की खोट ...अजून वाचा

आरजु नही कोई , ना कोई ख्वाहिश है जिना मेरा खुद ही एक रंजीश है किससे की जाये सिफारीश की यहा तो हर तरफ लोगो की साजिश है अलीकडे स्वराच आयुष्य सेटल व्हायला आलं होतं. ती नाईलाजाने का होईना पण ऑफिसमध्ये गुंतली होती पण कुलकर्णी सरांनी बदलीची बातमी सांगताच स्वरा जरा घाबरली. स्वराच्या घाबरण्यामागे काही कारण होत. एक म्हणजे स्वराला जॉब शिफारशीमुळे मिळाली होती आणि दुसर कारण म्हणजे कुलकर्णी सरांनी तिला सांभाळून घेतले होते पण दुसरा कुणी नवीन येईल आणि त्याला आपल्याबद्दल कळलं तर इतर लोकांनी जशी आपल्याला नौकरी दिली नाही तसच त्यानेही काढून टाकले तर पुन्हा तीच आयुष्य ...अजून वाचा

कुछ पंक्तीया लिखी थी बरसो पेहले ना जाणे वो कहा गुम हो गयी है जबसे देखी है दुनिया की कलमनेभी मुझसे बेवफाई कर ली है अन्वय घरी तर पोहोचला होता पण दीपकच्या शब्दांनी त्याला विचार करायला भाग पाडल. स्वराला एवढी मोठी शिक्षा का मिळावी आणि त्याला कुणी साधा विरोधही करू नये ह्या विचाराने अन्वयची झोप उडाली होती. आज त्याने कसतरी जेवण आवरल पण स्वराला न भेटूनही आज तो फक्त तिच्याबद्दलच विचार करत होता. त्याच्या मनात ती गोष्ट तशीच फिरत राहिली. स्वरावर ऍसिड अटॅक झालाय ही गोष्ट त्याला कळली होती पण तो का झाला आणि तिने हे सर्व कस सफर ...अजून वाचा

आंखोसे आशिकी का इजहार कर दिया बिन बोले तुझे तेरा इमान दे दिया अगर पाना है सुकून तो चले मेरे दर पे मै तेरा जवाब हु तुझे हर दर्द से आझाद कर दूंगा स्वरा केबिनमध्ये पोहोचली तेव्हापासून स्वराच्या चेहऱ्यावरचा आनंद क्षणभर कमी झाला नव्हता आणि तिला बघून अन्वयच्या चेहऱ्यावरचा आनंदसुद्धा कमी होण्याचं नाव घेईना. अन्वयला स्वप्नांतही वाटलं नव्हतं की त्याला स्वराला इतक्या सहज, पहिल्याच दिवशी बंधनातून मुक्त करायला पाऊल टाकता येईल पण नशिबाने त्याला संधी दिली आणि परिणाम असा झाला की स्वराच्या चेहऱ्यावरच हसू आज काही केल्या जात नव्हत. स्वरा किती तरी दिवसाने ह्या वातावरणात मुक्त श्वास घेत होती ...अजून वाचा

ताउम्र देखी है जमाणे की साजिशे खयाल आया क्यू ना मै भी करलु..?? जमाणे से छुपते-छुपातेही सही क्यू ना मै प्यार करलु..?? स्वरा अन्वयच बोलणं ऐकून चिडली होती तर तिला चिडलेलं बघून अन्वय हसत होता. अन्वयने आज पहिल्यांदा तीच हे रूप बघितलं आणि तो स्वतःला हसण्यापासून सावरू शकला नाही. ती केबिनमध्ये त्याला शिव्या देत होती तर तो तिच्या चेहऱ्यावरचे नटखट भाव बघून हसत होता. अन्वयने तिच्यात अस काय बघितलं होत माहिती नाही पण त्याला ती जगावेगळी वाटली होती. तिच्यात जे कुणी पाहू शकलं नव्हतं ते अन्वयने पाहिलं आणि अगदी काहीच दिवसात तो तिच्याकडे आकर्षिल्या जाऊ लागला. दिवसरात्र त्याला तीच ...अजून वाचा

सुबहँ की अजाणसी पाक लगना चाहती हु मै मोहब्बत हु दिलबरो दिलो पर राज करणा चाहती हु स्वराच आयुष्य बदलू लागलं होतं. ती स्वतःच्याच नकळत हसू लागली होती. तिला खुश राहायला आता कुठलंच कारण लागत नव्हत. ती स्वतःहून माधुरीसोबत फिरायला निघत असे आणि नकळत हजारो गप्पा मारल्या जाऊ लागल्या. हळूहळू तिच्याही नकळत ती जुनी स्वरा परतू लागली होती. तिचा चेहरा तोच होता पण तिचे विचार बदलू लागले होते. स्वरा कायम आनंदी असायची पण जेव्हा कधी ती उदास असायची तेव्हा अन्वय काहीतरी कारण काढून तिला स्वतःच्या केबिनमध्ये बोलवायचा आणि क्षणात तिच्या चेहऱ्यावर हसू परतायचं. हे सर्व अन्वयमुळे होत का? कदाचित ...अजून वाचा

उसकी रेहमतमेही रेह गयी होगी कोई कमी वरणा किसींको ताजमहल तो किसिंको कब्रस्तान ना बनाता एक मंजिल है प्यार तो दुसरी मंजिल है सुकून की अगर मोहब्बत ना होती तो मेरा हाल आज कुछ यु ना होता अन्वय घरी तर पोहोचला होता पण तिच्या प्रश्नाने त्याचा काही पिच्छा सोडला नाही . स्वरा फार कमी बोलायची पण जेव्हा बोलायची तेव्हा तेव्हा तीच एक एक वाक्य विचार करायला लावायच. आधी हे सर्व पूजाने अनुभवलं होत तर आज पहिल्यांदा अन्वयने अनुभवलं . तिचा प्रश्न त्याच्या मनात असा घर करून गेला की त्याला त्या पलीकडे काहीच दिसत नव्हतं . त्याने आज जेवणही केलं ...अजून वाचा

लगता है अरसा हो गया है खुद को पेहचाने हुये हम धुंडने लगे है खुदको अब तो दुनिया की मे आयुष्यात आपले विचार कायम सारखेच असतील अस म्हणणं तितकस योग्य नाही. कधी कधी आपल्या आयुष्यात काही लोक नकळत येतात आणि आपण त्यांच्या रंगात रंगायला लागतो. आपल्याही नकळत आपण त्यांचा केव्हा विचार करू लागतो ते आपल्यालाही कळत नाही. स्वराचसुद्धा असच काहीसं झालं होतं . तिने मागील काही वर्षात स्वतःला बंदिस्त करून घेतलं होतं. तिने स्वतालाच वचन दिल होत की तिला आता जगाचा विचार करायचा नाही पण अचानक अन्वय आयुष्यात आला आणि पुन्हा एकदा ती त्याचा विचार करायला लागली. कलीगने तिला ...अजून वाचा

तेरा होणेसेही डर लगता है मुझे सोचो, इजहार करोगे तो कैसा तुफान आयेगा?? पुन्हा एक सुंदर सकाळ. आयुष्यात एक सकाळ कायमच येत असते. त्यात नवीन काही नसतं पण स्वराच्या आयुष्यात अलीकडे प्रत्येक सकाळ ही काहीतरी घेऊन येत होती. कदाचित तिच्या अपेक्षेपेक्षा जास्त. तिने ह्या काही दिवसात ज्या गोष्टी विचार केल्या सुद्धा नव्हत्या त्या अचानक पूर्ण व्हायला लागल्या होत्या. तिला ती देवाची कृपा वाटत होती पण तिला त्यामागच खर कारण माहिती नव्हत. अन्वयला सर्वच माहिती होत पण त्याला तिच्या आनंदासमोर काहीच नको होतं. कदाचित त्याला तिच्यासमोर व्यक्तही व्हायचं नव्हतं. तो फक्त तीच हसू ओठांवर परत आल्याने खुश होता. आज स्वरा ...अजून वाचा

क्यू आये हो तुम फिरसे एक तुफान लेकर क्या मुझे हक नही है कुछ पल मुस्कुराने का ? स्वराच दिवसेंदिवस कोड होत चालल होत. देवाने तिच्या आयुष्यात सुखाच्या रेषा लिहिल्या होत्या की नाही काहीच कल्पना नव्हती. ती जेव्हा जेव्हा आनंदी राहू लागायची तेव्हा तेव्हा दुःख तिने दार उघडायची वाट बघत होत. एवढ्याशा वयात देव तिला इतक्या यातना का देत होत्या? त्याला मन नव्हतं का की त्याने चांगल्या माणसांना जगायचे अधिकार दिलेच नव्हते. स्वराच्या आयुष्यातून दुःख कधी जाणारच नव्हते का? कधी कधी तिला असे हजारो प्रश्न पडायचे तरीही ती त्यातून बाहेर पडायची पण अलीकडे तिला असा एक प्रश्न पडला होता ...अजून वाचा

