मल्ल - प्रेमयुद्ध डांगेमैदानात नुसता धिंगाणा सुरु होता. चारही बाजूला पब्लिक आरोळ्या देत होते. क्रांतीने मॅटवर रत्नाला चितपट केले नेहमीप्रमाणं या हि वर्षी क्रांतीने तिच्यापेक्षा जास्त वजनाच्या रत्ना देवरे या मुलीला खेळात शक्ती आणि युक्तीने नामोहरण केले होते. क्रांतीचा श्वास फुलाला होता. शिट्टी वाजल्यानंतर तीने रत्नाला सोडले होते. इतके दमूनसुद्धा विजयाचा आनंद तिच्या चेहऱ्यावर सर्वानाच दिसत होता. गोऱ्या चेहऱ्यावर लाली आली होती. रत्नाने क्रांतीला मिठी मारली होती. रत्ना क्रांतीची जिवलग मैत्री होती. हा... पण खेळात प्रतिस्पर्धी होत्या नक्की. रत्नाने तिच्या युक्तीचे कौतुक केले. 'बाजी मारलीस म्हंटल. नाहीतर तुझ्याशिवाय मला हरवणारी अजून कोण असणार.' पंचांनी तिचा हात पकडला आणि उंचावून ...अजून वाचा

मल्ल - प्रेमयुद्ध संध्याकाळ झाली होती. रायगाव गावात जल्लोषात क्रांतीची मिरवणूक सुरू होती. तालुक्याच्या गावापासून 4 किलोमीटरवर एक छोटं होत. निसर्गाने नटलेलं.... त्याच छोट्या गावातली क्रांती आज महाराष्ट्रात नाव कमवत होती. क्रांती ओपन जीपच्या मध्ये उभी राहिली होती. पाराजवळ गाडी आली आणि चिनू पटकन गाडीमध्ये येऊन बसली. क्रांती तिच्याबरोबर बोलत नाही. " ये तायडे रागवलीस? तुला म्हाईती हाय ना मला तुला कुस्ती खेळताना बघताना लय त्रास व्हतो म्हणून मी अली न्हाय." क्रांती तिच्याकडे बघत सुद्धा नव्हती. "तायडे बोल ना ग... तू जिंकणार याची खात्री व्हती मला पण भीती वाटते खेळात जरी लागले तरी... प्लिज ग बोल की..." क्रांतीने तिच्याकडे ...अजून वाचा

मल्ल- प्रेमयुद्ध भूषण आल्यावर वीरची तंद्री तुटली. भूषण लहानपानापासूनचा वीर आणि भूषण एकमेकांचे खास मित्र… भूषण मध्यमवर्गीय कुटुंबातला होता. घरच्यांना त्यांची मैत्री आवडत नव्हती. मैत्री बरोबरच्या लोकांबरोबर असावं असं त्याच्या घरच्यांचं म्हणणं होत. दोस्ती श्रीमंत गरीब असा भेदभाव करत नाही. कोणताही छोटा मोठा प्रॉब्लेम आला कि भूषणसाठी वीर असायचा अन वीरसाठी भूषण… गावात त्यांची दोस्ती आवडायची. वीर काही वर्ष कुस्तीच्या प्रशिक्षणासाठी वीर बाहेर होता तेवढेच दोघे वेगळे. भूषण गरीब असला तरी मानी होता. दोस्ती पैशासाठी नाही तर एकमेकांची सुख दुःख वाटून घेण्यासाठी असते. भूषण त्याच्या आई आणि बहिणीसोबत राहत होता. भूषणला शिकायचे होते पण वडील गेल्यानंतर घरातली जबाबदारी त्याच्यावर ...अजून वाचा

मल्ल- प्रेमयुद्ध. तिघे ट्रेनच्या बाकड्यावर शांत बसले होते. " दादा अशी कशी ट्रेन कॅन्सल व्हईल? आज दोघी निघालो नाही परवा तिथे पोहचणार कस आणि नाही पोहचलो तर ऍडमिशन कॅन्सल व्हईल. किती मुश्किलीने तिथे ऍडमिशन मिळाली होती. आमदार साहेबांमुळे फ्री मध्ये शिकणार होते मी आणि रत्ना." क्रांतीच्या चेहऱ्यावर चिंतेच जाळ पसरलं होत तसं रत्नाच्या सुद्धा. " आपण फोन करूया तिथे त्यांना सांगू की ट्रेन पावसामुळे 2 दिवस रद्द झाल्या आहेत किंवा आमदार साहेबांकडून फोन गेला तर...?" रत्ना तिच्या डोक्यात येणाऱ्या आयडिया त्या दोघांना सांगत होती. " हा तस व्हयल… बर आधी घरी चला. रत्ना तू चल आज आमच्या गावाला उद्या ...अजून वाचा

मल्ल - प्रेमयुद्धसूर्योदयापूर्वी दादा उठले होते. सगळी पोर शांत झोपली होती. रात्री पोर उशिरा आल्यामुळे बोलणेझाले नव्हते. दादांनी लक्ष गुरांच्या हंबरण्याकडे खाटेवरून उठून दादा गोठ्यात गेले. सोनेरी, लाल, पिवळे ,नारंगी सूर्यकिरण डोंगरामागून दिसायला सुरुवात झाली होती. "आलो आलो बाई विठाबाई कशाला गोंधळ करतीस मला माहितीये सकाळ झाली. तुमास्नी भूक लागली असेल."दादांनी वैरण हातात घेतली आणि सगळ्या गुरांपुढं पुढे टाकली. शेळीला सुद्धा खायला दिले . तेवढ्यात आशाबाई शेन काढायला गोठ्यात आल्या."आव... आज मला उठवलं नाही.""बघितलं मी सगळ्यांनी पण सगळे गाढ झोपले होते मन उठवला नाय." आशाने सगळा गोठा सरा सरा सरा झाडून काढले तोपर्यंत दादा तळहातावर मिस्त्री घेऊन खसाखसा दात ...अजून वाचा

मल्ल - प्रेमयुद्ध रत्ना आवराआवर करत होती. तिला तिच्या गावी निघायचं होत. "रत्ना आवर तुला सोडून आल्यावर मला रानात जायचंय." संतोष गडबडीत म्हणाला. " मग नाही जात आज ..." रत्ना हसली. " खरच नको जाऊ आज उद्या जा... मी फोन करून सांगते बाबांना." क्रांती म्हणाली. " आधीच मी गेले नाही म्हणून टेन्शनमध्ये आहेत सगळे आणि आज नाही येणार म्हंटल्यावर बाबा चिडतील." रत्ना काळजीने म्हणाली. रत्नाच्या लक्षात आले होते की क्रांतीला तिच्यासोबत बोलायचे आहे. "बाबा मला नाही म्हणणार नाहीत. मी एकदा फ़ोन करून बघते. क्रांतीने बाबांना फोन केला. बाबांसोबत बराच वेळ बोलली. रत्नाला त्यांनी राहायची परवानगी दिली. " बघ म्हंटले ...अजून वाचा

मल्ल - प्रेमयुद्ध"अर्जुनराव जे हाय ते तुमच्या समोर... कसला आडपडदा न्हाय की लपवाछपवी... हा शेतजमीन बघायला जायचं असेल जाऊ... गाड्या काढा." आबांनी आदेश सोडला तसे संग्राम उठला."नको... नको अमास्नी इशवास हाय आबासाहेब... अन इशवास माणसावर असावा जमीनजुमल्यावर न्हाय..." दादा शांतपणे म्हणाले." लाखातली गोष्ट बोललात अर्जुनराव... पण तरी सांगतो. तीस एकरात ऊस लावलाय, वीस एकरात हळद, दहा एकरात तरकारी, बाकी हंगामी असलं 25 एकरात... छोटं मोठं हाय अजून बाकी... गुर ढोर, बैलं गडीमाणसं बघत्यात..." आबा सगळ्या संपत्तीचं वर्णन करत होते." आबासाहेब अहो काहीच गरज नाय एवढं सांगायची. तुमची संपत्ती डोळ्यांसमोर दिसती की... अन ही पोर ही भलीमोठी संपत्ती हाय तुमची." ...अजून वाचा

मल्ल - प्रेमयुद्धगाडी दारात पोहचली. गाडीचा आवाज ऐकून दादा,चिनू नि आई बाहेर आले. समोर वीर क्रांती आणि रत्नाला एकत्र त्यांना पहिल्यांदा काय बोलावे सुचत नव्हते.क्रांतिच्या लक्षात आले." दादा संतू ची गाडी बंद पडली म्हणून मग यांनी आमाला सोडलं." क्रांतीने वीरकडे पाहिले त्यांनीही तसच सांगावं अस तिला वाटले." नमस्कार दादा... ह्या प्रायव्हेट गाडी बघत व्हत्या.. आमास्नी वाटलं एकट्या पोरी कश्या जाणार कोणाबरोबर सुद्धा म्हणून आम्ही सोडवण्यासाठी आलो." क्रांतीला थोडा राग आला. तिने रागाने वीरकडे पाहिले."व्हय दादा खरंच देवावानी भेटले हे म्हणून लवकर आलो." रत्ना" व्हय व्हय बर केलंत या आत या दोघे..." दादा" न्हाय उशीर झालाय आम्ही निघतो." भूषण"अस कस ...अजून वाचा