किसी से दिल लगाने की खता क्या होगी? रुठ जाने की वजह क्या होगी? हम सोच रहे शाम-ओ-सहर इस का जवाब किसी को इन्कार करने की सजा क्या होगी? सकाळचे १०:३० च्या आसपास झाले होते जेव्हा स्वरा उठली. आज ती जरा फ्रेश वाटत होती. चेहरा थोडा प्रफुल्लित वाटत होता आणि डोकंही दुखणं बंद झालं होतं. ती उठताच माधुरीने तिच्या कपाळाला हात लावला. तिचं अंग थंड पडलं होतं शिवाय तिच्या चेहऱ्यावर हसू बघताच माधुरी उत्तरली, "गुड मॉर्निंग ताई!! आता कस वाटत आहे तुला?" स्वराने तिचा हात पकडला आणि तिच्या हातांना किस करत म्हणाली, "तू असताना कशी असणार बरं? मी मस्त. ...अजून वाचा

गुजर जाता है वक्त कुछ मनचाही यादो के साथ नही गुजरता वो लम्हा जीसने दिलं का सुकून चुराया है.... वेगवेगळे रंग आहेत. कोणता रंग कधी समोर येईल आणि तुमचे विचार बदलतील सांगता येत नाही. स्वराच आयुष्य बेरंग होत पण त्यात रंग भरायला कुणीतरी आलं होतं. माधुरीने तिला समजावलं होत पण अन्वय तिच्या हृदयात खोलवर शिरू शकणार होता का हा प्रश्न माधुरीला सतावत होता. इकडे अन्वयला तिच्या डोक्यात नक्की काय सुरू आहे माहिती नव्हतं त्यामुळे तो तिच्या स्वप्नात आणखीच बुडत होता आणि दुसरीकडे होती स्वरा. जिच्या मनात काय सुरू होत तीच तिलाच माहिती नव्हतं. तिने त्याच्यावर शंका घेतली होती पण ...अजून वाचा

तुझको तुझसे चुरालु एक येही मेरी आरजू है कोई बंदिश ना हो मेरे प्यार पे ये ख्वाहीश कबसे दिलं बाकी है पुन्हा एक प्रश्न आणि स्वरा नकळत शांत झाली होती. तस स्वराच शांत राहणं काही वेगळं नव्हतं पण ह्या शांत राहण्यात काहीतरी वेगळेपण होत. स्वराला प्रेमाचं नाव घेतलं की राग यायचा पण माधुरीने तो प्रश्न करूनही ती रागावली नव्हती उलट शांतपणे पुन्हा एकदा आपल्या विचारात हरवली. तिच्या मनात काय होत हे कुणालाच माहिती नव्हत आणि तशी परिस्थिती आल्यावर ती कशी वागणार ह्याबद्दल अन्वयला अंदाज नव्हता. हळूहळू परिस्थिती अधिकच गुंतागुंतीची होऊ लागली होती आता त्यातून तो रस्ता कसा शोधतो ह्यावरच ...अजून वाचा

क्या खुब बतायी तुमने हकीकत-इस-जमाणे की लोग छोड जाते रहे तुमको राह मे तुम हो की हसकर उनकी हर भूल गयी रात्र सरत होती तर अन्वय पावसात भिजत होता. त्याच्या मनात नक्की काय सुरू आहे हे स्वराला माहिती नव्हतं. ती त्याला बघत राहिली. अन्वय सहसा खचून जात नसे पण आज तो तिच्या बोलण्याने इतका खचला होता की क्षणभर त्याच त्यालाच वाईट वाटत होतं. तिने दोन तीन वाक्यात तिच्या सोबत घडलेले क्षण जसेच्या तसे त्याच्यासमोर समोर उभे केले आणि त्या क्षणाला त्याने कस रिऍक्ट करावे त्यालाच कळले नाही. त्याने आपर्यंत तीच दुःख ऐकले होते पण तिच्या शब्दात तो प्रत्यक्ष बघू ...अजून वाचा

उसने कुछ केह दि ऐसी बात के दिलं बेचारा पिघल गया सूनता नही था वो किसिकी पेहले देख लो आज खुद बेहक गया आयुष्यात प्रत्येक गोष्ट प्रेमाने साध्य होत नाही.कधीकधी झोपेतून उठवण्यासाठी खडे बोल सूनवावे लागतात. नेमकं तेच काम अन्वयने केलं होतं आणि स्वरा खडबडून जागी झाली. खर तर परिस्थिती आजही तीच होती पण अन्वयने तिला जगण्याचा दृष्टिकोन दिला. ती त्याला काही बोलली नाही पण त्याच्या प्रत्येक शब्दाची जादू तिच्यावर झाली होती. आज ती घरी पोहोचली तेव्हाही त्याचा प्रत्येक शब्द तिच्या मनात घुमू लागला होता पण ह्यावेळी तिला त्याचा त्रास होत नव्हता उलट ती आनंदी होती. कितीतरी दिवसाने तिला ...अजून वाचा

तेरे इस चेहरे को देखकर वो चेहरा याद आ गया ख्वाबो मे देखते- देखते वो चेहरा हकीकत बन गया कारणाशिवाय येत नाही तर आनंद वाटायला कारण लागत नाही. अगदी छोट्या - छोट्या गोष्टी जगताना सुद्धा आनंद साजरा करता येतो. खर तर हेच गणित आहे जीवनाच. स्वराच्या आयुष्यात चांगली मानस खूप आली पण तिच्या संघर्षासमोर, तिच्या प्रश्नासमोर उत्तर देण्याची कुणाची ऐपत नव्हती की कुणाच वय नव्हतं. साहजिकच जो प्रश्न फक्त स्वरा अनुभवू शकत होती तितक्याच संवेदशील मनाने तिला कुणीच समजू घेऊ शकलं नसत म्हणूनच कदाचित तिच्या आयुष्यात येणाऱ्या लोकांनी तिला फक्त सकारात्मक राहायला सांगितल आणि तिची कायम स्तुती करत राहिले. ...अजून वाचा

कितने साल गुजार दिये है मोहब्बत पर इलजाम लगाये लोगो की नियत देखकर भूल गये है प्यार ही तो खुशीया लाया है आयुष्यात एक व्यक्ती दुसऱ्या व्यक्तीला ओळखायला चुकू शकतो पण प्रत्येक व्यक्ती जर तेच म्हणत असेल तर मग मात्र विचार करणे भाग पडते. आधी माधुरी एकटीच म्हणत असायची की सरांच तुझ्यावर नक्कीच प्रेम आहे. तेव्हा तिला थोडी चीड यायची पण जेव्हा आज त्या किन्नरच्या तोंडून तिने ते ऐकलं तेव्हा मात्र स्वरा आपल्या मनाला आवरू शकली नाही. ज्या नजरेने सतत घृणा बघितली होती त्या नजरा प्रेम खूप चांगल्या पद्धतीने समजून घेऊ शकतात हे स्वराने अनुभवलं होत म्हणून आज त्या ...अजून वाचा

कैसे जान लेते हो हर राज मेरे दिलं के क्या कोई किताब है जीससे भावनाये समझ पाना आसान है आयुष्यात अचानक बदल झाला आणि ती आनंदी राहू लागली.तिला आता आनंदी राहायला कारण लागत नव्हती. ती पुन्हा एकदा स्वप्न बघू लागली. आयुष्य बेभान होऊन जगू लागली. हळूहळू जसजसे दिवस जात होते तसतस स्वराला जाणवू लागल की तुमची परिस्थिती काहीही असो पण बदल हा निसर्गाचा नियम आहे. तुम्ही स्वतात बदल केला नाही तर कदाचित तुम्हाला आयुष्यभर एकट राहावं लागेल. मग तुमच्या हातात काहिच उरत नाही. भविष्य हे आभासी आहे. ते कसं असेल कुणालाच माहिती नाही आज जे आहे ते खरं आयुष्य ...अजून वाचा

हमको हमीसे चुरालो हम इंतजार तुम्हारा करते है बेह जानो दे ईश्क का समाँ हम तेरी मोहब्बत मे बरबाद चाहते है स्वरा त्या रात्री खूप खुश होती. तिच्या नजरेसमोरून पार्टीतले क्षण जाऊ लागले आणि स्वराचा चेहरा अचानक खुलला. अन्वयसोबत डान्स करत असताना त्याच्या नजरेला नजर देताना आज ती घाबरली नव्हती उलट तिला स्वतःला ते सर्व आवडत होत. तीच त्याच्यावर प्रेम होतं का हे तिलाही समजत नव्हतं पण हे खरं की ती त्याच्याकडे मनाची सर्व बंधने तोडून आकर्षिल्या जाऊ लागली म्हणूनच आज कदाचित तिला झोप लागली नव्हती तर दुसरीकडे अन्वय मात्र विचारात पडला होता. आज स्वरासोबत इतक्या सुंदर आठवणी असताना ...अजून वाचा

अधुरा रेह जायेगा सफर तेरी-मेरी मोहब्बत का कसूर किसका है बता-ए-खुदा क्यू दर्द सहे हम तेरी गलती का?? ती वेळ होती घट्ट काळोख पसरला होता. स्वराला आज ऑफिसमधूनच यायला उशीर झाला होता. ती घरी आली तरीही तीच मन काही कुठल्याच कामात लागत नव्हत. अन्वय हे ऑफिस सोडून कायमचा दिल्लीला जाणार हे ऐकूनच स्वराला अस्वस्थ वाटू लागलं. त्याचा आजचा प्रत्येक शब्द तिला त्रास देऊ लागला. त्याने आजपर्यंत कधीच मन मोकळं केलं नव्हतं पण आज जेव्हा तो बोलला तेव्हा त्याच्या डोळ्यात तिने खूप काही बघितलं होत. ते बघूनच आज स्वराला कस तरी वाटत होतं. अन्वयचे शब्द " कधी भेट होणार की ...अजून वाचा

ईबादत थि तेरे मोहब्बत मे वरणा हम कभी रोते नही प्यार ये अल्फाज ना होता जिंदगी मे तो हम कभी खोते नही प्रेम म्हणजे नक्की काय...?? या प्रश्नाचं निश्चित अस काही उत्तर नाही. प्रेमाची व्याख्या व्यक्तिपरत्वे, परिस्थिनुसार बदलत जाते. तेव्हाच तर एके वेळी मी प्रेम मनातून केव्हाच बाहेर काढलं म्हणणारी स्वरा स्वयमचा कॉल येताच त्याच्याशी बोलायला आतुर झाली होती. प्रेमाला कुणी क्षणात नष्ट करू शकत नाही. प्रेमाच्या आठवणी चांगल्या असो की वाईट त्या कायमच मनात घर करून राहतात. प्रेमाला आपण सहज माफ सुद्धा करू शकतो तर त्या व्यक्तीवर सहज रागावूसुद्धा शकतो. स्वराला त्रास तिला मिळणाऱ्या वागणुकीचा झाला नव्हता तर ...अजून वाचा

सपनो से अगर जिंदगी चलती तो मेरे हर ख्वाब मे तू होता हवाये भी मेरे इशारे पे बेहती हर तू मेरी बाहो मे होता आयुष्य आणि नाती ह्यांचा फार जवळचा संबंध आहे. स्वभाव रागीट असो की शांत प्रत्येक व्यक्तीला नात्याची गरज पडतेच किंबहुना नात्याविना जीवन जगता येत पण त्यात बहार येत नाही. हेच बघा ना, कधीकधी आपल्या आयुष्यात हजार लोक असतात तरीही आपल्यावर एक वेळ अशी येते की एकट राहावंसं वाटत आणि कधी कधी कुणीच नसत तेव्हा सतत कुणाशी तरी बोलावसं वाटत. कुणी ऑनलाइन नसले की ते ऑनलाइन आहेत की नाही ह्याची शोधाशोध सुरू होते आणि नकळत पुन्हा एकदा ...अजून वाचा

किसीं के बेरहम ख्वाबो से खुद को बाहर निकालना इतना भी आसान नही देखा है हमने अंजाम प्यार का जी कैसे बताये ये दिलं फिर प्यार की आहट सुनेगा नही आयुष्यात एकटेपणाची पण गंमत आहे. तो कधी कधी हवाहवासा होतो तर कधी तोच एकटेपणा नकोसा होऊन जातो. स्वराने ह्या दोन्ही फेज खूप जवळून आधीच बघितल्या होत्या. तेव्हा तिला आता फरक पडायला नको होता पण तिला अन्वयची इतकी सवय झाली होती की नकळत त्याचा विचार एकदा तरी तिच्या मनात येऊन जायचा. स्वरा जगत तर होती पण आनंद तिच्या चेहऱ्यावरून कुठेतरी गायब झाला होता. जीवन जगण्यासाठी काहीतरी कारण लागतात, आयुष्यात गोल्स ...अजून वाचा

इस देहलीज के पार जाणा शायद मेरे बसमे नही कसौटी है ये जिंदगी की किसीं फिल्म की कहाणी नही... एक सुंदर स्वप्न तर कुणासाठी एक श्राप... आधी हवाहवासा वाटणारा बंध तर आता कॉन्ट्रॅक्ट स्वरूपी जोडलेल नात...काळ हळूहळू जसजसा समोर जात आहे तसतसे विवाहाचे स्वरूप बदलत चालले आहे. एक वेळ होती जेव्हा एखाद्या मेहनत करणाऱ्या मुलाला सहज मुलगी मिळायची पण अलीकडे मुलगा चांगला आहे की नाही ह्यापेक्षा त्याला जॉब आहे की नाही? शेती आहे की नाही? ह्यांसारख्या गोष्टी बघितल्या जातात. एखाद्याला जॉब असेल तर काळाकुट्ट मुलगा सुद्धा सहज आवडून जातो. जॉब असलेल्या मुलाला व्यसन असलं तरीही चालेल पण एखादा चांगला ...अजून वाचा

सब कुछ ठेहर गया है वक्त की साजिश मे अब तो सवालो के कटघरो मे मेरा हर अजीज रिशता आयुष्यात जेव्हा चांगली वेळ असते तेव्हा माणूस सतत स्वप्न बघत असतो पण आयुष्यात काहीतरी वाईट घडायला लागलं की माणसांचा स्वप्नांवरचा विश्वासच उडायला लागतो. काल्पनिक जगाचा मोह अचानक नाहीसा होतो आणि स्वप्नांची ती सुंदर दुनिया कुठेतरी हरवली जाते. स्वराला आयुष्यात येणारा प्रत्येक व्यक्ती स्वप्न बघायला सांगत होता पण तिला पुन्हा एकदा स्वप्न बघणे खरच सोपे होते का? तिला सुखाने जगण्याचा अधिकार नक्कीच आहे पण तीच मन पुन्हा एकदा स्वप्न बघायला आणि ते स्वप्न पूर्ण करायला हिम्मत करणार होत का? स्वराच्या आयुष्यात ...अजून वाचा

अचानक लौट आया है वो पेहली बरसात की तरहँ दिलं को थंडक देना उसकी इच्छा है या तुफान का देना उसका मकसद है?? स्वयमच्या आईने असा एक प्रश्न विचारला होता ज्याच उत्तर स्वराला नक्की काय देऊ तिलाच कळत नव्हतं कारण स्वराला आधी हाच प्रश्न स्वयमने विचारला होता तेव्हाही तिच्याकडे त्याच उत्तर नव्हतं. जी स्वप्न जाळून टाकली होती त्याच उत्तर एवढ्या सहजासहजी ती देणार तरी कशी होती? खरच सोपं होतं का त्या राखरांगोळी झालेल्या स्वप्नाना क्षणात पुन्हा जिवंत करणं. पुन्हा एकदा तोच प्रश्न तिच्यासमोर उपस्थित राहिला आणि ती शांत बसली. स्वरा काहीच बोलत नाहीये हे बघून स्वयमच्या आईच म्हणाल्या," कोई ...अजून वाचा

खुदसेही छुपा रही हु दिलं-ए- जजबात जवाब वो मांग रहा है मैं किसीं और मे धुंड रही हु एखाद्या असलेलं प्रेम कमी होऊ शकत का..? कदाचित नाही... हा पण एखाद्या व्यक्ती वर्तमानात सोबत नसेल आणि अचानक तो येईल तेव्हा त्या प्रेमाला व्यक्त कस करायच हे पटकन समजत नाही. त्या काळात बऱ्याच गोष्टी बदललेल्या असतात, त्या जुळायला काही वेळ लागतो म्हणून तस होत. स्वरासोबतसुद्धा काहीसं असच सुरू होत. एक वेळ होती की ती त्याने प्रेम व्यक्त करावं म्हणून वाट बघत होती तर आता त्याने सरळ लग्नाचं विचारल असतानाही तिला, त्याला नक्की काय उत्तर देऊ कळत नव्हतं. त्या रात्री त्यांच्या बऱ्याच ...अजून वाचा

बेहद आसान है किसीं से प्यार करणा उतनाही आसान है किसींसे इजहार करणा प्यार तो कर लेते है लोग पेहली नजर मे मगर मुश्किल है उसे दिलं-ओ- जान से निभाना आयुष्यात वर्तमानकाळ आणि भूतकाळ यामध्ये फरक काय असतो? साधं सोपं उत्तर द्यायचं असेल तर गेलेला वेळ पण ह्याच उत्तर तितक देखील सोपं नाही. आयुष्यात वेळेसोबतच बऱ्याच गोष्टी बदलत असतात. आयुष्यात नवीन-नवीन माणस येतात जी आपल्याला लळा लावतात आणि आपली स्वतःची एक जागा बनवतात. भावना तर अगदी त्याच असतात पण भावनांची तीव्रता तेवढीच असन शक्य नाही म्हणून भूतकाळ वर्तमानकाळात अलगद डोकावू पाहत असताना नक्की कस वागायचं हे कुणालाच पटकन कळत ...अजून वाचा

दिलको दिलसे ये पुछना है मोहब्बत कैसा गुनाहँ है तकलीफ हो ही जाती है किसीं को कैसा ये भवर जहा सजा को अपनानाभी मना है आयुष्यात प्रत्येक सकाळीच एक विशेष महत्त्व असत. आयुष्यातले सुख जसे जातात तसेच दुःखही कधीतरी जाणारच. तेव्हा महत्त्वाचं काय तर वाट बघत बसने आपली वेळ येण्याची. म्हणतात ना " समय को भी बदलना होगा समय के साथ बस समय जाणे की देर आहे." कधी विचार केलाय का की ज्यांच्या आयुष्यात कायम सुख असतात आणि त्यांच्या आयुष्यात अचानक दुःख येतात तेव्हा ते काय करतात. त्यांच्याकडे एकच पर्याय असतो तो म्हणजे आत्महत्या. म्हणून थोड्या फार प्रमाणात का ...अजून वाचा