मल्ल - प्रेमयुद्ध संग्रामला खूप उशिरा जाग आली. बेड वर तो उठून बसला. डोकं फार जड वाटत होतं. त्याने हाताने डोकं दाबून धरलं. त्याने आजूबाजूला पाहिले. तेजश्री कुठेच दिसत नव्हती. त्याने जोरात हाक मारली."तेजश्री..." तेजश्री स्वयंपाकघराततुन धावत वरती आली. " डोकं जड झालंय... अमास्नी लिंबू पाणी पाहिजे. तेजश्री खाली आली.राजवीर हातामध्ये तेवढ्यात ग्लास घेऊन आला." अरे ती कुठं गेली ते तुला पाठवलं." संग्राम चिडून म्हणाला." वहिनी ना... आधी तू हे घे..." संग्रामने लिंबूपाणी घेण्यासाठी हातपुढे केला. वीरने पाण्याचा ग्लासमधल पाणी त्याच्या तोंडावर भिरकावले. संग्रामला राग आला. वीरची असे वागणे त्याला अपेक्षित नव्हते. संग्राम खाडकन बेडवरून उठला."वीर हे काय वागणं?" ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध रत्ना चिंचेच्या झाडाखाली बराच वेळ बसून शब्दांची जुळवाजुळव करत होती. संतुला अस बाहेर भेटणं आवडत नाही हे असूनसुद्धा तिने त्याला आज आग्रह करून बाहेर भेटायला बोलावल होते. संतू तिच्यासमोर येऊन उभा राहिला होता हे सुद्धा स्वतःच्या तंद्रीत असल्यामुळं लक्षात आलं नव्हतं."रत्ना भायर का बोलावलं भेटायला?" संतू थोडा रागात बोलला." घाई बोलता आलं नसत म्हणून.... बस" संतू तिच्या शेजारी बसला." एवढं काय महत्वाचं हाय अग घरी लगीनघाई चालू हाय उद्या क्रांतीच लग्न ठरवायला येणार हयात... घरात सगळ्यांची धावपळ सुरू झाली अन तू घाई घाई न इथं बोलावलंस?" संतू एका श्वासात सगळं बोलून मोकळा झाला."उद्या... एवढी घाई...?" रत्नाला धक्काच ...अजून वाचा

मल्ल - प्रेमयुद्ध घराच्या मागच्या अंगणात विहीर होती. विहिरीच्या बाजूला चाफ्याचे झाड होते. सगळीकडे फुलांचा सडा पडला होता. बसायला ताल होती. जरा अंतर ठेवून दोघे त्यावर बसले. आजूबाजूला घर होती. कोणी ना कोणी येऊन घरांमधून डोकावत होते. कदाचित जोडी कशी आहे यावर चर्चा होत होती.बराच वेळ दोघेही शांत होते.."माफ करा..." वीर म्हणाला."सगळं झाल्यावर माफी कसली मागताय?" क्रांती रागाने बोलली."काय करणार याआधी एवढं कुणी आवडलं नव्हतं...पण मी जबरदस्ती न्हाय करणार ? " वीर शांतपणे बोलला." मग आत्ता काय करताय??? तुमाला म्हाइतीये मला लग्न करायचं न्हाय....आणि तुमच्याबरोबर तर न्हाईत न्हाय..." वीरने पटकन क्रांतीच्या नजरेत बघितले. तो दुखावला हे क्रांतीला लगेचच समजले." ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धरात्र झाली होती. आचाऱ्याशी बोलून उद्या काय आणि किती वाजता जेवण तयार करायच बोलून आचारी निघून गेला.दादा घरात निघाले तेंव्हा उस्ताद बाहेर उभं व्हते.उस्ताद घराच्या बाहेरच उभे व्हते."उस्ताद घरात या.." दादा म्हणाले."दादा एवढंच सांगतो. पोरीच्या भविष्याच्या दृष्टीन तुमी चांगला निर्णय घेतलाय त्यात माझी ना न्हाय... पण खेळाच्या मैदानातन नकळत माघार घ्यायला लावताय. तेच तीच आयुष्य हाय. तिच्या डोळ्यात म्या बघितलंय क्रांती खुश न्हाय. तीला भविष्यात खुश ठेवायचं म्हणून तुम्ही तीच आयुष्य हिसकावून घेतलंय. दादा मला ठाव हाय तुमचा हरवक्त तिला पाठिंबा होता. मग अस काय झालं की तिचा इचार केला न्हाय तुमी." उस्ताद जवळजवळ रडवेले झाले होते. त्यांना ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धवीरने क्रांतीचा प्रत्येक साडीतला भूषणला त्याच्या मोबाईलमध्ये फोटो काढायला सांगितला होता. वीर फोटो बघत होता. नऊवारी साडीतली क्रांती राणी दिसत होती. प्रत्येक फोटोमध्ये वीर क्रांतीकडे बघत होता पण क्रांतीने एकदाही वीरकडे पाहिलेले नव्हते."अजून ही रागावली वाटत आपल्यावर? कायतरी करायला पाहिजे. खूप कमी दिवस हायत आपल्याकड. या दोन महिन्यात मी माझं प्रेम सिध्द करू शकलो न्हाय तर...? नाय अस न्हाय व्हणार..." तेवढ्यात दारावर टकटक आवाज आला. "वहिनी या की." तेजश्री आत आली." मग स्वप्न पडायला लागली वाटतं?" वीर हसला" न्हाय वहिनी, जरा विचारात व्हतो." वीर" काय झालंय का?" तेजश्री"वहिनी मी कोणाला बोललो न्हाय पण...?" वीर"पण...?" तेजश्री"मी क्रांतीला एक वचन ...अजून वाचा

मल्ल- प्रेमयुद्धसंग्राम वेडापिसा झाला होता. खोलीमध्ये येरझाऱ्या घालत होता. तेवढ्यात तेजश्री घाबरतच आत आली. "या आलात आनंद झाला ना...? झाला तर होऊद्यात... आम्ही पाटलाची औलाद हाउत बघू पुढच्या टेस्ट करू अन वारस या घरात आणू..." संग्राम मोठ्याने बोलत होता. तेजश्री शांत होती."आता मनातून उकळ्या फुटत असत्यात म्हणूनच तोंडातन शब्द फुटत न्हाईत. बोला बोला म्हणा काहीतरी आम्हाला नाहीतर शिव्या घाला." संग्राम अस्वस्थ झाला होता. आता मात्र तेजश्रीचा आता स्वतःवरचा ताबा सुटत चालला होता. "का आनंद होईल मला??? मी वांझोटी राहीन म्हणून की पाटलांना मी धनाची पेटी की वंशाचा दिवा देऊ शकणार न्हाई म्हणून... का खुश होईन मी? मला वांझोटी म्हणून ...अजून वाचा

मल्ल- प्रेमयुद्धवाड्यासमोर गाडी थांबली. आबा, सुलोचनाबाई, तेजश्री, संग्राम सगळे बाहेर येऊन स्वागताला उभे राहिले. सुनबाई येणार म्हणून सुलोचनाबाई आणि काय करावे आणि काय नको असे झाले होते. सुलोचनाबाईच्या हातामध्ये ओवळणी तबक होते. क्रांतीने स्काय ब्लु कलरची साधी साडी नेसली होती. आधी ड्रेस घातला होता पण नंतर क्रांतीलाच वाटले की पहिल्यांदा सासरी जातीय ते सुद्धा लग्नाआधी तर वीरचा विचार करून नाही आई आबांचा विचार करून साडी नेसायला पाहिजे. क्रांतीने डोक्यावर पदर घेतला. आबा आणि आईच्या पाया पडली. क्रांतीला तेजश्री आणि सुलोचनाने ओवाळले. भाकरी तुकडा ओवाळून टाकला. रत्नालासुद्धा ओवाळले. रत्नाला वेगळे वाटत होते पण सगळ्यांच्या प्रेमाने आणि आपुलकी बोलण्याने तिला घरच्यासारखं ...अजून वाचा

मल्ल- प्रेमयुद्धसकाळी 9 वाजता सगळे नाश्ता करायला एक हॉटेलमध्ये थांबले. संग्रामने सगळ्यांच्या पसंतीचा नाश्ता विचारून ऑर्डर केली. क्रांती अजूनही नव्हती. तिने दादांना फोन केला. नाश्ता करायला थांबलो आहोत. नाश्ता करून इथून निघू. सांगून फोन ठेवून दिला. वीर फ्रेश होऊन नेमक्या क्रांतीच्या शेजारच्या खुर्चीवर जाऊन बसला. क्रांतीने पटकन अंग चोरून घेतले. वीरला उगीच तिच्याजवळ बसलो असे वाटले. पण पर्याय नव्हता दुसरीकडे जागाच नव्हती. सगळ्यांनी नाश्ता केला आता संग्राम गाडी चालवायला बसला. साहजिकच त्याच्या शेजारी आता तेजश्री बसणार होती पण ती मागचा दरवाजा उघडून बसणार तोच वीरने आवाज दिला."वहिनी तुम्ही पुढं बसा. असंही घरातले सगळे असत्यात तवा तुमास्नी दादाबरोबर पुढं बसायचा ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध आत्याचा टुमदार बंगला आतून वेल फर्निचर होता पण नारळाची झाडं, समुद्राच्या पाण्याचा आवाजामुळे कोकणचा वारा चांगलाच लागत आत्याने मुलींची सोय वरच्या मजल्यावर केली होती आणि मुलांची सोय आत्याचा मुलगा ऋषीच्या रूममध्ये वरच्या मजल्यावर केली होती. ऋषी बोलका, स्मार्ट आणि बडबडा... वीर आणि संग्रामचा लाडका असतो. त्याच्या रूममध्ये आरामात आठ दहा लोक झोपतील एवढी मोठी खोली होती. आत्याने सगळ्यासाठी पुरणपोळीचा बेत केला होता. तेजश्री काही मदत हवी का म्हणून विचारायला गेली पण आत्या नोकरांना सूचना देत त्यांच्याकडून सगळं करून घेत होत्या. "का ग बाळा काय पाहिजे का तुला?" आत्याने प्रेमाने तेजश्रीला विचारले. "न्हाई आत्या तुमाला काही मदत पाहिजे ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध"वीर माझ्या प्रश्नाचे उत्तर दे..." स्वप्नालीच्या डोळ्यात राग, अश्रू एकवटले होते. "हे बघ आपल्याला चिडवत होते हे जरी असलं तरी माझ्या मनात तुझ्या विषयी काही नव्हतं स्वप्ना..." वीर मनापासून स्वप्नालीला सांगत होता." तुला माहिती आहे का सगळे मला स्वप्नाली म्हणतात, तू जेंव्हा मला स्वप्नाली म्हणायचास तेंव्हा मला वाटायचं की तू चिडलायस की काय माझ्यावर... आणि स्वप्ना म्हणायचास तेंव्हा वाटायचे की, हा एकटा मला स्वप्ना म्हणतो म्हणजे काहीतरी नक्की खास आहे ह्याच्या मनात..." स्वप्नाली"मला स्वप्नाली हे सगळं नाव घ्यायचा कंटाळा यायचा म्हणून मी तुला स्वप्ना म्हणायचो..." वीर मनात जे होत ते बोलला पण स्वप्नाली त्याच्याकडे रागात बघायला लागली."मंजी मला ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध क्रांती आल्यानंतर रूममध्ये बसून उगीचच बॅगमधले कपडे इकडे तिकडे करत होती. रत्ना आणि चिनू तिची होणारी घालमेल होत्या."वहिनी काय हो खरच मस्त हाय ती स्वप्नाली. सुंदर दिसती आणि शिक्षण पण किती झालय! लट्टू हाय बर दाजींच्या माग... अजून पण तिला वाटतय दाजी तायडीला सोडून तिच्या बर लग्न करतील." चिनू अन रत्ना तिच्याकडे तिरक्या नजरेन बघत होत्या."व्हय ना आणि मला वाटतय तेजश्री ताईच्या पण मनात स्वप्नाली त्यांची जाव असावी असं वाटतं... न्हाय का चिनू त्या दोघी कितीवेळ गप्पा मारत होत्या. इकडं आल्यापासन तेजुवहिनी आपल्याबर बोलायच्या पण कमीच झाल्यात." क्रांतिने बॅगची चैन जोरात लावली. न कळत तिच्या डोळ्यात पाणी ...अजून वाचा