किसीं को आसान लगता है तो किसीं को मुश्किल ये हमसफा है प्यार का प्यार उसिको मिलता है जो है दिलं.. एक वेळ अशी होती की स्वराच्या आयुष्यात प्रेम नक्की लिहिलं आहे की नाही अस वाटत होतं आणि आता स्वरा अशा वळणावर येऊन थांबली होती जिथे तिला एकच वाट निवडायची होती. पण प्रश्न एकच पडतो? आजच्या काळात टाइमापास प्रेम तर हजार होतील पण जेव्हा आपल्याला माहीत होत की आपल्यावर प्रेम करणारे दोन व्यक्ती आपल्यापेक्षाही आपल्यावर जास्त प्रेम करतात तेव्हा नक्की काय करायचं? स्वता स्वार्थी होऊन स्वतःच प्रेम निवडायचं की दुसऱ्याच निस्वार्थ प्रेम समजून घेऊन त्याला पूर्णता सोपवायच. एक साधारण ...अजून वाचा

बात करते ही हर उलझन सुलझा देते हो क्या शायर हो, दिलं का दर्द युही जाण लेते हो? ती वेळ. एक छोटंसं गार्डन. हळूहळू चांदण्या ढगांवर येऊ लागल्या होत्या. बाहेर गुलाबी थंडी लोकांना वेड लावत होती आणि स्वयम आपल्या गुडघ्यावर बसून, हातात रिंग घेत उत्तरला," स्वरा विल यु मॅरी मी प्लिज? इस पल के लिये मैने न जाणे कितने ख्वाब सजाये थेे. जिंदगी का एक-एक लम्हा गिन कर गुजारा था. तुम नही थे तो तुम्हारी तसविर को देखकर बाते कर लेते थे. कभी सोचा ना था की तुम फिरसे वही मोडपर मिल जाओगी? शायद ये सपनाही था जो कभी ...अजून वाचा

दिलं से दिलं का ये सफर क्यू समझ ना पायी तेरे प्यार के एहसास को क्यू मेहससू ना कर था खुली किताब के जैसा तेरा सच क्यू जान कर भी मै तुझको अपणा ना पाई? स्वराने कित्येक वर्षे आधी एक स्वप्न बघितल होत. प्रेमात पडल्यावर प्रत्येक व्यक्ती जसा पाहतो त्यातलच एक स्वप्न. आपल्या सर्वात आवडत्या व्यक्तीसोबत आयुष्य घालवण्याच. मागचे काही वर्षे जणू तिला ह्या स्वप्नाचा विसरच पडला होता पण पुन्हा एकदा त्या स्वप्नांने तिच्या आयुष्यात नव्याने जागा निर्माण केली आणि स्वराच्या आयुष्यात आपोआप आनंद येऊ लागला. तिला आता कशाचीच कमी वाटत नव्हती फक्त वाट होती तिला, त्याला मनातलं सर्व ...अजून वाचा

तुमको देखा तो मेहसुस हुवा आंखो से इजहार कैसे होता है मजाक करणे वाले मूह पे तेजाब फेक जाते सच्चा प्यार तो हमेशा खामोश रेहता है स्वराला दुसऱ्या दिवशी सकाळीच ऑफिसला जायचं असल्याने स्वरा सकाळी- सकाळीच मुंबईसाठी स्वारगेट बसस्टॉपवर पोहोचली होती. सोबत पूजा देखील होती. बस सुटायला आता अगदी १० मिनिटे बाकी होती आणि पूजा उत्तरली," स्वरा सॉरी! खर तर कॉलेजला होते तेव्हा तुझ्यासोबत प्रत्येक क्षण घालवायला मिळत होता पण आता कामाच्या नादात मलाच वेळ मिळत नाही त्यामुळे तुझ्या सोबत राहता येत नाही. तू काल सांगितलं किती आणि काय सहन केलंस तेव्हा फारच वाईट वाटलं. एक क्षण वाटून गेलं ...अजून वाचा

बडी बडी बातो से प्यार जाहीर नही होता मोहब्बत एक जरिया है याद का जहा मुर्दो को भी दफनाना नही होता स्वरा अलीकडे फक्त आणि फक्त अन्वयचा विचार करत होती. त्याच्या अगदी छोट्या-छोट्या गोष्टी तिला आठवायच्या आणि तिच्या चेहऱ्यावर क्षणात हसू पसरायच. ती पुन्हा एकदा प्रेम हा शब्द नव्याने अनुभवू लागली होती. तिला खर तर अन्वयला त्याबद्दल सांगायचं होत पण त्याआधी ती त्याला ओळखून घेऊ लागली. त्या ओळखण्यात पण एक वेगळीच मज्जा असते. तो।ओळखण्याचा प्रवास हाच प्रेमाचा सर्वात सुंदर क्षण असतो. तिला प्रेम झालं आणि ती आधीच स्वरा पुन्हा परतली. गंमत करणारी, सतत हसणारी..ती आधीची अल्लड स्वरा आता वयानुसार ...अजून वाचा

किसीं चेहरे से पुछा हमने मोहब्बत कैसे होती है उसने पटलकर कुछ यु जवाब दिया मानाके मोहब्बत शुरु चेहरे होती है पर येभी मत भुलना की वो अंत तक दिलं मे ठहर जाती है आयुष्यात चेहरा कायम महत्त्वाचा असतो का?... जगात वावरताना चेहरा खरच महत्त्वाचा होऊन जातो. तेव्हाच तर सुंदर चेहऱ्यावर मरणारे हजार असतात तर सुंदर नसणाऱ्या चेहऱ्याकडे लोक पाहणे पसंद करत नाही पण खऱ्या प्रेमात तस नसत. जगात करोडो पुरुष आहेत त्यात एक व्यक्ती नक्कीच असा असतो, जो तिच्या चेहऱ्याच्या नाही तर तिच्या प्रवासाच्या प्रेमात पडतो. तिच्यावर दया दाखवत नाही उलट तिचा जगण्याचा आदर करतो. तिने हजारो दुःख ...अजून वाचा

ये लम्हा सजा कर रखं लु ये वादे याद कर लु आओगे जीस दिन तुम मै इस जहा को कर दु... पुन्हा एक सुंदर दिवस. स्वरालां आज पुन्हा एकदा नटायची इच्छा झाली. त्यामुळे तिच्या आवडत्या कलरचा म्हणजेच व्हाइट सलवार कुर्ता घालून ती लवकरच तयारी झाली. तो ड्रेस फुल्ल स्लेव्हचा होता. तिने आज सकाळी- सकाळीच उठून केस धुवून काढले म्हणून तिचे केसही आज सिल्की सिल्की जाणवत होते. तिने आज केसांना बांधले सुद्धा नाही. हातात निळ्या कलरच्या बेल्टची घड्याळ घातली आणि सॅंडल घालून ती ऑफिसला निघाली. आज स्वरा खूपच सुंदर दिसत होती. शांततेचा तो व्हाइट कलर, शांत स्वरावर आज उठून दिसत ...अजून वाचा

अगर लफजो से प्यार बया होता तो तेरे शायरी बन जाते फिरते रेहते लोगो की जुबा पर हम तो आशिकी केहलाते!! स्वरा तिचा मॅसेज बघून क्षणभर हसली आणि दोघेही समोर चालू लागले. तीच हृदय आज एक क्षण धडधड करायचं थांबल नव्हतं. तिची नजर सतत त्याच्यावर होती..बोलायला ओठ आतुर होते पण शब्द निघत नव्हते आणि तिच्या मनात आलं,"अन्वय सर माझं तुमच्यावर प्रेम आहे. खूप प्रेम आहे. मला तुमचं आयुष्य बनवणार?" ते वाक्य मनातच होत. आज ते बाहेर येणार होत का?? दोघेही चालत होते. अन्वय समोर बघत होता तर स्वराची नजर अधून-मधून त्याच्यावर जात होती. तो आजही खूपच सुंदर दिसत होता ...अजून वाचा

एक अरसा गुजर गया है जिंदगी की तलाश मे तुम आये और थम गयी है जिंदगी मैने जाना अब मेही ईबादत है स्वराच्या आयुष्यात पुन्हा एक दिवस आला तो नव्या आशा, नवी स्वप्न घेऊन. पुन्हा एकदा स्वप्नांचा प्रवास सुरु झाला होता कारण तिच्यासोबत होता तो तिचा जिवलगा. ज्याने तिला नव्याने जगायला शिकविल, प्रेम अनुभवायला शिकविल. पाहता-पाहता अगदी काही दिवसातच तीच आयुष्य बदललं होत, जी मुलगी एके वेळी प्रेमाचा राग-राग करत होती आता तिनेच आपलं मन कुणाला तरी सोपवलं होत आणि झाली राधा कृष्णाची. त्याच्या निस्सीम प्रेमात तिने स्वतःला बुडवून घेतलं आणि प्रेम ह्या भावनेचा खरा अर्थ पुन्हा एकदा ती ...अजून वाचा

बदल जाती है तकदिरे किसीं के आने के बाद कम्बक्त नही बदलती जमाने की सोच भला कैसे इसको पार जाये?? ती सकाळची वेळ होती. अन्वय आज त्यांच्या घरी लग्नाबद्दल बोलायला जाणार होता म्हणून लवकरच उठला होता किंबहुना त्याला टेन्शनमुळे नीट झोप लागली नव्हती. स्वराच्या घरून तर त्यांना कुठला अडथळा झाला नव्हता पण त्याच्या घरून त्याला परवानगी मिळेल की नाही म्हणून अन्वय चिंतीत होता. त्यामागे तशी बरीच कारण होती फक्त तो कुणाला सांगू शकत नव्हता. त्याने घाई-घाईत लग्नाचा निर्णय तर घेतला होता पण हा निर्णय त्याच्या घरच्यांना तो इतक्या लवकर पटवून देऊ शकेल का ह्याच विचाराने त्याची झोप उडवली होती. ...अजून वाचा