मल्ल - प्रेमयुद्ध "तुमच्यात काय बिनसलंय का?" आत्याने क्रांतीला जवळ घेऊन प्रश्न विचारला."न्हाय आत्या..." क्रांती"एवढ्या वर्षांचा अनुभव हाय अमास्नी तोंडाकड बघूनच समजल आम्हाला... जर झाल असलं काय तर गैरसमज असत्यात कारण वीर शरीरानं रांगडा असला तरी मनानं लई मऊ हाय..." आत्या म्हणल्यावर क्रांतीला काय सांगावे हा मोठा प्रश्न पडला. "मला म्हाइत हाय तुम्हाला सांगता येत न्हाई पण एक सांगू? आमच्या स्वप्नामुळं जर काय बाय इचार येत असतील तर तुम्ही चुकताय... त्यात तिची चुक न्हाय ... चूक आमची व्हती. आम्ही त्यांना लहानपणापासून चिडवायचो त्याचा परिणाम वीर वर न्हाय पण स्वप्नावर झाला. ती वीरची स्वप्न बघायला लागली. तिच्या मनात वीरशिवाय कोणाचा ...अजून वाचा

मल्ल- प्रेमयुद्ध सगळे गणपती पुळेला पोहचले. "आधी दर्शन घेऊ अन मग जेवायला हॉटेल बघू" ऋषी संग्रामला म्हणाला. ऋषी सतत मागेपुढे करत होता. ऋषी इंजिनिअरिंग च्या 2nd इयरला होता. चिनुच्या लक्षात आले होते. की ऋषी बोलायचा प्रयत्न करतोय. ती त्याच्यासोबत बोलायला लागली."ऋषी तू घाबरतोय का माझ्याशी बोलायला?" चिनू"घाबरत नाही बाई तुझी बहीण रेसलर आहे बाबा...आणि तुला बोललेलं आवडतंय की नाही म्हणून बोलयाला घाबरत होतो." ऋषीने जे आहे ते सांगितले. चिनू हसली. "अरे त्यात घाबरायला काय??? आपण बोलू शकतो. ऋषी तू काय करतोस? म्हणजे मी ऐकलंय की तू इंजिनीअरिंग च्या 2nd इयर ला हायस पण???" चिनू" मेकॅनिकला आहे.. " ऋषी"अच्छा..." चिनू"आम्ही ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धपहाटे 4 चा अलार्म वाजला. क्रांती तयार झाली आणि उठून पटापट सगळे आवरून पळायला. तेलणीच्या पठारावर गेली. दहा झाल्यावर थोडी बसली अन लगेच एक्सररसाईझ करायला सुरुवात केली. तेवढ्यात मागून आवाज आला."मला ठाव व्हत तू थांबणाऱ्यातली पोरगी न्हाईस. मला तगाव व्हत तू येणार...म्हणून मी..." उस्ताद बोलता बोलता थांबले."म्हणून तुम्ही रोज येत व्हता... आणि माझी वाट बघत व्हता." क्रांतीच्या डोळ्यात पाणी आले."व्हय... मला रोज वाटत व्हत तू येणार... मला वाटत तू आता इथंच न थांबता पुढं जावं... शहरात चांगल्या ठिकाणी कोचिंग लावावी. मी काय गावातला पैलवान आता तुला कोणीतरी असा कोच पाहिजे जो मोठ्या मोठ्या स्पर्धेत कस खेळतात हे शिकवील.." ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धतेजश्री विचार करत होती. संग्रामला हे सांगितले तर त्याला काय वाटल तो परत लताबाईकड गेला तर...? मला वाटतय नको सांगायला न्हायतर परत मगच दिस पुढं... तेवढ्यात वीर आला... वहिनी बोलावलं व्हय मला... "भाऊजी घाई न्हाय ना??? मला बोलयचंय व्हत तुमच्याशी..." तेजश्री"वहिनी मी क्रांतीला भेटायला निघालोय... आपण आल्यावर बोलायचं का?" वीर"चाललं..." तेजश्री एकदम शांत होते."वहिनी काय काळजीच हाय का?"व्हय तस हाय पण तुम्ही भेटून या मग आपण बोलू..." तेजश्री"न्हाय क्रांतीला सांगतो उद्या भेटू... तुम्ही आत्ता बोला..." वीर खिशातून मोबाईल काढला."असाही हे घरात हायत त्यामुळं आपल्याला नीट बोलता येणार न्हाय तुम्ही भेटून या मग आपण बोलू..." तेजश्री"वहिनी काहीही असलं तरी ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्ददोघे बराच वेळ फक्त बसून होते. "वीर थँक यु..." तिच्या डोळ्यात दिसणारे भाव वीर वाचत होता. बराच वेळ डोळ्यात तसाच बघत होता. तिला लाजल्यासारखे झाले तिने उगीचच खाली बघून स्वतःच्या ओढणी हातांच्या बोटाना गुंडाळू लागली."का खाली बघताय??? लै दिवस झाले सांगीन म्हणतोय... तुमच्या डोळ्यात जादू हाय... तुमच्या डोळ्यात अस काय हाय की मी स्वतःला सुद्धा ओसरून जातो." क्रांतीने एक नजर वीरकडे बघितलं. तिच्याकडे यापूर्वी अनेक मुलांनी बघितलं होत पण वीरच्या बघण्यानं ती विरघळून गेली होती. तिला समजतच नव्हते की काय बोलावे."निघायला पाहिजे... घरी वाट बघत असत्याल... " क्रांती"काय म्हणालात का? " वीर"म्हंटल निघायला पाहिजे... घरी वाट बघत असत्यात." ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द वीर घरी आला, तेव्हा आबा नोकरांना कोणाला किती गोण्या द्यायच्या कशाच्या गोण्या द्यायच्या हे सगळे सांगत होते.वीर मध्ये आला आणि विचारले, "आबा हे काय करताय?"तेव्हा आबांनी सांगितले, "अरे कांद आलेत, ज्वारी, तांदूळ हायत म्हंटलं दोन्ही सुनांच्या घरी पाठवून...आता तसं काय मोठ्या सूनच्या घरी काय कमी न्हाय पण तरीपण पाठवाव दरवर्षाला आपण पाठवतो. तर यंदा क्रांती च्या घरी पण पाठवाव. दहा पाच पोती भरतील. एवढी पाठवून देतो." "दादाना फोन करून आधी विचारात्यांना पटणार हायका, ती माणसं साधी त्यांना हय पटल की नाही मला जरा शंका हाय, तरीपण फोन करा एकदा विचारा." वीर म्हणाला.आबा म्हणाले मी पाठवलं म्हंटल्यावर ते ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्दरात्र कीरररर... झाली होती. आबांना झोप येत नव्हती. दिवसभर वतवत करून सुद्धा बाबांच्या डोळ्याला डोळा लागत नव्हता. आबा एकसारखे आकाशाकडे बघत होते चंद्र चांदण्या लख्ख दिसत होत्या. आज पौर्णिमा होती. थंड हवा सुटलेली.सुलोचनाबाई कधी डोक्यावरचा पदर नीट करत त्यांच्या मागे येऊन उभ्या राहिल्या हे सुद्धा त्यांना समजले नाही." अहो काय झालंय नेमकं या खिडकी तुम्ही उभ राहता तवा कळतं की काहीतरी बिनसल हाय... काय झाल मला सांगणार नाय व्हय?" आबा तरीही शांत खिडकीतून बघत होते. "हे घ्या हळदीचे दूध पिऊन घ्या, तुमास्नी सांगायचं असल तर सांगा नाय तर माझा काय आग्रह न्हाय, पण सांगितलं नाय तर मन मोकळ ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्ददादा आणि आशा दरवाजात उभे राहून वीर आणि आबांचे बोलणे ऐकत होते. वीरचे त्याच्याकडं लक्ष गेल. " नमस्कार दादा म्हणाले.आबांनी सुद्धा नमस्कार केला. आदराने स्वागत केले. सुलोचनाबाई बाहेर आल्या. आशाताई आणि सुलोचनाबाई आतमध्ये गेल्या.चहापाणी झाले . दादांनी डायरेक्ट विषयालाच हात घातला. "आबासाहेब माफ करा पण आम्ही तुमचा आणि वीररावांचे बोलन ऐकलं. चुकीच नाय तुमचं... तुम्ही तुमचं मत मांडाव आम्हाला काय वाईट वाटत नाय, तुम्हीच सांगा कारण आधीच आम्ही सांगितलं होतं तुम्हाला क्रांतीच्या आयुष्यात महत्त्वाच्या स्थानावर असलेला कुस्ती हा विषय संपणार नाय पण तुमचं मत नसेल तिला पुढे पाठवायचा तर आत्ताच आपणही लग्न मोडलेल बरं नंतर वितुष्ट नको, वाद ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द संध्याकाळ झाली होती. वीर स्वतः आज गुरांच्या गोठ्यात गेला. प्रत्येकवर त्याचा जीव होता. प्रत्येकाला त्याने वेगवेगळी नावं होती त्याच्या आवडीची.... खरं तर हे सगळं रघुदादा बघायचा. रघुदादा गुरांना वैरण घालत होता, पाणी देत होता.गोठा अगदी स्वच्छ... मुक्या प्राण्यांना बोलता यत नाय म्हणून घाणीत ठेवायचं का? असं वीर म्हणायचा. आठवड्यातून दोनदा तरी तो गोठ्यात जायचा, कारण आबासाहेबांच्या प्रगतीला या सगळ्यांची मदत झाली होती. अगदी नीटनेटकं सगळ्यांना व्यवस्थित जागा, पिण्याच्या पाण्याची सोय, लाईटची सोय सगळं व्यवस्थित होतं. आज त्याची लाडकी गाई "निरा" तिच्याजवळ तो उभा राहिला. निराने त्याला बघितलं आण त्याच्या हाताला चाटायला लागली. वीरच्या डोळ्यात पाणी आलं. "निरा ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्दतेजश्रीने स्वप्नालीला फोन केला."हॅलो स्वप्नाली... तुला समजलं का जे झालं ते.." "हो मामींचा फोन आला होता आईला सगळे आहेत." स्वप्नाली"अय येडे अग तू का नाराज हायस? तुला तर खुश व्हायला पाहिजे. आयती संधी मिळाली तुला... आता तुला आबासाहेबांच्या घरात येण्यापासन कोण आडवणार हाय? अगदी भाऊजी सुद्धा नाय..." तेजश्री"पण मनाविरुद्धच ना...?" स्वप्नाली"अग मन वळण की नंतर... तुझ्यात तेवढं स्किल हाय की..." तेजश्री"उद्या आम्हाला बोलावलंय तिकडं मामा मामींनी तवा ठरवू.." स्वप्नाली"स्वप्नाली... आनंदात ये ग बाई उद्या आणि भाऊजीबरोबर तुझच लग्न झालं पाहिजेत बघ... आता क्रांती या घरात येन अशक्य हाय करण एकदा आबांच्या मानतात कोणी उतरलं की मग उतरलं." तेजश्री"मला ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द दोघेसुद्धा पूर्ण रस्त्याने काहीही बोलत नव्हते.वीर गाडी चालवत तिरक्या नजरेने तिच्याकडे बघत होता. "दोन महिन्यात तुम्ही माझं वळवणार व्हता. पण माझ्या मनासारखं झालं... तुम्हाला प्रयत्न करायची गरज न्हाय आपल्या दोघांवरच राज्य हुकल अंबानी आपला मार्ग मोकळा केला. तुम्ही माझा इचार नका करू मी खुश हाय हे लग्न मोडलं म्हणून..." क्रांती म्हंटल्यावर वीरने गाडी बाजूला घेतली आणि गाडीचा ब्रेक जोरात दाबला. " हा आता बोला काय म्हणाला? आणि हो हे माझ्या डोळ्यात बघून बोला." क्रांतीने नजर खाली केली."का आता काय झाल?" वीर"तुम्ही आबांचं ऐकावं एवढंच मला वाटतं... मी तर अजून तुमास्नी होकार पण दिला नाय...मग उगच कशाला माझ्यात ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द"काय खरं सांगतोयस?" संग्राम जवळ जवळ किंचाळला."व्हय दादा लंग्न करिन... नक्की करिन पण फकस्त क्रांतीबर" वीर म्हंटल्यावर संग्रामच्या आनंद पण बाकी सगळे बसलेले उठून उभे राहिले. "वीर... खेळ न्हाय हा..." सुलोचनाबाई म्हणाल्या."खेळ तुम्ही लावलाय म्या न्हाय... तुम्ही म्हणता म्हणून म्या लग्न करायच तुम्ही म्हणाला कि माझं ठरलेलं लगीन मोडायचं... आबा माझं मन हाय का न्हाय? मला इचारात घ्यायला पाहिजे व्हतं तुमी... आत्या तुला ठाव हाय माझं किती प्रेम हाय क्रांतीवर तुम्ही तरी आबा अन आईला समजवायचं..."वीर बोलून गेला."म्हंजी गावातला प्रत्येक माणूस माझा शबूद मानतो ते येडे हायत अन तुमी एकटेच शाहने..." आबा रागाने बोलले."न्हाय आबा आज तुमचा हा ...अजून वाचा

मल्ल- प्रेमयुध्द आबा वीरच्या लहानपणीचे अल्बम बघत होते. लहानपणापासून मिळालेल्या ट्रॉफी, इनाम, प्रत्येकवेळी ज्या ज्या ठिकाणी कुस्तीच्या स्पर्धेसाठी गेले सगळ्यांचे आबांनी फोटो काढून ठेवले होते. लहानपणी आबांच्या गाडीत वीर ऐटीत बसायचा. त्यावेळी फक्त गावात आबांची गाडी होती. अस एकदाही झाले नाही की वीर कुस्ती न जिंकता गावात आला. "तिथेही सतत बाप लागायचा. आणि आता पोर एक पोरीपायी बोलायला लागलं. आबांकड डोळ वर न करता बोलणारा हा पोर बोलतोय आता. म्हणजे मला ह्या पोरांच्या मनातलं समजत नव्हतं व्हय? खरच समजलं न्हाय मला?"मामा... आत येऊ...?" स्वप्ना म्हणाली."व्हय या की स्वप्ना..." आबा वीरच्या फोटोकडं बघत बोलले."आबा.." स्वप्नाने डोळ्यात पाणी आणले."आव कशापायी रडताय... ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध हलक्या गुलाबी रंगाची साडी नेसून क्रांती तयार झाली. पण तिच्या मनात भीती होती. नक्की येत्यात घरी पण काय म्हणलं? तिला उगच तरास सगळ्यामुळ... कधी सगळं नीट व्हणारे... चिनू आईला मदत करत होती. ऋषीचे सगळे लक्ष चिनुकडे होत. आत्या मामा दादासोबत बोलत बसले होते. स्वप्न क्रांतीबरोबर बोलायची संधीची वाट बघत होती."दादा अस व्हायला नको होतं. आम्ही समजावलं दाजींना." मामा म्हणाले."शेवटी लग्नाच्या गाठी स्वर्गात बांधलेल्या असत्यात तिथं आपलं काय चालत व्हय... पण ह्या पोरांच्या मनात हाय म्हंटल्यावर म्या त्यांच्या माग खंबीरपण उभं राहणार हाय...आबा बापमाणुस हाय... त्यांना त्यांच्या लेकच्या मनातलं समजल, व्हय येळ लागल पण समजल... तोपर्यंत म्या हाय..." ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध वीर क्रांतीबरोबर बोलून आत आला. आबा आणि आई बाहेर वीर ची वाट बघत सोफ्यावर बसले होते.खरं तर यांची धावपळ सुरू होती. तेजस्वी त्यांना मदत करत होती. फक्त एक बॅग खाण्यापिण्याचे भरली होती. हे सगळं बघून आईला विचारलं, "आई एवढं संपणार हाय का? कशाला उगच भरलीस? खराब होईल एवढं सगळं... मग सुलोचनाबाई ) म्हणाल्या, "तू एकटाच आहेस व्हय, रत्ना क्रांती हाय म्हंटल्यावर लागलं, जाताना पण प्रवासात लागलं की, एवढं असू देत काही फरक पडत नाय, नाश्ता पाण्याला सुद्धा लागल. सुलोचनाबाई प्रेमाने म्हणाला खरं तर त्याला आश्चर्य वाटल त्यांनी क्रांतीचं नाव घेतलं. आबासाहेब नुसतेच ऐकत होते. शेवटी न राहवून ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध गुगल मॅप नुसार गाडी धावत होती. संतुने गाडी अकॅडमीच्या पुढे थांबवली सगळ्यांनी खालूनच नाव वाचलं "फायटर पॉईंट बिल्डिंग, मैदान खूप मोठं होतं. बाहेरूनच एवढ मोठं दिसत होत. क्रांती आणि रत्नाने एकमेकींकडे बघितले. त्यांच्या मनात भीती होती. दोघींनी बिल्डिंगकडे बघून डोळे विस्फारले आणि आत निघाले. क्रांतीने स्वप्नाचा निरोप घेतला. म्हणाली, काळजी घे... तू नको तू खाली उतरू, तुझा पाय दुखतोय.." भूषण म्हणाला, " मी थांबतो यांच्याजवळ तुम्ही जा." वीरने त्याची गळाभेट घेतली. भूषणने. गाडी मधून सामान काढून दिलं सगळ्यांचं आणि भूषण स्वप्नाली गाडीतच बसले. बाकी सगळे उतरून सामान घेऊन अकॅडमीच्या दिशेने गेले.भूषण ने गाडी एका झाडाखाली लावली. त्याने ...अजून वाचा