हजारो की भिड मे कोई अपना था मिला मेरी सांसो मे बसा था वॊ लोगोने क्यू न जाणे उसे कहा ती भयानक रात्र होती. एकीकडे अन्वय आपल्याच रूममध्ये निवांत बसला होता तर दुसरीकडे स्वरा केव्हापासून त्याच्या फोनची वाट बघत होती. अन्वयला तर अंदाजही नव्हता की घरच वातावरण अचानक एवढं खराब होईल. त्याला नकार येईल हे माहिती होत पण तिची त्यापेक्षा जास्त खराब अवस्था ह्या घरात होऊ शकते ह्याचा त्याला विचारही आला नव्हता पण जेव्हा त्याने ते समोरच बघितलं तेव्हा तो एकदम शांतच झाला. त्याला आपल्याच कानावर विश्वास बसत नव्हता. अचानक त्याला लक्षात आलं की आपल्या घरचे असे वागत असतील ...अजून वाचा

ईश्क करणे की सजा क्या सुनाई है जमाने ने वजुद छिनकर पुछते है क्या मोहब्बत रास आयी है तुम्हे? शाश्वत काहीच नसत. ना सुख, ना दुःख हे सत्य जवळपास सर्वानाच माहीत आहे पण स्वराच्या आयुष्यात ही म्हण कधीच लागू होत नाही. तिला फक्त काही क्षण सुख मिळायच आणि मग पुन्हा दुःख तिची आतुरतेने वाट बघत बसायचे. भाग्यदेखील तिची कसली परीक्षा घेत होत काय माहिती. मान्य की ती कणखर होती म्हणून देवाने इतकी परीक्षा का घ्यावी हा प्रश्न सर्वाना पडत होता पण त्याच उत्तर कुणाकडेच नव्हतं. ही स्वराच्या आयुष्याची शेवटची परीक्षा होती.आजपर्यंत स्वराने जितकी दुःख आयुष्यात सहन केली नव्हती त्यापेक्षा ...अजून वाचा

बाट लिया है धर्मो को क्या लोगो को भी बाटोगे मोहब्बत गुनाहँ है अगर तो बोलो उसकी सजा क्या ?? आज तीन लोक तीन मार्गाने प्रवास करत होते पण तिघांच्याही डोक्यात एकच प्रश्न होता. अन्वय कार चालवत होता. सकाळी आईच्या शब्दाने त्याच्या मनात जे घट्ट स्थान निर्माण केलं होतं ते तो अजूनही विसरू शकला नव्हता आणि त्याच्या मनात विचार आले," अन्वय आजपर्यंत स्वराचा प्रवास तू कधीच बघितला नाहीस पण आता तुला तो बघायचा आहे. तुझ्यासमोरच लोक तिला बोलत असताना सहन करू शकशील सर्व? आजपर्यंत लोक बोलत होते तेव्हा तू तिची बाजू सहज घेऊ शकला आहेस पण तुझे घरचेच तिला ...अजून वाचा

लोगो की सोच से परे है शहर की अपनी दुनिया इंसान बदलते है अपना फायदा देखके एक शहर ही जो सबका साथ देते है ती सकाळची वेळ. स्वराचे आई वडील आपले सामान घेऊन रूमच्या बाहेर पडले होते. स्वरा अजूनही रूमच्या मध्येच होती. ती आज आपली प्रत्येक गोष्ट नव्याने बघत होती आणि ते सर्व शेवटच बघून ती भावुक झाली. जरी ह्या शहरातला तिचा सुरुवातीचा प्रवास थोडा वेदनादायक होता तरी ह्याच शहराने तिला एक नवीन ओळख दिली त्यात ह्या घराने तर तिची कायमच साथ दिली. मग ते आनंदाचे क्षण असो की दुःखाचे, हे घरच होत ज्याच्या चार भिंतीमध्ये ती आपल सुख ...अजून वाचा

खो जाऊ तेरे प्यार मे बेशुमार मै प्यार करू आझाद हो जाऊ तकलिफोसे सजदे तेरे मै सर झुकाऊ.. अन्वयने पहिल्याच दिवशी तिला स्वप्न बघायला लावली होती. त्याच्या स्वभावाची ती आधीच फॅन होती पण त्याचा हा रोमँटिक अंदाज बघून स्वराच्या चेहऱ्यावरच हसू गायब झालं नव्हतं. कदाचित ह्याच गोष्टींमुळे स्वराने लग्न करण्याचा निर्णय घेतला होता. हळुहळु स्वराच्या लग्नाचे दिवस जवळ येऊ लागले होते आणि स्वरा नवीन- नवीन स्वप्नांत हरवू लागली होती. अशी स्वप्न ज्यावर तिने कधीतरी बंधने घातली होती पण तो येताच ती आता आपोआप नाहीशी झाली. तीच मन स्वतःच नव्याने स्वप्न बघायला तयार झालं होतं, त्याच्यासोबत आयुष्य घालवायला तासंतास वाट ...अजून वाचा

इजहार-ए-ईश्क का दस्तुर कुछ ऐसा था मिले वो हमे तो जमाने ने ठुकरा दिया... स्वराने गेले ८ वर्ष संघर्ष स्वतःच प्रेम मिळविल होत, जीवनाचा खरा अर्थ मिळविला होता. ते कौतुकास्पद नक्कीच होत पण त्या प्रत्येक संघर्षात कुणीतरी अशी व्यक्ती कायम सोबत होती जिने स्वराला योग्य मार्ग दाखवला म्हणूनच कदाचित अन्वय तिच्या आयुष्यात येऊ शकला होता. स्वयमलाही ती हक्काने सर्व सांगू शकली होती आणि ज्यांच एकमेकांवर खर प्रेम असतात ते त्यांचं बोलणं समजून घेतातच हेही स्वयमच्या रूपाने तिला पटलं. स्वयमने जणू तिला सुखद धक्का दिला होता. हा प्रवास ह्या सर्व लोकांमुळेच सुखकर झाला होता म्हणून स्वराने ह्या सर्वाना आपल्या लग्नात ...अजून वाचा

कुछ बिखर जाते है तो कुछ निखर जाते है ये कहाणी है किसीं के संघर्ष की कुछ लढ जाते तो कुछ मर जाते है.... लग्न आणि स्वप्न ह्या दोन्ही गोष्टी अगदी एकमेकांशी जुळून येतात. तसे स्वराने खूप स्वप्न पाहिले नव्हते पण अन्वयसोबत एक-एक क्षण आयुष्याचा सुखाने घालवता ह्यावा हे स्वप्न तिने नक्कीच बघितलं होत. हळूहळू दिवस जाऊ लागले आणि ती आपल्या स्वप्नांच्या जवळ पोहोचू लागली. अशी स्वप्न ज्यांचा कदाचित तिने मागच्या काही वर्षात विचार सुद्धा केला नसेल आणि पडायला लागले तेव्हापासून स्वप्न पाहायला वेळदेखील अपूर्ण पडू लागला. कधी एकदा स्वरा आणि अन्वय मिळून स्वरान्वय होतात ह्याची ती प्रतिक्षा बघू ...अजून वाचा

सहवासात तुझ्या आयुष्य म्हणजे नभात फुललेली चांदरात असेल साथ तुझी असताना सुखांची अविरत बरसात असेल... " स्वरांवय- पर्व नव्या " तारीख १४ फेब्रुवारी...सकाळचे ११ च्या जवळपास झाले असावेत. अन्वयने आज ब्लू कलरची शेरवानी घातली होती. पायात मोजळी, एका हातात घड्याळ असा साधा पोषाख करून तो तयार झाला होता. त्याला आज पाहिलं असत तर कुणीच म्हटलं नसत की त्याचा आज विवाह आहे. त्याने आरशात एकदा स्वतःला बघितले आणि त्याच्या चेहऱ्यावर गोड हास्य अवतले. त्याने पुढच्याच क्षणी समोर बेडवर पडलेला मोबाइल हातात घेतला. तो रूममधून बाहेर जाणारच की समोर पडलेल्या एका बॉक्सवर त्याची नजर गेली. त्या बॉक्सकडे बघताच अन्वयच्या चेहऱ्यावर पुन्हा ...अजून वाचा

एक उमर गुजारी है खुद का वजुद धुंडने के वासते फिर एक दिन युही तेरी आंखो मे हमने देखा केहते है हम तुझे देखकर हर सवाल भूल बैठे " क्या हो तुम- जिंदगी या खुदा?? " सायंकाळचे ७ वाजले होते जेव्हा अन्वय- स्वरा घराकडे निघाले होते. गाडी जसजशी समोर जात होती तसतसे मागचे लोक आणि आठवणी भराभर मागे जात होत्या तरीही स्वराचे अश्रू तसेच होते. गाडी सुरू होऊन बराच वेळ झाला असला तरीही त्यात काही बदल झाला नव्हता. अन्वयला तिला रडलेलं बघवत नसे पण आज ते अश्रू तिचा हक्क होता म्हणून तोसुद्धा काहीच म्हणाला नाही. तो अधून-मधून तिला न्याहाळत ...अजून वाचा