मल्ल प्रेम युद्धसंध्याकाळचे सात वाजले होते. रत्ना आणि क्रांतीने त्यांची रूम व्यवस्थित आवरून ठेवली. कपाटामध्ये दोघींच्या बॅग लावून ठेवल्या. दोघी बसल्या होत्या तेवढ्यात वीरचा क्रांतीला फोन आला. "सगळं व्यवस्थित झालं ना?" क्रांतीला काळजीने विचारत होता. तेवढीच काळजी क्रांती वीरची जरात होती. वीरचीसुद्धा व्यवस्थित रूम लावून झाली होती, अर्थातच सगळ्यांनी मदत केली म्हणूनच वीरची रूम लवकर आवरून झाली होती. सकाळी लवकर उठायचे असे सांगून वीरने फोन ठेवून दिला. क्रांती आणि रत्नाच्या रूमच्या दरवाज्यावर नॉक झाले. जेवायची वेळ झाली होती. जेवढ्या मुली होस्टेलवर राहायला होत्या. तेवढ्या सगळ्या दरवाजात उभ्या होत्या. सगळ्यांची तोंड ओळख झाली होती पण सायलीने परत सगळ्यांची ओळख करून ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धगाडी थांबल्यावर स्वप्नाली आणि ऋषि थबकले. त्याची शेती बघून..."ताई हे बघितलंस का?" स्ट्रॉबेरीच्या रोपांना लालचुटुक स्ट्रॉबेरी बघून ऋषि झाला."बापरे... किती मस्त! आणि हे कसं शक्य आहे. शेती एवढी स्वछ???" स्वप्नालीने एकवेळ सगळ्या शेतीवर नजर फिरवली."ऋषि पायीजे तेवढी स्ट्रॉबेरी खा... सिझनला मी स्ट्रॉबेरीच लावतो." भूषण म्हणाला."हे तू वीरदादाला का नाही सांगितलंस? ऊस लागवडीत काही अडचण नाही पण...." त्याचा शब्द मध्येच थांबवत भूषण म्हणाला."आर तुझ्या आबा मामांना पटायला पाहिजे ना... आधुनिक शेतीच किती खूळ वीर आणि संग्रामदादान त्यांच्या डोक्यात घालायचा प्रयत्न केला पण ते ऐकतील तवा न... ते जुन्या ईचाराच पोरांच्या मताला ते जुमानत न्हाईत. संग्रामदादा ऐकतो त्यांचं पण वीर ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धक्रांती आवरून खाली आली. वीरने बाईक आणली होती. एकतर त्याला एवढा भारी बघून तिच्या काळजात धड धड होत ब्लॅक टीशर्ट, जॅकेट नि ब्लु जीन्स, गॉगल अन बुलेट बापरे क्रांती जरावेळ त्याच्याकडे बघत बसली." काय बघताय??? प्रेमात पडाल हा ... अन मग म्हणाल माझं प्रेम न्हाय..." वीर हसत म्हणाला.क्रांतीने पटकन नजर फिरवली आणि एक साईडला बसली. वीर गाडी स्टार्ट करेना."काय झालं???" क्रांती "बुलेटवर अस बसत्यात व्हय.." "मग???" "दोन्हीकडून पाय टाकून बसा... चौदा किलोमीटर जायचंय तुम्हाला अवघडल्यासारखं व्हईल" वीर"एवढ्या लांब??? कुठं???" क्रांती गाडीवरून खाली उतरली."लांब न्हाय मुंबईचा समुद्र दाखवणार हाय तुमास्नी..." वीर म्हणाला. क्रांती दोन पाय दोन्हीकडून टाकून बसली. वीर ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध आबासाहेब शांतपणे बसले होते. त्यांच्या डोक्यावरच ओझं कमी झाल्यासारख वाटत होतं. सुलोचनाबाई आल्या."काय झालं ? शांत बसलात ईचारल.." आबासाहेब तरी शांत होते. "काय व बोला नव्ह... दादा न्हाय ऐकलं का? उलटसुलट बोललं का?" सुलोचनाबाई"न्हाय वो आपण लई वाईट वागलो त्यांच्याबर त्यांच्या मनातसुद्धा न्हाय अस... लोकांचं मन लै मोठं हाय...व्हय म्हणाले लग्नाला.. आता कोणतं बी विघन नक्को लवकर लवकर तयारीला लागा." तेवढयात संग्राम आले."आबा उसाचं दहा ट्रक गेलं साखरकारखान्याला मी चेक घिऊन येतो..." संग्राम लगबगीनं जायला निघाला. " थांबा संग्राम ते काय बँकेचे ऑनलाईन झाले ना ते करून दिली ना मला बँकेचे पैसे माझ्या खात्यावर ऑनलाईन जमा व्हत्यात ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध आर्या घामाने डबडबली होती. क्रांती सुद्धा दमून बसली होती. सगळं चुकीच खेळले जातंय हे सगळ्यांना कळत होतं का? हे मात्र माहीत नव्हते.साठेसर सुद्धा आज वेगळ्याच प्रयत्नांमध्ये होते. वीर रत्नाला म्हणाला, "रत्ना मी साठे सरांना भेटून येतो, हे नक्की काय चालू हाय हे समजलं पाहिजे." रत्ना म्हणाली, " दादा मला एक कायतरी वेगळं प्रकरण वाटतय, आता ही मॅच होऊद्यात मग आपण मग बोलू साठे सरांबर..."" तोपर्यंत उशीर व्हईल..."" नाय व्हणार मला माहितीये... क्रांती अशी हार मानणारी पोरगी नाये तीसुद्धा नक्कीच काही ना काही तरी शक्कल लढवल." रत्नाने वीरला शांत केले.घाबरलेल्या क्रांतीकडे बघून वीरचा जीव तुटत होता. त्याला तिच्याजवळ ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धआबासाहेब सकाळचा हिशोब करत बसले होते. आज तेजश्रीने सकाळी लवकर त्यांना चहा आणून दिला."आर वा सुनबाई... काय म्हणत्यात मारनिंग.." आबा हसले."हो आबा गुड मॉर्निंग... आज आपल्याला लग्नासाठी जे लागणार हाय त्याची लिस्ट काढायची लई कमी दिस राहिल्यात न आपल्या हातात..." तेजश्री"व्हय व्हय... सुनबाई एक काम करा तुम्ही सगळी लिस्ट काढा. काय काय घ्यायचं.." तेवढ्यात सुलोचनाबाई बाहेर आल्या."मी सगळ सांगते तेजश्री तुला तस लिव्ह अन संग्राम अन तू लाग तयारीला... आतापासन तयारी केली तरच सगळं नीट व्हईल.." सुलोचनाबाई म्हणाल्या."पण आत्या बसत्याच काय ठरलं न्हाय मंजि आपण क्रांतीला साड्या घ्यायच्या का ते घेणार? का भाऊजीना कपडे कस मंजि...?" तेजश्री म्हणाली."हे ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धसाठेसरांबरोबर सगळे स्टुडन्ट इंटरनॅशनलच्या तयारी जोमाने लागले होते. काही करून वीरचा नंबर मिळवायचा होता कारण आबांना भेटून आल्यानंतरच प्रकार विजयने सांगितला तेव्हापासून तिला थोडी तरी आशा होती की, वीर आपला होईल. म्हणून खेळावर कमी आणि तीच वीरकडे जास्त लक्ष होतं. साठे सरांनी दोन-तीन वेळा बजावल. "आर्या खेळावर लक्ष दे..." पण नाही प्रेमात इतकी वेडी झाली होती की तिला वीर शिवाय काहीच दिसत नव्हतं. चुकून वीरची नजर आर्यकडे गेली. त्याच्या लक्षात येत होतं की आपल्याकडे बघती. तिच्या डोळ्यात प्रेमाशिवाय काही दिसत नव्हतं. तो स्वतःहून आर्याकडे गेला." आर्या मला तुमच्याशी बोलायचय." क्रांती आणि रत्ना तिरक्या नजरेने त्या दोघांकडे बघत होत्या. ...अजून वाचा

मल्ल प्रेम युद्धसुलोचनाबाई दरवाजा मध्येच ओवाळण्याचे ताट घेऊन वीरची वाट बघत थांबले होत्या. बाबा हॉल मध्ये येरझाऱ्या घालत होते."सुलोचनाबाई आत्या वीर आले की मग बाहेर या ओवाळायला उगा कशाला खोळंबताय दरवाज्यात?"एक नजर सुलोचना बाईंनी बाबांकडे बघितले आणि परत दरवाज्याकड बघितल. तेजश्री गालातल्या गालात हसायला लागली. "आबा आत्याबाई काही ऐकणार नाय... त्या भाऊजी आल्याशिवाय काय आत येणार नायत... तुम्ही त्यांना आता काय सांगू नका" आबा आणि तेजश्री हसायला लागले." हसा बाई हसा काय आता तुमाला काय कळनारे आईची माया..." सुलोचनाबाई रागाने म्हणाल्या."अहो तुमचं गुडघे दुखतात म्हणून म्हणतोय आत येऊन बसा आल्यावर मग घ्या करून औक्षण..." तेवढ्यात आबांचा फोन वाजला वीर ...अजून वाचा

मल्ल प्रेम युद्धघर हसण्या खिदळण्याने भरून निघाल होत. रत्ना, रत्नाचा लहान भाऊ, आई वडील सगळे क्रांतीच्या घरी आधी आर दोन्ही मामा माम्या पडेल ते काम करत होते. सगळ्यांची गडबड सुरू होती. आज मेहंदीचा कार्यक्रम होता. क्रांती अगदीच वेगळी दिसत होती. अबोली रंगाची साडी, सैलसर वेणी, वेणीमध्ये गजरा, छोटी टिकली, कानामध्ये झुमके "सुंदर" आपोआपच रत्नाच्या तोंडून आवाज आला."तायडे पण तू साडी का नेसली? मेहंदी काढल्यानंतर परत तुला बदलता येणार नाय..." चिनू म्हणाली."व्हय की हे माझ्या लक्षात व्हत पण अजून मेहंदी काढणाऱ्या कुठं आल्यात. मी सगळ्यांना नमस्कार करते अन लगेच ड्रेस घालते." सगळेच हसायला लागले. क्रांतीने सगळ्यांना नमस्कार केला. तेवढ्यात मेहंदी ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध संध्याकाळ झाली होती मोठ्या आवाजात गाणी चालू होती संगीताचा माहोल तयार झाला होता विरणे निळ्या रंगाचा कुर्ता घातला होता. तू वाट बघत होता क्रांतीची ते अजून आलेच नव्हते सगळेजण तिची वाट बघत होते संगीत बघायला जणू सगळं गाव लोटलं होतं इतकी गर्दी होती बाबांच्या मुलाच्या गावात पहिला संगीत सोहळा होता काय होणार आहे नक्की हे बघायला अख्ख गाव लोटलं होतं घरातले सगळे पुढे बसले होते तेवढ्यात क्रांती आली क्रांतीने निळ्या रंगाचा घागरा चोली घातली होती वन साईड ने घेतली होती केस हलके पिन केले होते आणि मोकळे सोडले होते क्रांती प्रत्येक वेशभूषेत वेगळी दिसत होती आणि व ...अजून वाचा

कथा इथून पुढे..."रुद्राक्ष किती फेऱ्या मारणार आहेस ?"रुद्राक्ष त्याच्या रूममध्ये इकडून तिकडून फेऱ्या मारत होता. मला टेन्शन आलं होतं खरोखर तू स्वामिनी आणि आकाशच्या लग्न लावून देतोस की काय...? तुझा काहीही भरोसा नसतो. ऐन वेळेस काय करशील? हे फक्त तुलाच माहीत असतं."" I have another tension Vihan. Someone in the house is thinking that I should not get married with Swamini, because with such security, it is not possible for anyone to enter this palace easily. Someone has planned and made this happen. who will be It must be discovered soon."" घरातलं कोण का असू शकेल? रुद्राक्ष ड्रायव्हर आहेत, ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धगोंधळ - पूजा सर्व काही उत्तम पार पडले. आई दादा, रत्ना संतु सगळे पूजेला आले होते. चिनू आजू थांबली होती पाठराखण होती. सगळ्या देवांना जाऊन येणार होते. त्याशिवाय वीर चिनूला सोडणार नव्हता कारण कोणताही असो.. लक्ष्य ऋषि होता हे मात्र नक्की..."मग आज दादा वहिनीची पहिली रात्र आहे. पूजा झाली आता तयारी करावी लागणार..." ऋषि म्हणाला"हे... हे तुझं कायतरीच तुझ्या वहिनीन सगळं मटेरियल आधीच आणून ठेवलय..."संग्राम कॉलर टाईट करत म्हणाला."अरे वा वहिनी भारीच हुशार..."स्वप्ना"मग मी पण होतो सगळं घेताना..." भूषण"मग ह्यांची काळजी मिटली." ऋषि म्हणाला."तुम्हाला काय माहित हो..." चिनू "तुला माहीत आहे का?" ऋषि रोमँटिक मूड मध्ये म्हणाला."चला आपण ...अजून वाचा

मल्ल प्रेम युद्धवीरने इकडेतिकडे शोधला. उशीखाली पुन्हा फोन सापडला."चिनूचा फोन राहिला." ऋषि म्हणाला."एक काम करा सगळे इथंच बसा कशाला निमित्त करून येताय सारख..." वीर चिडला. सगळे खो खो करून हसत होत. " बघितलं का तुमची चांगली माणस..." वीर क्रांतीला म्हणाला.स्वप्ना भूषणकडे बघटसुद्धा नव्हती. तिने वीरच्या हातात एक बॅग दिली. वीरने ती बाजूला ठेवली. "वीर..." स्वप्ना"I love you..." स्वप्ना म्हणाली. सगळे तिच्याकडे बघायला लागले. भूषणला काही सुचत नव्हते. वीरसुद्धा अवाक होऊन तिच्याकडं बघत होता. स्वप्नाने भूषणला डोळा मारला आणि ती लाजून निघून गेली. भूषण हसला, सकाळपासन आपण याच तीन शब्दांची वाट बघत व्हतो आणि असा सगळ्यांना धक्का देऊन ती तीन ...अजून वाचा

मल्ल प्रेम युद्धसंग्राम तेजश्रीची वाट बघत बसला होता. बारा वाजून गेले तरी अजून तेजश्री किचनमध्येच होती. सगळे झोपायला गेले काय करती बघायला तो खाली आला. तेजश्री सगळी आवरावर करून हात पुसत खुर्चीवर बसली होती. संग्रामला बघून तिच्या चेहऱ्यावर हसू आल."काय पाहियीजे व्हय?" तेजश्री"काय व एवढा चेहरा का पडलाय?"संग्राम" काय नाय हो पाय दुखत व्हते थोड.""किती दिवस झाल एवढं सगळं काम करताय. पाय दुखणार नाय तर काय व्हईल... किती येळ झाला तुम्ही किचनमधीच काम करताय. सगळी झोपलीत की...""हा व थोडंसं राहिलं व्हतं म्हटलं आवरून यावं. येते आता..." तेजश्री टॉवेल ठेवायला उठली. संग्राम तिच्या मागून आला इकडे तिकडे बघितलं सगळीकड अंधार ...अजून वाचा

मल्ल- प्रेमयुद्ध" थांबा सुनबाई तुमी ह्या घरच्या सुनबाई हाय... आता हा उंबरा आम्ही सांगितल्याशिवाय तुम्ही ओलांडायचा नाय..." आबांच्या चेहऱ्यावर होता आणि क्रांतीच्या डोळ्यात अश्रू....क्रांतीने पुढे टाकलेले पाऊल मागे घेतले."थांब क्रांती अजिबात पाऊल माग घीवु नगस... म्या हाय तुझ्या संग" सुलोचनाबाई आबांच्या नजरेला नजर देत म्हणाल्या. तरीसुद्धा क्रांती मागे आली आणि आबांच्या पाय पडली."आबा या सगळ्यासाठी तुमचं आशीर्वाद लागणार हायत ना... आबा जाऊबाई आत्याबाईंनी तुमचं ऐकलं कारण..." "कारण त्या अमास्नी अन देत्यात म्हण..." आबा रागानं म्हणाल"न्हाई आबासाहेब हा तुमचा गैरसमज हाय... त्या तुमास्नी घाबरत्यात... किती गोष्टीत त्यांनी जीव मारून घेतलाय स्वतःचा पण आबा मी हे सगळं सहन करणारी मुलगी न्हाय... ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द पहाटे क्रांती प्रॅक्टिसला आल्यापासून नॉर्मल वागत होती. साठे सर तिच्याजवळ आले."तुम्ही आणि वीर अजून आठ दिवसांनी येणार मग काल???" "सर ओलॉम्पिकच सिलेक्शन जवळ आलंय सुट्ट्या नंतरसुद्धा घेता येत्यात आता फक्त प्रॅक्टिस करायची हाय..." क्रांती "बर पण मग तुम्ही होस्टेलवर राहता?""हो सर...""बर..."सरांना काय विचारायचं होत हे क्रांतीच्या लक्षात आलं होतं पण तिने थोडक्यात उत्तर देऊन टाळलं."पियू तुला माहितीये... वीर का आलाय परत लग्नाच्या बायकोला न घेता इथे???" आर्या क्रांतीला ऐकू जाईल अश्या आवाजात बोलत होती."का ग??? नाही माहीत..." पियू"चल आत्ता मूड नाही माझा सांगायचा पण वेळ आल्यावर नक्की सांगेन... कारण मी जाम खुश आहे." "मग चांगलीच न्यूज असणार..." ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्दस्वप्ना आज गावाला जायला निघणार होती म्हणून आज भूषणच्या घरी ती त्याला भेटायला आली होती. आल्या आल्या तिने आईला नमस्कार केला. त्यांची विचारपूस केली. भूषणच्या आईने तिचे कष्टाने खडबडीत झालेले हात तिच्या गालावरून फिरवले. भूषणच्या बहिणीने स्वप्नाला चहा आणून दिला."वैनी कधी येताय एकदाच अस झालंय..."स्वप्ना वाजणारी न्हवती ती पटकन म्हणाली"तुझा दादाने मनावर घेतलं की मी आलेच लगेच..." "व्हय न वैनी मग तूच मनव दादाला त्याला आधी माझं लग्न करायचंय न मग तुमचं पण मला माझ्या वैनीबर रहायचं हाय थोडं दिस..." भूषणची बहीण वर्षा जरा नाराजीने बोलत होती."गप ग तुला अशी घालवणार मग माझ्या बायकोला आणणार न्हायतर नणंद म्हण ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द वीर प्रॅक्टिस करत होता. त्याच्या बरोबर आज समीर होता. त्याचा सगळा राग वीर बाहेर काढत होता. साठे वीरकडे बघत त्याच्याजवळ आले."वीर कंट्रोल करा. तू चुकीचं खेळतोयस..." वीर ऐकत नव्हता. समीर नवीन होता त्याला अजून खेळातले डावपेच नीट माहीत नव्हते. समीर दमला होता त्याच्या तोंडातून रक्त बाहेर येत होतं. सगळेजण आजूबाजूला जमले होते. सगळेजण ओरडून वीरला हेच सांगत होते." वीर चुकीचा खेळतोय साठे सर तुम्ही थांबवा हे..." क्रांतीचा राग राग झाला होता. तीला काय करावे सुचत नव्हते. त्याला कोण कंट्रोल करणार? साठेसर वर गेले. वीरला मागे खेचले. क्रांती आणि रत्ना धावत वर गेली आणि समीरला पकडले आणि एक ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्दभूषणला वीरच वागणं विचित्र वाटत होतं. त्याने स्वप्नाला फोन केला."हॅलो स्वप्ना...""पोहचला?""पोहोचलो कधीच आता निघतोय.""भेटला का क्रांतीला बरी आहे ती?" "ती बरी हाय हो पण वीर त्याच डोकं फिरलंय... त्याला कळत नाय तो काय करतोय.""म्हणजे?" "त्याने क्रांतीच्या मित्राला कुस्तीच्या निमित्तान बेदम मारला हो...मला कळत न्हाय जर वहिनीला सोडायचं हाय मनातल्या रागापाई तर मग नसते उद्योग कशाला?" "भूषण तो क्रांतीच्या प्रेमात आहे पण त्याच्या मनात राग इतका साठून आहे की हे त्याला कळत नाही हे त्याला जाणवत आहे पण तो व्यक्त वेगळ्या मार्गाने करतोय." "आता प्रेम करून काय फायदा? वहिनी किती दुखावली माहीत हाय का स्वप्ना.. तिच्या डोळ्यातल्या भावना जर ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द6 महिन्यानंतर...क्रांतीचे नॅशनलसाठी सिलेक्शन झालं होतं. "क्रांती तुझी एवढया वर्षांची मेहनत कमी आली. मला विश्वास होता, तू नक्की होणार..""सर एवढ्या वर्षांची मेहनत हाय पण तुम्ही जे माझ्याकडून करून घेतलंय गेल्या सहा महिन्यात ते मी एकटी नसती करू शकली. तेवढ्यात रत्ना आणि समीर धावत आले. रत्नाने क्रांतीला मिठी मारली."क्रांती एवढा आनंद झालाय... शब्द न्हाईत...""पहिल्यांदा आई दादांना फोन करते. मग आत्याबाईंना सांगते." "क्रांती तुम्ही फोन करा आणि केबिनमध्ये या आपल्याला आता जायची तयारी करायला पाहिजे." साठेसर निघून गेले. आज क्रांतीला वीर कुठेच दिसत नव्हता.) तिने रत्नाकडून फोन घेतला आणि दादांना फोन करून सिलेक्शनविषयी सांगितल. दादांचा आनंद गगनात मावत न्हवता. "आशा ...अजून वाचा