हर एक सुबहँ मेरी जिंदगी की तेरी हसी मे गुम हो जाये कुछ ना बचे मेरा मुझमे तुझसेही मेरी बन जाये.... पुन्हा एक सुंदर सकाळ स्वरा- अन्वयच्या आयुष्यातील. दोघेही सकाळी- सकाळी फिरायला निघालेले. स्वरा कालप्रमाणेच अन्वयकडे बघत होती पण आज परिस्थिती जरा वेगळी होती. लोक स्वराला विचित्र नजरेने बघत होते तरीही अन्वय शांतपणे त्यांना बघत होता आणि गंमत म्हणजे त्याच्या चेहऱ्यावर आज सुंदर हसू होत. कालची ती चिडचिड, तो त्रास आज त्याच्या चेहऱ्यावर कुठेच दिसत नव्हता म्हणून स्वरा आज त्याला बघून विचारात पडली होती. तिला नक्की कळत नव्हतं ह्या काही तासात अस काय झालं की अन्वयचे लोकांप्रती नजर बदलली ...अजून वाचा

तेरी बाहोमेही खुदको मेहफुज समझती हु लाख बलाये दे मुझे जमाना मै फिरभी तुझीपे मरती हु.... आयुष्यात एखाद्या विवाहित सर्वात त्रासदायक काय असत?? सर्वात त्रासदायक असत आई आणि बायकोमध्ये संतुलन निर्माण करणं. दोन वेगवेगळ्या पिढीमध्ये मतभेद असणं स्वाभाविक आहे पण जेव्हा पुरुष एकाच व्यक्तीची बाजू घेतो तेव्हा दुसऱ्या व्यक्तीला हे पटवून देणं की मला ही गोष्ट योग्य वाटते म्हणून मी निर्णय घेतला, खरच कठीण काम आहे. जगातला असा कुठला व्यक्ती आहे ज्याला वाटत असाव की मी चुकीचा आहे? अगदी तसच कुठल्याच स्त्रीलाही वाटत नाही की आपण चुकीचे आहोत. सेम स्थिती सध्या अन्वयची झाली होती. त्याने भावनिक होऊन स्वराबद्दल निर्णय ...अजून वाचा

मायने बदल गये खूबसुरती के इस्तेमाल जब आयने का हुआ गोरी चमडी के दिवाने हुये सभी काले रंगने मेरा कुछ छिन लिया... सकाळची वेळ होती. ते नेहमीप्रमाणे फिरायला निघाले होते. सुरुवातीला सकाळी सोबत फिरायचं आणि मग दिवसभर कामात बिजी व्हायचं हे आता दोघांच ठरलेल होत त्यामुळे आजही शेड्युलमध्ये काहीच बदल झाला नव्हता. अन्वय-स्वरा सोबत जात होता. लोकांच्या नजरा सेम तशाच होत्या पण त्याने आता स्वतात बदल केला होता. कदाचित स्वराला सर्व सहन करताना बघून त्याच्यातही हिम्मत जागी झाली होती म्हणून त्यानेही लोकांकडे दुर्लक्ष करायला सुरुवात केली होती. काहीच क्षणात ते त्या चहा वाल्याकडे पोहोचले. स्वराला घरी जाऊन चहा बनवावा ...अजून वाचा

मेहक जाती हु मै तेरी खुशबुसे नही कोई यहा ऐसा परफ्युम जो मुझे दिवाना बनाये... सकाळची वेळ होती. स्वराचे काम आवरले होते. ती आता ऑफिसची तयारी करू लागली होती. अन्वयचा सकाळपासून काहीतरी वेगळाच मूड होता. आज फिरायला जाताना देखील अन्वय सतत तिच्याकडेच बघत होता आणि स्वरा लाजून पाणी पाणी झाली होती. आज असा एक क्षण नव्हता जेव्हा त्याने तिच्यावर नजर टाकली नव्हती. किचनमध्येही आज तो तिच्या मागे- मागेच होता. आई जेव्हा हॉलमध्ये येऊन बसल्या तेव्हा कुठे तो बेडरूममध्ये आला. तरीही त्याने तिच्याकडे बघन काही बंद केलं नव्हतं. स्वराला ते सर्व आवडतही होत पण त्याच्याकडे बघायची ती हिम्मतही करू शकत ...अजून वाचा

कहियोने बांधे तारीफो के पूल तो कहीयोने गालिया देकर है टोका कब खतम होगी चेहरेसे ये नफरत पुछती है की रेखा?? स्वरा- अन्वयची कहाणी हळूहळू समोर जाऊ लागली होती. अन्वय तिला आनंदी ठेवायचे शक्य तेवढे प्रयत्न करत होता पण अगदी पुढच्याच क्षणी काय होईल त्यालाही माहिती नव्हत. अन्वय लग्नाआधी स्वरा सोबत नव्हता तेव्हा तिच्याकडे बघणाऱ्या लोकांच्या नजरांशी त्याचा संबंध आला नव्हतां तो सोबत राहू लागला आणि प्रत्येकाची ती घृणास्पद नजर बघून अन्वय मनोमन दुखावल्या जाऊ लागला फक्त स्वराला ते कधी जाणवू नये ह्याची प्रत्येक क्षण त्याने काळजी घेतली होती पण हे असंच केव्हांपर्यंत चालू राहील ह्या विचाराने त्याची रात्रीची ...अजून वाचा

आसान था संघर्ष मेरा दुनिया वालो से मै लढ गयी जब आयी अपणे परिवार की बात मै बिना लढेही गयी.. स्वराच्या आयुष्यातली ती एक रात्र पुन्हा तिला विचार करायला लावून गेली होती. स्वराने लग्नाआधीच विचार केला होता की अन्वय-आईच्या नात्यात तिच्यामुळे दुरावा नको यायला हवा पण इथे तोच दुरावा तिला स्पष्ट दिसू लागला आणि स्वराचा स्वतावरचा विश्वास पहिल्यांदा डलमळला. अन्वय भावुक होऊन रात्री बोलून गेला, त्याला स्वराचा एकदाही विचार आला नव्हता पण नकळत ते शब्द स्वराच्या मनावर मनावर छापल्या गेले ते गेलेच. जी भीती तिच्या मनात लग्नाआधीच घर करून होती त्याच भीतीने आता नकळत डोके वर काढले. आता ही ...अजून वाचा

बरसो से सजाया था एक सपना वो पलभर मे आज बिखर गया तुमने हस कर टाल दिये जवाब और तेरी आंखो मे सब पढ लिया... स्वार्थ ह्या शब्दाने जणू आज ज्याच्या त्याच्या मनात गोंधळ घातला होता. अन्वय शांतपणे बाहेरच वातावरण बघत होता तर स्वरा शांतपणे अन्वयला बघत होती आणि तिसरीकडे अन्वयची आई आपल्याच विचारात हरवली होती. तिघ्याच्याही मनात एकच प्रश्न होता. स्वरा आईचा प्रश्न ऐकून विचार करत होती की जर तिने स्वतःचा स्वार्थ बघितला नसता आणि अन्वयसोबत आयुष्य जगायला आतुर नसती तर कदाचित अन्वय- आईच्या नात्यात आज दुरावा आला नसता पर्यायाने आईची आज अशी स्थिती नसती. दुसरीकडे अन्वयच्या आईला ...अजून वाचा

कैसे समझाये दुनिया को मोहब्बत-ए-दास्ता वो चेहरे पे अडी है हमे दिलं से है वासता अन्वय- स्वराच्या लग्नाला ३ झाले होते. हा प्रवास त्यांना वाटला होता त्यापेक्षाही जास्तच त्रासदायक गेला होता. ते स्वतःला आनंदी करायचा एखादा बहाणा शोधत तोपर्यंत एक नवीन आव्हान त्यांची आतुरतेने वाट बघत असायचे. स्वरालाही आता अंदाज येऊ लागला होता की आपल्याला वाटला तेवढा सोपा प्रवास हा नक्कीच नाही. आपण कितीही प्रयत्न केले तरीही नात्यांच हे गणित आपण एकटे सोडवू शकत नाही. कदाचित प्रयत्न करूनही नाही म्हणून तिने आता विचार करणेच सोडून दिले आणि आयुष्यात येणाऱ्या प्रत्येक आव्हानांना ती हसतमुखाने फेस करण्यासाठी हिम्मत गोळा करू लागली. ...अजून वाचा

पल भर की दुरी तेरी मेरा क्यू चैन ले गयी हुवा करता था हौसला अकेले लढ जाणे का तुम और वो मेरी आदत बिघड गयी... ती सकाळची वेळ होती. स्वरा अन्वयची बॅग भरत होती तर अन्वय आपल्या इतर वस्तू बॅगमध्ये नीट ठेवल्या आहेत की नाही म्हणून सर्व नजरेखालून काढत होता. त्याने सर्विकडे बघितले आणि जवळपास सर्वच वस्तू घेतली असल्याची त्याची खात्री पक्की झाली. तो काम करत असतानाही स्वराकडे लक्ष देऊन होता. ती ह्या पूर्ण वेळात त्याच्याशी एकदा देखील बोलली नव्हती. रुसवा तिच्या चेहऱ्यावर अस बसला की तिने त्याच्याशी बोलणेही पसंद केले नव्हते. तिला बघून अन्वय क्षणभर हसला आणि मागून ...अजून वाचा