मल्ल प्रेम युद्धक्रांती सेमी फायनलला जिंकली होती. आता सगळ्यांचे लक्ष फायनलकडे लागलं होतं. धकधक वाढली होती. सगळेजण सामना बघत होते. साठे सर वेळोवेळी क्रांतीला गाईड करत होते.क्रांतीला आयुष्यात केलेल्या चुकीच्या पश्चाताप होत होता. वीरला भेटल्यापासून एक एक आठवण तिच्या नजरेसमोरून जात होती. तिच्यासमोर असणारा खेळाडू खूप सिनिअर होती. आत्तापर्यंत ती मुलगी कधीच हरली नव्हती. तशी क्रांती नवीन होती. या मुलीला कशी हरवेल?? याची सगळे मजा बघत होते. समोरचा खेळाडू स्ट्रॉंग आहे. साठे सर म्हणाले,"तुझी पद्धत जे तुला शिकवले, ते डोळ्यासमोर आण आणि तसंच खेळ, विचार करू नकोस, की खेळाडू किती मोठा आहे, आपल्या आधी किती वर्ष खेळतोय, तू हे ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द वीर हरला होता. दोन दिवस एकटा रूममध्ये स्वतःला कोंडून घेतलं होतं. वीर कोणाचाही फोन उचलत नव्हता. आर्या येऊन गेली होती. त्याला माहित असूनही त्याने दरवाजा उघडला नव्हता. आबांचे खूप फोन येऊन गेले होते.आता पुन्हा फोन येत होता. शेवटी वीरने फोन उचलला. "आर लेका काय हे?? काळजात पाणी पाणी झालं... आता फोन नसता उचलास ना तर म्या यणार व्हतो मंबईला...काय झालंय...? सुनबाई जिकल्या ह्याचा त्रास व्हतुय का तू तिथपर्यंत पोहचला नाईस म्हणून?""आबा म्हाईत न्हाय पण लै तरास व्हतोय... कुठतरी निघून जावस वाटतय..""दोन दिस ये इकडं बर वाटलं..""नको आबा तिकडं तुमच्याशिवाय कोण बी बोलत न्हाय... नको मी हितचं बरा ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्दक्रांतीचा फोन वाजला. तिने आर्याचा नंबर सेव्ह करून ठेवला होता. "हीच फोन???" तरीही क्रांतीने फोन उचलला."हॅलो..""वीर कुठे?""मला काय माहीत आहे न ... तू जिंकून मोठा तिर मारला आहेस म्हणून तो परत तुझ्याकडे आला आहे. साधा माझा फोन उचलत नाही. आज पाच दिवस झाले तो म,ह्याशी बोलला नाही की आला नाही माझ्याकडे...""पण मग मला काय म्हायीत ते कुठे गेलेत? माझा नि त्यांनाच काहीही संबंध नाही. मी माझ्या माहेरी हाय." क्रांतीने फोन ठेवून दिला."हॅलो... हॅलो.." आर्या जोराने किंचाळली."सगळे सारखेच... 'पपा ssss 'पपाsss" आर्यांचे 'पपा पळत आले."काय झालं बेटा?" "त्याच काही समजलं का?""बाळा माणस लावलेत मी कामाला अजूनतरी कोणालाही सापडला नाही. ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द संग्रामने भूषणला फोन केला."भूषण्या वीर घरी आलाय..""का?" "माहिती न्हाय.. काय बोलला न्हाय आला तसा रूममधी बसलाय.""बर...""तू येतोस त्याच आयुष्य हाय मी न्हाय येणार आता... त्याच ठरवलं काय ते?""अरर...?""दादा लै ऐकलं र त्याच... मित्रत्वाच नात संपलं आमचं..""तू वाटतय तसं..?""दादा जिथं आपल्या शब्दाला किंमत व्हती ती संपली मला वाटतय मग परत अपमान करून घ्यायला का येऊ?""मला म्हायती हाय तू दुखावला हायस पण हे सुद्धा म्हायीत हाय दोघांच्या मनात एकमेकांविषयी अजूनपण तेवढीच आस्था अन प्रेम हाय.""दादा.. म्हायीत न्हाय पण आजूनपण मन दुःखी हाय... तू बोलून घे त्याच्याशी त्याच मन मोकळं व्हायला पाहिजे न्हायतर तसा तो कुणाशी बोलणार न्हाय.""म्हणूनच म्हणलं तू ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धभूषण संग्रामला भेटायला वाड्यात गेला. तेजश्रीने त्याला पाणी दिले."भाऊजी बसा हे येत्यात मी चहा आणते.""वैनी चहा नक दादाला बोलावं फक्त."तेवढ्यात संग्राम आला."आलो आलो... कसली घाई एवढी?""दादा आर स्वप्नाच्या आईचा फोन आला व्हता ते म्हणत्यात लग्न ठरवायला या उद्या कारण उद्या स्वप्नाचा वाढदिवस हाय म्हणून त्या निमित्ताने लग्नाची बोलणी करू. तू अन वैनी चला बरोबर."तेजश्री आणि संग्राम एकमेकांकडे बघायला लागले."काय झालं दादा?""उद्या घटस्फोटाची तारीख हाय... आम्हाला जावं लागलं वीर बर.""व्हय का? मला न्हाईत नव्हतं कस म्हायीत असलं" "मग तू जाऊन ये बोलणी करून.." संग्राम"वीरचा इकडं घटस्फोट व्हनार अन मी माझ्या लग्नाची बोलणी करायला जाउ का? न्हय दादा अशायेळला मी ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्द भूषणने लगीच स्वप्नाच्या आईला फोन केला. सविस्तर सगळं सांगितलं. स्वप्नाच्या आईला ते पटलं."पण मामी झालं लवकर तर मी..."एवढं बोलून फोन ठेवला.भूषणन गाडी सुरू केलीत्याच्या माग वीर तयेवुन बसला. भूषणला माहीत होतं आता त्याला नेहमीच्या जागेवर जाऊन बसायचं आहे. त्याने गाडी त्या दिशेने वळवली.दोघेही निवांत त्यांच्या जागेवर बसले."वीर लेका बोल कायतरी असा शांत नक बसू.."" काय बोलू भूषण्या तू समजून घेतलं म्हणून ठीक सगळीच अशी असत्यात अस न्हाय ना..आय तर आजूनपण नीट न्हाय बोलत..""वीर आई लय दुखावली माझ्याजवळ रडली माऊली...ती जर बोलत नसलं तर तू बोल जे झालंय ते सांग तिला...""तिला मी काय सांगू तिला सगळं म्हायीत हाय ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुध्दशेजारी समीर बसला होता."तू???""हो मी... तुझ्याबरोबर असायला हवं होतं असं वाटत होतं. पण तिथे येणं योग्य नव्हतं. म्हणून येऊन थांबलो आणि हे बघ तिकीट पण काढले.""समीर कशाला दगदग करायची... तुझी प्रॅक्टिस बुडती ना...""हे असं अख्या रस्त्याने तू रडत बसणार हे माहीत होतं म्हणून मग मी आलो.""नाही रडत मी...""मग हे डोळ्यात भरलेलं पाणी का?""कारण ज्या माणसावर आपण निस्वार्थ प्रचंड प्रेम करतो त्याने अचानक आपल्या आयुष्यातन निघून जायचं ते पण असं... नाय रे सहन होत.""अग समोरच्यावर आपण प्रचंड प्रेम करतो पण आपल्यावर कोण प्रेम करत आणि किती? ह्याला त्यापेक्षाही जास्त महत्व असत. तेंव्हा आपण डोळे मिटून घेतलेत याला जागीच अर्थ ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध साठेसरांना वीरला बघून आनंद झाला. "व्हेरी गुड वीर तू परत आलास... आम्हाला वाटले आता तू पुन्हा येणार मी परत आलो नाय... मी यापुढं कधी खेळणार न्हाय... पण मी इथं आलो तर चाललं नव्ह?""म्हणजे???"वीर बेंचवर बसला. साठेसर त्याच्या बाजूला बसले."वीर मक समजलो नाही. तू असा वागलास तर आर्या न तिचे पपा तुला शांत बसू देतील का? अरे या क्लबचा भावी मालक आहेस तू... तू इथं आळस तर मला काहीच प्रॉब्लेम नाही. तुझा अन आर्याचा संबंध आहे म्हंटल्यावर मी कोण नाही म्हणणारा..." "सर माझा डिओर्स झाला. या सगळ्यात माझ्या आयुष्यावर चांगला परिणाम न्हाय झाला. पण सर मी केलं ते ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धक्रांती भल्या सकाळी येऊन कोर्टवर प्रॅक्टिस करत होती. घामाने डबडबलेल्या क्रांतीला स्वतःच्या आयुष्यातल्या सगळ्या नकारात्मक गोष्टींचा पराभव करून सुरुवात करायचा विचार करत होती. तिला कशाचेच भान नव्हते. पंचिंग बॅग एका ठिकाणी राहतच नव्हती. एवढ्या जोराने ती त्या बॅगवर पंचिंग करत होती. वीर तिला एकटक बघत होता. घामाने डबडबलेली क्रांती त्याला आणखी आवडू लागली. आपण का वागलो या पोरीशी अस त्याला वाटले. तो लांबून बघता बघता कधी तिच्या जवळ आला त्याच त्यालाच समजलं नाही. आजूनसुद्धा क्रांती तिच्याच नादात होती. वीर एवढ्या जवळ येवुनसुद्धा तिला काहीच जाणवलं नाही. वीर अजूनच तिच्या जवळ जात होता. क्रांतीला चाहूल लागली आणि तिने बॉक्सिंग ...अजून वाचा

मल्ल प्रेम युद्धरत्ना आणि क्रांती बॅग भरत होत्या. "अस कधीच झालं नाय की आठ दिवस सरांनी सुट्टी दिली. मला गडबड वाटती." क्रांती म्हणाली."अस काय नसलं खरच त्यांचा प्रॉब्लेम असलं.""असला तरी चार दिवस ठीक हाय पण एवढे दिवस साठेसर आपले नुकसान करणार न्हाईत.""व्हय मग बोलयच का सरांबरोबर..""नको मग अस व्हईल की आपला त्यांच्यावर विश्वास न्हाय...""मग???""काय न्हाय आता गावाला जायचं अशी आपण आपलं प्रॅक्टिस सुरू ठेवतोच की...""हो आपल्याला बोलावलंय स्वप्नान लग्नाला पण दादा अन हे पाठवत्याल का लग्नाला?""अन तिथं परत तीच चर्चा नको वाटतय मला सगळं परत परत... पण न्हय गेलं तर स्वप्ना अन भूषण भाऊजीना वाईट वाटलं ... पण मी ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध जेवण झाल्यावर दादा बाहेर अंगणातल्या खाटेवर बसले होते. थंडी बोचरी होती म्हणूनच खाटेच्या बाजूला शेकोटी लावली होती. येऊन त्यांच्या बाजूला बसली."क्रांते.." दादांचा आवाज हळवा होता."दादा मी बरी हाय... माझं लक्ष आता फक्त खेळावर हाय..""लग्नाला जाणार हायस?""तुम्ही म्हणाला तर?""माझा इश्वास हाय तुझ्यावर पण इश्वासघात करू नकोस..""दादा..." क्रांती मनापासून कळवली."तर न्हाय क्रांते... आता तुझ्या आयुष्यात वादळ आलं तर मला सहन व्हणार न्हाय, आता तुझ्या बाबतीत तुझा बाप लै हळवा झालाय... आधी वाटत व्हत की, पावन समजून घेऊन घटस्फोट टाळत्याल पण न्हाय त्याच्या मनानी ठरवलं व्हत ते केलं. क्रांते त्यांना पश्चाताप झालाय हे सांगितलं मला चिनू न.. पण परत अस ...अजून वाचा

रात्र झाली होती. सगळ्यांची जेवण आटपली होती. ऋषी बराच वेळ चिनूला खुणावत होता. पण आजूबाजूला इतकं इतके सगळेजण होते एवढ्या सगळ्यांचा डोळा चुकून बाहेर पडणे तिला शक्य नव्हतं. शेवटी तिने क्रांतीला विचारले "तायडे ऋषी आणि मला भेटायचंय बाहेर भेटून येऊ का ? हे बघ मला खोटं बोलून जायचं नाय तुला माहित असावं की मी ऋषीला भेटायला निघाली आणि एवढ्या सगळ्यांच्या तू न मला बाहेर जाणं शक्य नाय." क्रांती हसली आणि म्हणाली, "अगं एवढंच ना एक तरी एवढ्या दिवसांनी भेटलाय जा ये भेटून कोणी विचारलं काय तरी सांग."चिनू तिच्या गळ्यात पडली आणि म्हणाली, " लव यू तायडा." ऋषी वाड्याच्या बाहेर ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध लग्नाचा मुहूर्त जवळ येत होता तसतसे स्वप्नाची हुरहूर वाढत होती. स्वप्नाने हिरव्या कठाची लालबुंद कलरची नववारी साडी होती.स्वप्ना सुंदर दिसत होती. निर्या सावरत आलेली क्रांती तिच्याकडे बघतच राहिली."स्वप्ना किती सुंदर दिसतेस! हा नक्की नटल्याचा परिणाम हाय की कोणासाठी तरी आवरल्याचा परिणाम हाय." स्वप्ना आ करून क्रांतीकडे बघत बसली. " क्रांति माझ्यापेक्षा तू किती गोड दिसतेस ते बघ आधी... नारंगी कलर )च्या साडीत तुझा चेहरा तुझा रूप अजूनच खुलून दिसतंय. एक विचारू?" "विचारणा.."क्रांतीने स्वप्नाचा पदर नीट करत म्हटले." मंगळसूत्र नाही काढलस?" क्रांतीच्या डोळ्यात पाणी आलं. स्वप्ना म्हणाली, "अग तू रडावं यासाठी नाही विचारलं मी पण..."" समजलं मला तुम्हाला ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धक्रांती पटकन दरवाजामागे लपली.चिनू तिच्या मागून आली. काय झालं तायडे ? चिनुने विचारले.क्रांतीने हातानेच गप्प बस असे खुणावले तिला बाजूला नेले."आता ह्यांच्या मनात नक्की काय आहे माहित नाही.""पण झालं काय ते तर सांग ?" "त्यांचे नॅशनल साठी सिलेक्शन झाले आहे. लै मोठी संधी हें अन हे नाय म्हणत्यात.""मग आग तू का इचार कर्टिस हा त्यांचं निर्णय हाय ...""जाऊबाई मला सांगत होत्या की, माझ्याशी ते जे काय वागले ते ह्या कुस्तीच्या अहंकारामुळं वागले त्यामुळे मी त्यांच्यापासून दुरावली आणि म्हणूनच आता प्रायश्चित्त म्हणून हे आयुष्यात कधीच कुस्ती खेळणार नाय.""तायडे तू विचार का करतेस तुझा आता क्जकाय संबंध?""ते पण खर हाय ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध पहाटे ग्राउंड वर सगळ्यांचाच एक्ससाइज सुरू होता. विरला ग्राउंड वर बघून साठे सरांना आनंद झाला. वीर पुन्हा प्रेमात बुडाल्यासारखा क्रांतीला डोळे भरून बघत. किती बघाव? आणि किती नाही हे त्याला कळत नव्हतं. स्पर्धेमध्ये "जिंकणं" यापेक्षा तिच्यासाठी जिंकाव फक्त तिच्यासाठी तिच्या इच्छेसाठी....क्रांतीला जाणवत होत की, वीर सतत आपल्याकडे बघतोय,क्रांतीच्या काळजात धस्स होत होत.ये इश्क नजरोंसे ना खेलो युं,बात बिघड जाती हें,हमें फिरसे प्यार हो जायेगा..." आता कसं सांगावं ह्यांना की बघू नका..."समीरचं लक्ष वीर कडे होतं. समीरच्या काळजात कालवा कालव होत होती. तो एकदा वीरकडे बघत होता. एकदा क्रांतीकडे बघत होता. या दोघांच्या नजरा नजरांचा खेळ समीरला सहन ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध समीरचा चेहरा सुजला होता. क्रांतीपासून तो लपवत होता.इतकं ते काय प्रेम की एकजण तिच्यासाठी मर खून घेतो दुसरा तिच्यासाठी मारतो. काय होत असे वेगळं तिच्यात?रत्ना समीरकडे रोखून बघत होती. एक मित्र म्हणण्यासारखा होता का तो?त्याला सगळं माहीत होतं तरी तो क्रांतीच्या आयुष्यात पुन्हा वादळ निर्माण करणारी होता याची जाणीव रत्नाला झाली होती पण एक मैत्रीण होणारी वहिनी म्हणून तिला ते वादळ थांबवायचे होते. तिला क्रांतीच्या आयुष्यात वीर हवा होता.पण पुन्हा ते घडणार होत का?वीर का अस करताय?का माझ्या आयुष्यात नको असताना परत येतायत?त्याला मी पाहिजे होते तसच झालं न त्यान केल त्याच्या मनासारख मग का त्रास आता ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध अजून काय हवं होतं वीरला... वीर जोमाने तयारीला लागले होता. हीच्या मनात अजूनही हेच होत की," का असं???"रत्नाला तिच्यामधला बदल जाणवला होता. "क्रांते दोन दिवस झालं बघती तुझं कायतरी बिनसलं हाय... तिकडं मात्र वीरचा उत्साह वाढला हाय...अन तुझं काय...?तुझं अजिबात प्रॅक्टिस मधी लक्ष नाय...""काय नाय...""कुणाला फसवतीस... कायतरी झालाय नक्की... "काय नाय म्हंटल ना तुला ...""बघ नसल सांगायचं नको सांगूस..." रत्ना थोडस फुगून बसली."अग काय नाय ग... माझाच मला समजत नाय मी काय करती तुला काय सांगू...?""मला सांगण्यापेक्षा त्या समीरला दोन शब्द सांग... तुला कळत नाय का ग तो कसा बघत असतो तुझ्याकड.""समजत पण काय सांगणार ज्या माणसाला ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्धगाव- क्रांतीचे घररत्नाचे वडील- आई, ऋषीचे आई- वडील, दादा, आशा, संतोष ऋषी सगळे बसले होते. सगळेजण बैठकीला बसले इथे बोलवायच कारण तुमास्नी मी कळवलं हाय... मला वाटत माझ्या दोन्ही पोरांची लग्न लवकर व्हायला पाहिजे. यात मला कोणतच विघ्न नको...""दादा चुकीच समजू नका पण एक मुलीच्या बाबतीत अस झालं म्हणून तुम्ही घाई करताय का? ऋषीचे अजून शिक्षण होतंय आणि चिनूचे सुद्धा...आपण रत्ना आणि संतोषच्या लग्नात त्यांचा साखरपुडा करू..." ऋषीची आई म्हणाली."ताई तुमचं म्हणणं बरोबर हाय पण आता आमचा आमच्यावर इश्वास न्हाय तर कोणावर सुदा न्हाय... म्हणून अमास्नी वाटत की लग्न व्हावं.." आशा डोळ्यातले पाणी टिपत होती."बरोबर हाय ताईंचं आपण ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध"काय क्रांतीच एकसिडेंट झाला??? अस कस होऊ शकत?" आज त्याचा तो राहिला नव्हता. त्याला समोरून येणाऱ्या गाड्या समजत तो वेड्यासारखा धावत होता.त्याच्या मनाची घालमेल सुरू होती. क्रांतीला फक्त नीट बघायचे होते त्याला... बस...."माझं आयुष्य क्रांती नीट असावी... जिला मी तिची चूक नसताना जो मानसिक त्रास दिला हाय तर माझ्या बाबतीत वाईट घडायला पाहिजे व्हत मग अस का झालं? क्रांती माझी क्रांती सोज्वळ, सालस, प्रेमळ, नको देवा माझा जीव आत्ता घे पण तिला काही होऊ देऊ नकस र देवा... माझ्या जानला नको आता कोणताच तरास न शारीरिक ना मानसिक... मी नाय तिला वाईट अवस्थेत बघू शकत... देवा हे सगळं ...अजून वाचा

मल्ल प्रेमयुद्ध (समाप्त )हॉस्पिटलच्या समोर गाडी थांबली आणि वीर पळत सुटला कसलाही विचार न करता. डोळ्यासमोर फक्त क्रांती दिसत . काय झालं असेल नेमकं ..? या विचाराने तो अक्षरशः धावत होता.देवा तुझ्या गाभाऱ्याला उंबराच नाहीसांग कुठं ठेऊ माथा कळंनाच काहीदेवा कुठं शोधू तुला मला सांग नाप्रेम केलं एवढाच माझा रे गुन्हादेवा काळजाची हाक ऐक एकदा तरी…माझ्या ह्या जीवाची आग लागू दे तुझ्या उरी……आरपार काळजात का दिलास घाव तूदगडाच्या काळजाचा दगडाचा देव तूका रे तडफड ही ह्या काळजा मधीघुसमट तुझी रे होते का कधीमाणसाचा तू जल्म घे,डाव जो मांडला मोडू देका हात सुटले, श्वास मिटले, ठेच लागेउत्तरांना प्रश्न कसे हे ...अजून वाचा