ये किसीं शाम की कहाणी नही मेरी जिंदगी का हिस्सा है रुलाकर खुश हो जाते है लोग उनके लिये ये सिर्फ एक किस्सा है.. स्वराच्या आयुष्यात अन्वय नक्की काय आहे हे तिला दोन दिवसातच कळलं होतं. ह्या दोन दिवसात अन्वयशी एकदाही बोलणं झालं नव्हतं आणि कायम हसत राहणाऱ्या, इंद्रधनूसारख्या रंग वाटणाऱ्या स्वराचा रंग कधी नाहीसा झाला तिलाच कळलं नाही. स्वराचा संघर्ष नक्कीच कौतुकास्पद होता पण स्वरा अन्वयविना अपूर्णच आहे हे सत्य ह्याक्षणी तिलाही नाकारता आलं नसत. स्वरा हे दोन दिवस अगदी शांत- शांत होती. अन्वय सोबत असताना तिला सतत हसवत असायचा त्यामुळे लोकांच्या बोलण्याचा प्रभाव कदाचितच तिच्यावर पडायचा पण ...अजून वाचा

सब कुछ बदल गया तेरी मुस्कान देख के कैसा जादू इसमे पता नही हम भूल गये सारे दुःख तेरा पाके... हे तीन चार दिवस स्वराच्या आयुष्यातले सर्वात कठीण दिवस होते. नकळत ती पुन्हा एकदा भूतकाळात पोहोचली होती. तिला पुन्हा तेच चेहरे, तेच लोक आठवत होते ज्यांनी तिला कधीतरी त्रास दिला होता, कधीतरी विचारलं होत तुला जगण्याचा नक्की काय अधिकार आहे? अन्वयच्या साथीने ती काही काळ सर्व विसरली होती पण अन्वयची साथ क्षणभर हरवली आणि पुन्हा एकदा तिला सर्व काही आठवू लागलं. त्या घृणास्पद नजरा जिवंत झाल्या. ते चेहरे त्रास देऊ लागले. भूतकाळ आपली कधीच पाठ सोडत नाही. तो फक्त ...अजून वाचा

कुछ पल मुझे लगा ये दुनिया ठेहर जाये हो संग तेरे युही जिंदगी क्यू ना खुदका ऐसा सुंदर शहर जाये... ती सकाळची वेळ. आजूबाजूला पहाडच पहाड, निसर्गाच सुंदर रूप खुलून आलं होतं. बोचरीही थंडी जाणवू लागली होती आणि स्वरा दुर्गा माते समोर नतमस्तक झाली होती. ती खूप दिवसाने अशी शांत जाणवत होती म्हणून आजही अन्वयची नजर मूर्तीवर नसून स्वराच्या चेहऱ्यावर होती. कदाचित अन्वयनेही तिला ह्याआधी अस कधीच बघितलं नव्हतं म्हणून तो शांतपणे तिला बघत होता. अगदी काही मिनिटे स्वरा तशीच उभी होती आणि अचानक तिने डोळे उघडले. अन्वय आताही तिच्याकडे बघत होता म्हणून तिने हळूच रागावत त्याला म्हटले," अन्वय ...अजून वाचा

देखा नही तेरे जैसा ईश्क कही; मै दुवा करती हु तुझे पाने के लिये मुझे हर बार दर्द मिले.. सकाळची वेळ. बाजूला बहारदार निसर्ग आणि त्यात हरवलेले ते दोघे. मसुरी, उत्तराखंड मधील फिरण्याची एक सुंदर जागा. मसुरीला पहाडाची राणी म्हणून संबोधले जाते. ज्यांना निसर्गात विसावण्याची आवड आहे त्या प्रत्येक व्यक्तीसाठी ही एक जागा खासच आहे. त्यात तुम्ही तुमच्या सर्वात जास्त आवडीचा व्यक्ती सोबत असलात की मग तो प्रवास आणखीच खास होत जातो. जिकडे बघावं तिकडे पहाडच पहाड आणि त्यात ती हिरवीगार झाड अगदी मनाला भांबावून सोडतात. स्वरा- अन्वय गन हिल पॉईंटचा सुंदर नजारा बघण्यात व्यस्त होते. अगदी पहाडावार वसलेली ...अजून वाचा

गुंता मनाचा माझ्या जेव्हा तू सोडविला मी राहिले न माझी भाग्य दिले तू मला... मागचे चार- पाच दिवस स्वरान्वयच्या सोनेरी पर्व होते. स्वरा- अन्वय एकत्र आल्यावर प्रेम म्हणजे नक्की काय आहे हे त्यांच्या समवेत आलेल्या प्रत्येक व्यक्तीला पटलं होत. स्वरा-अन्वय शिवाय प्रेमाची व्याख्या खरच करता येत नाही म्हणून कदाचित ते दोन नावे सुद्धा आपोआप एक झाली. " स्वरान्वय " प्रेमाची नवीन व्याख्या. त्यांनी त्यांच्या आजूबाजूच्या प्रत्येक व्यक्तीला शिकविल की प्रेम म्हणजे नक्की काय असते. चेहऱ्याची सुंदरता क्षणिक असते पण मनाने केलेल प्रेम कधीच कमी होत नाही उलट ते आणखीच वाढत जात. हे काही दिवस खऱ्या अर्थाने आनंदाचे होते त्यामुळे ...अजून वाचा

जिंदगी मे संघर्षसे मिठा और कुछ भी नही जित लो एक बार सांसो को फिर तुम्हे हराना आसान नही... आयुष्यात अलीकडे आनंद वाऱ्यासारखा दरवळू लागला होता. त्यांच्या जीवनातली ही अशी एक फेज होती जिथे ते दोघे सतत हसत होते. ह्या काही दिवसात त्यांना जगाच टेन्शन नव्हतं की स्वताच भान. अन्वयने इतकं सुंदर आयुष्य निर्माण केलं होतं की ती सतत वाहवत गेली, बाकी तिला त्यासमोर कधीच कुठल्याच गोष्टीची कमी जाणवली नाही. अन्वयच प्रेमच होत ज्यासाठी ती काहीही सहन करू शकत होती अगदी लोकांचा द्वेष, त्यांचं बोलणंही आणि अन्वय होता की लोकांमुळे तिला त्रास होऊ नये म्हणून सतत तिच्या चेहऱ्यावर हसू ...अजून वाचा

अक्सर हम भूल जाते है जिंदगी के मायने जिंदगी वो नही है जो हसीमे दीखती है वो तो हमेशासेआसूमे पडी मिलती है.... गेले काही महिने स्वराने विचार केले होते त्यापेक्षाही कठीण गेले होते. तिचे प्रयत्न बघून लोक तिला स्वीकारतील अशी आशा तिच्या मनात जागी झाली होती पण तस काहीच झालं नव्हतं उलट येणारा प्रत्येक दिवस ती आशा आणखीच मावळत चालली होती पण आत्या अचानक तिच्या आयुष्यात आली आणि तिला पुन्हा एकदा आशेची एक किरण दिसू लागली. जुन्याच पिढीतल्या एका व्यक्तीचे विचार अन्वयने क्षणात बदलले होते म्हणून स्वरालाही जगण्याची, तेच नाते नव्याने घट्ट करण्याची संधी मिळाली आणि तिने ती संधी ...अजून वाचा

बिखर गया है हर सपना दिलं ही दिलं तूट चुका हु मै कैसे मिलाऊ मै तुझसे नजरे तुझको खो हु मै.... आत्याचे आशीर्वाद मिळाले आणि स्वराच्या वागण्यात जणू फरकच पडला होता. ती सतत आनंदी राहू लागली होती. एक सकारात्मक मार्ग तिला दिसला आणि ती पुन्हा एकदा प्रामाणिकपणे आपली मेहनत करू लागली. ह्यावेळी तिला आपण यशस्वी होणारच ह्याची खात्री होती. पाहता- पाहता महिन्याचा कालावधी उलटून गेला होता. स्वराच्या त्या मोहरनाऱ्या चेहऱ्यामध्ये कुठलाच फरक पडला नव्हता. ती सतत हसत होती आणि अन्वयच्या चेहऱ्यावर प्रेमाचे नवीन रंग उधळवू लागली होती. पाहता- पाहता महिना गेला. दिवाळीचे सुरुवातीचे दोन दिवस सुद्धा गेले होते. स्वराची ...अजून वाचा

बेहद आसानीसे केह देते है लोग तुमने हमारा वजुद छिन लिया मैने आज आयना दिखाया उनको और उनका अहम लिया.... रात्रीची वेळ होती. अन्वय कितीतरी वेळेपासून रडत होता तर स्वरा शांत होती. अन्वयला अस बघून नक्की काय बोलावं तीच तिलाच कळत नव्हतं म्हणून ती त्याला शांत करायचा प्रयत्न करत होती पण अन्वयच्या अश्रूंचा बांध आज फुटला होता आणि आज तो काहीही केल्या थांबत नव्हता. किती वेळ गेला असेल माहिती नाही, त्याच रडन थांबल नव्हतं आणि स्वरा त्याच्या केसांवरून हात फेरत उत्तरली," अन्वय सर पुरे झालं. किती रडणार आणखी? तुम्हीच अशी हिम्मत हरून गेलात तर मी काय करू? मी कुणाकडे ...अजून वाचा

पलभरमे बदल जाता है सपनो की आशिया कुछ ख्वाब हसाते है कुछ दिखाते है आयना... अन्वय सर्वाना शांत करून गेला होता. तो जाताना सर्वांच्या चेहऱ्यावर आनंद होता पण तो दुपारी येतो सांगून गेला आणि सायंकाळ झाली तरीही परतला नव्हता. अन्वयकडे मोबाइल नसल्याने त्याला कॉलही करता येणे शक्य नव्हते. तिने दिवस कसातरी काढला होता पण जसजशी सायंकाळ होऊ लागली तीच मन आणखीच घाबरू लागल होत. अन्वय वरून जरी शांत वाटत असला तरीही तो तुटल्यावर कसा वागू शकतो हे एका रात्री तिने बघितलं होत. तो वरून हसताना जाणवत होता तरीही आई वडिलांना दुखवल्याच गिल्ट त्याला नक्कीच वाटत असणार हे स्वराला जाणवत ...अजून वाचा

रेह जाते है कदमोके निशाण युही अकेली राहो पर लोग बदलते रेह जायेंगे पर जो ना बदले वो हम ती सकाळची वेळ होती. स्वरा बाहेर जाऊन बसली तर अन्वय फाइल घेऊन मध्ये आला होता. आई जरा निवांत टेकून होती. ती कसल्यातरी विचारात हरवली होती की अन्वय फाइलकडे बघत म्हणाला," मातोश्री गुड न्युज, सर्व रिपोर्ट्स निगेटिव्ह आहेत. इनर इंजरी नाहीत काहीच पण वरचे घाव भरायला ३-४ महिने जातील आणि जमलं तर डॉक्टर आज सुट्टी पण देतील तुम्हाला. सो आता तुमची काळजी जाईल." अन्वय फाइलमध्ये बघून बोलत होता तर आईने त्याच्याकडे कानाडोळा केला. त्याला जाणवलं की आई आपल्याशी बोलत नाहीये म्हणून ...अजून वाचा

हर ख्वाहिश पुरी नही होती कुछ ख्वाहिशे सांसे छिन लेती है वक्त रेहतेही ऐतबार किया करो वरणा सांसे दिलं बोझ बन जाती है... एका मनमोहक सकाळीची सुरुवात कुणाच्या तरी गोड आवाजाच्या आरतीने सुरू झाली आणि आईचे डोळे पटकन उघडले. त्या आवाजात इतका गोडवेपणा, कारुण्यता होती की सकाळी-सकाळीच आईच्या मनाला समाधान मिळू लागल. आज खूप दिवसाने पहिला असा दिवस होता जेव्हा आईची सुरुवात पूजा न करताच झाली होती. तो आवाज त्यांनी पहिल्यांदा ऐकला होता म्हणून कुणाचा असेल ह्याचा अंदाजा त्यांना लागत नव्हता तेवढ्यात अन्वयचे बाबा मध्ये आले आणि अन्वयच्या आईने क्षणात विचारले," आपली निहारिका इतकी सुंदर गातेय? मला तर नव्हतं ...अजून वाचा

छोटीसी है ये दुनिया कभी तो तुमपे आकर रुकेगी जो तुमने दिया है सबको वो तुमको भी जरूर लौटायेगी... जवळपास एक दोन महिन्याचा कालावधी निघून गेला होता. आईच्या तब्येतीमध्ये बरीच सुधारणा झाली होती पण त्यांना अजूनही चालता येत नव्हते तर इकडे स्वरा त्यांचं मन शांतपणे जिंकत चालली होती पण ह्यावेळी ती स्वार्थी नव्हती. अन्वय सोबत लग्न करणे हा स्वार्थ तिने जगाच्या विचाराच्या पलीकडे जाऊन स्वीकारला होता पण इथे आल्यावर समजलं की हाच स्वार्थ एका आईला मुलापासून दूर करतोय म्हणून तिने कदाचित त्याच्यापासून दूर जाण्याचा निर्णय घेतला होता आणि ती आपले काही सुंदर आणि शेवटचे क्षण त्याच्या कुटुंबासोबत घालवू लागली. ...अजून वाचा

ए नसिब अपनी जित पर इतना गुरुर ना कर तेरी जितसे ज्यादा यहा मेरे हार के चर्चे है.... मागील महिने स्वराच्या आयुष्यातील सर्वात सुंदर दिवस होते. तिने ह्या काही महिन्यात फक्त शांतता अनुभवली होती. आईच्या स्वभावात अचानक बदल झालेला तिला दिसून येत होता पण आई अजूनही तिच्याशी काहीच बोलल्या नसल्याने तिला अन्वय पासून दूर जाण्याची भीतीही सतावू लागली होती. स्वराने ह्या पूर्ण काळात अन्वयच्या घरच्यांचं मन जिंकून घेतल होत तरीही स्वराला मात्र त्या घरात पूर्ण अधिकार मिळाले नव्हते. हळूहळू दिवस जात होते आणि स्वरा आपल्या मनाची तयारी करू लागली. तिच्यासाठी इतकंही सोपं नव्हतं अन्वयची साथ सोडण पण ती त्याच्या ...अजून वाचा

तुमसे बिछडकर जानी है मैने सांसो की किंमत लगता है तुम बिन ये कही मुझसे रुठ ना जाये... रात्रीची होती. अन्वय आणि आई दोघेही रूममध्ये बसले होते. स्वरा आता ह्या घरी कधीच येणार नाही ह्याची खात्री दोघांनाही झाली होती तरीही अन्वयच्या चेहऱ्यावर क्षणभर उदासी नव्हती. तो स्वराच्या फोटोकडे बघून गोड हसत होता तर स्वराच लेटर वाचून आई भावुक झाल्या होत्या. त्यांनी बऱ्याच वेळा आपले अश्रू जपून ठेवले होते पण आता राहवलं नाही आणि त्या रडतच म्हणाल्या," अन्वय आयुष्यातील खूप मोठी चूक केलीय मी. ज्या मुलीने सतत ह्या घरासाठी खूप काही केलंय तीच मुलगी माझ्यामुळे ह्या घरातून निघून गेली. मी ...अजून वाचा

हर बार जितसे अपनी खुशीया मिला नही करती कुछ खुशीया दुसरो को जिताकर खुद हार जानेमेभी मिल जाती है... एक सकाळ परंतु ही सकाळ काहीतरी खास होती. आज तिच्या आयुष्यातील सर्वात जवळच्या व्यक्ती तिच्या सोबत होत्या. आजपर्यंत स्वराच्या डोक्यात कुठला ना कुठला प्रश्न घर करून राहत होता पण ही एकमेव सकाळ होती ज्यावेळी स्वराच्या मनात, डोक्यात काहीच नव्हतं म्हणूनच की काय आज तोच आनंद तिच्या चेहऱ्यावर सतत दिसून येत होता. हा असा दिवस होता जिथे स्वराची सर्व स्वप्न पूर्ण झाली होती. अन्वयला मिळविताच स्वराच आयुष्य स्वर्गासारखं झालं होतं पण आईला त्यांचं नात मान्य नसल्याने अन्वयच्या विशेषतः स्वराच्या चेहऱ्यावर दुःखाची ...अजून वाचा

मिल जाते है कइ लोग अंजानी राहो पर कुछ जिंदगी का खात्मा कर देते है तो कुछ सिखाते है हस कर जिना... आयुष्यात ज्यांचा संघर्ष मोठा असतो ते सुंदरतेने नाही तर संघर्षाने ओळखले जातात. मुळात त्यावेळी त्यांचा संघर्षच खऱ्या अर्थाने सुंदरता असते. वाक्य फिलॉसॉफीकल वाटत असल तरीही ते तितकंच प्रॅक्टिकल आहे. समाजात जगत असताना एक वाक्य कायम ऐकू येत. " स्त्री पुरुष समानता" पण त्याहीपलीकडे जाऊन बघितलं तर एक गोष्ट महत्त्वाची वाटते ती म्हणजे ' समानता'. एखादं बाळ जर कुरूप जन्माला आल तर त्याचा संघर्ष आपल्यापेक्षा जास्त असतो किंबहुना आपणच त्याचा तो संघर्ष खडतर करतो. समाजात वावरत असताना स्वतःला ...अजून वाचा

हौसला दो किसीं की तुटती हुयी उम्मीदो को सहारा दो किसीं के थकते हुये कदमो को बेहद आसान है को बाते सुनाना अगर है दुनिया के विचारो से लढणे की हिम्मत तो उसे संघर्ष मे साथ दो..... सकाळचे ११ वाजत आलेले. थेम्स नदी काठावर वसलेले सुंदर शहर लंडन. अन्वय केव्हापासून हॉस्पिटलमध्ये इकडून तिकडे चकरा मारत होता. अन्वय सोबत आई होत्या, त्यांचीही काहीशी अशीच स्थिती झाली होती पण त्यांनी स्वतःच्या मनाला आवर घातला होता. दोघांनाही केव्हा एकदा डॉक्टर येतात ह्याची चिंता लागली होती. गेले काही तास अन्वयने वाट बघितली होती पण आता वेळ जवळ येऊ लागली आणि अन्वयला एक-एक सेकंद ...अजून वाचा